بهتر است اسماعیل خطیب بیشتر دقت کند

روشن نیست که آیا اسماعیل خطیب به معنای آنچه گفته موافق بوده است یا خیر؟ وی در مصاحبه‌ای که اخیراً داشته، اظهار کرده است که عوامل جاسوسی سرویس‌های بیگانه به‌طور لحظه‌ای اخبار ناآرامی‌ها را به «نارسانه»‌های خارجی منتقل می‌کنند.

اخبار سبز کشاورزی ؛ نادر کریمی جونی | البته معلوم نیست که به‌کار بردن عبارت نارسانه از سوی وزیر اطلاعات به‌خاطر پوشش خبری رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور از ناآرامی‌های کشورمان بوده است یا خیر؟

در این صورت، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و شبکه‌های غیرفارسی زبان آن مانند پرس تی وی و… که ناآرامی‌ها در کشورهای دیگر را پوشش و درباره آن تحلیل ارائه می‌دهند هم با نگاه وزیر اطلاعات باید نارسانه خوانده شوند.

شاید اگر وزیر اطلاعات بیشتر دقت می‌کرد و از زیرکی بیش‌تری در گفتار بهره می‌برد ادبیاتش تغییر می‌کرد.

اظهارات ایشان در این باره که تصاویر ارسالی از ناآرامی‌ها کشور کار عوامل و جاسوس‌های بیگانه است هم سوال برانگیز است.

آیا اسماعیل خطیب منظورش جاسوسان رسمی و حقوق‌بگیر خارجی بوده که در ایران آزادانه در تجمع‌ها حضور پیدا می‌کنند، عکس و فیلم تهیه می‌نمایند و به خارج ارسال می‌کنند؟

در این صورت، تعداد زیادی از جاسوسان خارجی در ایران فعال هستند و معلوم نیست سرویس‌های امنیتی ایران به چه کاری مشغول هستند که این تعداد جاسوس وارد کشور شده و به فعالیت مشغول هستند؟

آیا عادلانه است که سرویس‌های امنیتی، ده‌ها نفر از ماموران خویش را که با هزینه گزاف آموزش دیده و تربیت شده‌اند برای کار تصویربرداری آشکار از تجمع و ناآرامی روانه ایران کنند؟ آیا نباید از جاسوسان آموزش دیده و تربیت شده کارهای مهم‌تری خواست؟

البته ممکن است آقای وزیر برخی شهروندان ایرانی را که از این تجمع‌ها فیلم و کلیپ تهیه و به شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور ارسال می‌کنند، به‌مثابه جاسوس دانسته و درباره آنها این حرف را زده باشد.

در این صورت، وزیر باید توضیح دهد که چگونه انتشار یک واقعه که در منظر و رویت همه شهروندان اتفاق می‌افتد جاسوسی محسوب می‌شود؛ آیا ایشان هنوز مفهوم جاسوسی را نیاموخته است؟

در بدترین حالت به این اقدام جمع‌آوری آشکار گفته می‌شود که در آن مورد هم چون سازمان‌دهی میان تصویر‌برداران وجود ندارد، اطلاق جمع آوری آشکار به این اقدامات نام دقیقی نیست.

ممکن است آقای وزیر و همکارانش علاقه داشته باشند که آنچه در شهرهای ایران می‌گذرد در همان نقطه وقوع دفن و از انتشار آن جلوگیری شود؛ اما بهتر است به ایشان یادآوری شود که دهه‌هاست که جهان به دهکده‌ای تبدیل شده که دیگر هیچ رویدادی دفن نمی‌شود، بلکه رویدادهای دفن شده هم نبش قبر و منتشر می‌شود.