بوروکراسی اداری ضد نوآوری
ماهنامه دام و کشت و صنعت – شماره ۲۷۴- اردیبهشت ۱۴۰۲
پروانه‌ای لابه‌لای تارهای عنکبوت
آقای حبیب الله بصیری ، مهندس با تجربه کشاورزی و فعالیت چندین ساله در باغداری و با کوله‌باری از تجارب، فعالیت و تحقیق در کشورهای پیشرفته اروپایی، آمریکایی و استرالیا، بر اساس حس وطن‌دوستی، تجربه و سرمایه چندین ساله خود را بر دوش گرفته و راهی دیار آبا و اجدادی شده تا به خیال خودش به مملکت‌اش خدمت کند.
اخبار سبز کشاورزی ؛ وی در ملک شخصی در شهرستان فلاورجان اصفهان، اقدام به احداث یک مجتمع گلخانه‌ای و «باغ گیاهشناسی» می‌کند تا انواع و اقسام گیاهان و درختان مختلف را در آنجا پرورش دهد. فکرش را بکنید چنین کار ارزشمندی چه استفاده‌هایی از نظر علمی، پژوهشی تحقیقاتی، جذب گردشگری، اشتغال‌زایی و… می‌تواند داشته باشد؟!
در هر جای دیگر دنیا باشد، منّت چنین افرادی را نیز خواهند کشید و تمام امکانات از قبیل زمین، تسهیلات مالی، مجوزهای اداری و… را هم به آنها می‌دهند تا فقط چنین طرحی را در کشور یا منطقه آنها اجرا کند؛ چراکه می‌دانند این کار چه ارزشی دارد و چه اعتباری به منطقه آنها خواهد داد.
رفتارهای ضد کارآفرینی
اما شما نگاه کنید که در ایران و در شهرستان فلاورجان اصفهان، چه برخورد زننده‌ای با این فعال علمی، اقتصادی، کارآفرینی و تجاری صورت می‌گیرد و چهارده سال است که وی را درگیر ادارات مختلف نموده و هر یک به بهانه‌هایی چوب لای چرخ فعالیت ایشان گذاشته‌اند. به قول خود آقای بصیری که می‌گوید: «الان چهارده سال است که تمام وقت و انرژیام را گرفته‌اند و هنوز هم که پا به دوره کهنسالی گذاشتهام، درگیر همین ادارات دولتی هستم. با اداره آب که دیوارها و ساختمان‌های سنگی در ساحل رودخانه ساخته‌اند کاری ندارد اما اراضی من را که تا 150 متر دور از رودخانه است، می‌گوید در حریم رودخانه هستند. در حالیکه درختان 150 ساله داریم، تصویب‌نامه دولت مربوط به داغاب رودخانه که فاصله زمانی 25 ساله را ملاک عمل می‌داند را اینها قبول ندارند. دیوارهای مرا خراب کرده و درختان را بریدند. روستائیان مجاور که شاهد اینگونه رفتار دولت‌ها بودند، آنها نیز در وسط املاک من قبرستان ایجاد کرده و برای تحکیم تجاوز خود، امامزاده دروغین هم ایجاد می‌کنند.
« همین چند روز پیش آقای بصیری عکس‌هایی برای تحریریه مجله «دام وکشت و صنعت» فرستاد که واقعا تاسف‌آور بود و حاکی از این داشت که مدیریت جهادکشاورزی شهرستان فلاورجان با همراهی فرمانداری این شهر، به بهانه‌های مختلف، اقدام به تخریب دیوارهای گلخانه و تاسیسات آقای بصیری نموده‌اند.
خود آقای بصیری در این مورد می‌گوید: «در حالی گلخانه مرا تخریب کرده‌اند که زمین‌های اطراف من تبدیل به بنگاه فروش خودرو، کارگاه کاشی‌سازی، مغازه تعویض روغنی، رستوران و… شده و هیچ کس و هیچ اداره دولتی کوچکترین مزاحمتی برای آنها ایجاد نمی‌کنند. یعنی زمین‌های زراعی (یا به فرض زمین‌های منابع طبیعی) را اینگونه تغییر کاربری داده‌اند و هیچ مشکلی با آنها ندارند اما ما که اینجا گلخانه و مرکز باغبانی، گاردن سنتر که حتی در کشورهای خشک و بدون باغبانی مانند دبی وجود دارد را ایجاد کرده‌ایم، تاسیسات و دیوارهای ما را تخریب و جریمه و هزار و یک آزار و اذیت روا می‌دارند. برای پیگیری و حل موضوع چهار نامه به مدیر قبلی جهادکشاورزی نوشته و به هیچ یک پاسخ ندادند.»
شاخبن چرا می‌برید؟!
این موضوع جای تعجب و تاسف دارد، در کشوری که این همه به کارآفرینی و فعالیت مولد نیاز دارد، چرا با کارآفرینان به این شکل رفتار می‌شود. امیدواریم که بانیان چنین برخوردهایی حداقل به اندازه یک پاسخ گفتن، برای افکار عمومی ارزش قائل باشند که علت این رفتارهایشان را توضیح دهند؟!
ماهنامه دام و کشت و صنعت - شماره ۲۷۴- اردیبهشت ۱۴۰۲
