تعرفه صفر واردات دانه‌های روغنی با خودکفایی منافات دارد

تا همین چندماه پیش موضوع دادن یارانه به محصولات مصرفی و کالاهای اساسی خانوار تکلیفی معین داشت و قرار بود این یارانه به پایان زنجیره، یعنی مصرف‌کننده داده شود.

نادر کریمی جونی؛ اخ بار سبز کشاورزی : از همین‌رو پرداخت یارانه 300هزار تومانی به دهک‌های یک تا هفت و 400 هزار تومانی به سه دهک ضعیف در دستورکار قرار گرفت. با این تمهید قرار بود کالاها بدون دریافت یارانه و با نرخ آزاد تولید و با قیمت تمام شده به شهروندان فروخته شوند.

اما حالا خبر رسیده است که وزارت صنعت، معدن و تجارت ، تعرفه واردات روغن خام و دانه‌های روغنی را صفر اعلام کرده و به واردکنندگان اجازه واردات روغن و دانه‌های روغنی را داده است.

بدین ترتیب، از این پس واردکنندگان روغن خام و دانه‌های روغنی می‌توانند بدون دغدغه از این حمایت دولت استفاده و نسبت به واردات این اقلام اقدام کنند.

این تسهیل در واردات در حالی انجام می‌پذیرد که سیدجواد ساداتی‌نژاد، وزیر جهاد کشاورزی، یکی از سیاست‌های اصولی خویش را خودکفایی در تولید دانه‌های روغنی اعلام کرده بود؛ اما آیا با این آزادی واردات و اعمال تعرفه صفر می‌توان به خودکفایی در تولید دانه‌های روغنی فکر کرد.

دست‌کم تولیدکنندگان دانه‌های روغنی این سیاست را مغایر با راهبردهای خودکفایی در تولید ارزیابی می‌کنند و می‌گویند که اگر یارانه در نظر گرفته شده همچنان به پایان زنجیره پرداخت می‌شد امکان دستیابی به خودکفایی بسیار واقعی‌تر بود.

تولیدکنندگان دانه‌های روغنی این سیاست صفر کردن تعرفه را با تاثیر ارز 4200 تومانی مقایسه می‌کنند و می‌گویند همان‌طور که پرداخت ارز 4200 تومانی برای روغن و دانه‌های روغنی باعث شد تا کاشت و تولید دانه‌های روغنی منافع چندانی نداشته باشد و از اقبال درمورد تولید آن کاسته شود، مساله صفر کردن تعرفه واردات به میزان زیادی قیمت محصول واردات را درمورد تولید ایرانی کاهش می‌دهد و به همین دلیل و با توجه به قیمت تمام شده محصول تولید داخل امکان دارد که کشاورزان حتی در صورت تعیین و اعمال قیمت تضمینی تمایلی به کشت دانه‌های روغنی نداشته باشند.

در این صورت رویاهای آقای وزیر و سایر مقامات ارشد برای خودکفایی در تولید محصولات استراتژیک احتمالا محقق نخواهد شد.

البته دولت می‌تواند چنین ادعا کند که صفر کردن تعرفه واردات به معنای پرداخت یارانه به واردات نیست و فقط دولت از حقوق و درآمد خویش در این باره صرف نظر کرده است.

علاوه‌بر این دولت می‌تواند درباره میزان و نرخ مصرف روغن در کشور آمارهایی را ارائه و توضیح دهد که صفر کردن تعرفه تا چه میزان بر زندگی عمومی شهروندان تاثیر می‌گذارد و از گران شدن روغن در بازار جلوگیری می‌کند.

این نکته نیز مهم است که در صورت عدم واردات مناسب دانه‌های روغنی آیا بازار به‌طور انحصاری در اختیار تولیدکنندگان داخل دانه‌های روغن قرار نمی‌گیرد؟ در این صورت، آیا امکان ایفای نقش از سوی تولیدکنندگان دانه‌های روغنی در بالا بردن نرخ محصول پدید نمی‌آید؟

نمی‌توان فراموش کرد که دست‌کم درمورد گوشت مرغ، اگر دولت به مرغ تولید داخل اکتفا می‌کرد، تولیدکنندگان مرغ در کشور می‌توانستند بحران‌های زیادی در قیمت عرضه مرغ به بازار پدید آورند.