تغییر روش‌های کشاورزی در 30 سال آینده

نوآورانه‌ها

اخبار سبز کشاورزی : مشکلات مرتبط با تولید غذا منحصر به تعداد اندکی از کشورهای توسعه نیافته یا فقیر نیست، چرا که کشورهای توسعه‌یافته و پیشرفته بنا بر دلایل و عواملی مانند افزایش جمعیت در دهه‌های آینده، محدود بودن آب و خاک و بالا رفتن هزینه‌های تولید محصولات کشاورزی با مشکلات مشابهی، اگر نه یکسان، مواجهند.

در شرایط کنونی حتی کشورهای با داشتن اولین جایگاه در تولیدات کشاورزی، مانند آمریکا و اروپا، در معرض خشکسالی‌ها، طوفان‌ها، تغییرات اقلیمی و خسارت‌های پیش‌بینی نشده‌اند.

ساکنان کره زمین، در یک قرن اخیر، بیش از آنچه حق داشته‌اند از زمین، آب و هوا استفاده کرده‌اند که نتیجه چنین رفتارهایی، آنها را تا دو سه سال آینده گرفتار مشکلات بسیاری خواهد کرد. هر چه انسان مدعی پیشرفت و توسعه در انواع تکنولوژی‌ها باشد، اما یک محدودیت زمانی روبروی او قرار گرفته و باید برای آن چاره‌ای بیندیشد.

فقط 30 فصل زراعی باقی‌مانده

کشاورزان فقط 30 فصل زراعی دیگر تا روبرو شدن با بزرگ‌ترین چالش در بخش کشاورزی فرصت دارند، چرا که باید روی همین اراضی کشاورزی که در اختیار دارند، 70درصد محصول بیشتر تولید کنند.

تا سال 2050، کشاورزان باید برای 2 میلیارد انسان جدید، غذای کافی، سوخت و فیبر لازم را تولید کنند و این در حالی است که در همین بازه زمانی، کمبود منابع، تغییرات اقلیمی و پیچیدگی‌های جدید ظهور خواهند کرد.

مزارع امروزی، کارخانه‌ها و تکنولوژی‌های تولید غذا و مدیران تهیه زنجیره غذایی، در این چالش قدم گذاشته و با همکاری شرکای بخش‌های عمومی و خصوصی در حال گسترده کردن آخرین تکنولوژی‌ها هستند که در این جا پنج راهکار برای تغییر روش در به کار بردن مزارع ارائه شده است:

تقویت امکان انتخاب گزینه‌های کشاورزان

صنایعی که تا حدود 2 دهه قبل هیچ ارتباطی با بخش کشاورزی نداشتند، در حال حاضر از بزرگ‌ترین شرکای این بخش هستند. با تکنولوژی داده‌های اطلاعاتی جدید، ادوات امروزی قادرند هزاران مترمکعب محصول اضافی از هر مزرعه برداشت کنند. این تکنولوژی‌های نوآورانه و سیستم‌های مدیریتی فشرده به کشاورزان کمک می‌کنند تا داده‌های اطلاعاتی لازم را در زمان و مکان واقعی مورد استفاده قرار دهند.

ایجاد چنین فرصتی یک مزیت تاریخی است که ما باید در مورد آن تصمیم‌گیری کنیم.

بدون‌شک یکی از شروط تصمیم‌گیری در این فرصت تاریخی، همگانی کردن و به اشتراک گذاشتن انواع دانش و فناوری‌ها با جوامعی است که از آن محرومند.

جوامع توسعه‌نیافته در کشورهای فقیر باید این حق را داشته باشند که در کسوت عضوی از خانواده بشری از دانستنی‌ها و امکانات علمی سایر هم‌نوعان خود بهره‌مند شوند. شاید جوامع مشترک بین‌المللی مانند انواع سازمان‌های ابواب‌جمعی سازمان ملل بتوانند در این راه گام‌هایی بردارند.

اشتراک‌گذاری داده‌ها

انجام چنین کاری، بیش از یک جمع‌آوری ساده از اطلاعات است، چرا که باید داده‌ها را معنی‌دار کرده و با استفاده از هوش مصنوعی وماشین‌های یادگیری، به‌طور عملی آن‌ها را در اختیار کشاورزان قرار داد. به‌عنوان مثال، چنین تکنولوژی قادر است دیدگاه‌های جدیدی به یک گاودار در مورد محصولاتی که می‌تواند از یک گاو به دست آید، بدهد.

این بدان معنا است که گاو را توسط مجموعه‌ای از داده‌ها «آرایش» دهیم.

ابزارهای هوشمندی که چگونگی غذا خوردن و نشخوارکردن گاو، روش حرکت‌ها و متصل کردن این داده‌ها بر اطلاعاتی که قادر است میزان شیردهی آن را در هر 3 روز مشخص کند که این دخالت دادن و به کار بردن تکنولوژی در افزایش بهره‌وری است.

چنین تکنولوژی‌هایی می‌توانند به دلیل امکان استفاده از سطوح وسیع در مکان‌های مختلفی به کار برده شوند.

در این جا تصاویر گرفته شده از ماهواره‌ها به انسان کمک می‌کند تا ساعات کمتری را صرف بازدید و مراقبت از دامداری بنماید. باران‌سنج‌های الکترونیک، نمونه‌گیری‌های آب و هوا و امکانات Gps به او کمک می‌کنند تا علاج واقعه را قبل از وقوع آن، پیش‌بینی نماید.

بدون هر گونه اغراق، بخش کشاورزی ازجمله عرصه‌های فعالیتی است که همگان و شاید بیش از سایر بخش‌های صنعتی و خدماتی از پیشرفت تکنولوژیکی و فناورانه، بهره برده است.

بنابراین درک این ضرورت که ادامه حیات انسان‌های کنونی و آیندگانی که در سال‌ها و دهه‌های آتی پای بر این عرصه خواهند گذاشت، باید به فرصت‌های استفاده از تکنولوژی‌های سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و هوشمند دست یابند.

هم‌اکنون در دست بسیاری از کشاورزان، تبلت‌هایی وجود دارد که اپلیکیشن‌های بر آن، می‌توانند میزان رطوبت در مزرعه، محل و مکان استفاده از ادوات و یافتن روش‌های سریع در به کار بردن آن‌ها را نشان دهد.

راه‌حل‌های نوآورانه برای تولید غذای بیشتر همراه با پایداری محیط‌زیست

یکی از کاربردی‌ترین روش‌ها برای انجام این امر مهم، افزایش بهره‌وری در واحد سطح و به حداقل رساندن عملیات کشاورزی است. در واقع باید به گونه‌ای عمل کرد تا حداکثر بهره‌برداری از تکنولوژی و نوآوری برای به‌دست آوردن غذای بیشتر به اجرا درآید.

توجه داشته باشیم که متوسط برداشت ذرت از هر ایکر(4050 مترمربع) در آمریکا در حدود 175 بوشل(4200 کیلوگرم) است، اما در حال‌حاضر، یک ذرت‌کار زمانی که کمباین را در مزرعه ذرت به حرکت در می‌آورد، توقع دارد که از هر ایکر تا 300 بوشل(7200 کیلوگرم) برداشت نماید(18 تن در هکتار). این چند برابر شدن تفاوت در ارقام به ما می‌گوید که چگونه باید از هر مترمربع زمین استفاه کرد و تا چه اندازه این اراضی متفاوت و بی‌مانند هستند.

حال پرسش آن است که چگونه باید بهره‌وری را ارتقاء و بهینه کرد. این فرصتی است که شاید دیگر تکرار نشود و آن استفاده از پتانسیل ژنتیکی بذور است.

ایمنی در به اشتراک‌گذاری اطلاعات

چگونگی استفاده از داده‌های اطلاعاتی برای کشاورزان می‌تواند کار سختی باشد و بنابراین آن‌ها در زمان دستیابی به اطلاعات و نیز استفاده از آن‌ها باید کنترل کامل را به کار برند. امنیت اطلاعات برای هر فردی کار مهمی است، بنابراین کشاورزان باید به فکر زیرساخت‌هایی به‌منظور اطمینان در کنترل اطلاعات خود و آن بخشی که به اشتراک می‌گذارند، باشند.

اشتراک‌گذاری داده‌ها موضوع جدیدی نیست، اما نباید در معرض دید عموم قرار داده شود. سالیان دراز، کشاورزان اطلاعات خود را با USDA برای آزمایش نمونه‌های محصول خود به اشتراک می‌گذاشتند، اما این به اشتراک‌گذاری باید منافعی برای کشاورزان داشته باشد که شامل منافع مالی، منافع شغلی، داده‌های متقابل در مورد اقلیم‌های منطقه‌ای، بالا بردن میزان محصول و کاهش هزینه‌ها باشد.

بازارهای کربن(Carbon markets)، یکی از مناطقی است که می‌تواند به کشاورزان در اشتراک‌گذاری داده‌ها کمک نماید و از نظر اقتصادی برای آن‌ها مفید باشد. حال پرسش آن است که ما چگونه باید در تثبیت کربن در محصولات عمل نماییم و این که از نظر اقتصادی چه کاری باید انجام داد تا تولیدکنندگان بتوانند گزینه‌ها و تکنولوژی‌های مناسب را برای ایجاد تعادل در مصرف کربن مورد استفاده قرار دهند.

آنچه مربوط به کشاورزان می‌شود، این است که آن‌ها کار درست را انجام دهند. اما واقعیت آن است که کشاورزان نیز برای ادامه زندگی باید برای استفاده از تکنولوژی‌ها، انگیزه‌مالی داشته باشند.

آزمون و خطا

شاید این عبارت را شنیده باشید که: سریع‌شکست بخور، سریع‌تر یاد بگیر.

می‌توان این تفکر را در کشاورزی نیز به کار برد. یک نظر کلی وجود دارد که اساسا کشاورزی به طور خاص، نوآورانه نیست و همانند سایر فضاهای تکنیکی و فنی در عرصه نوآوری حضور ندارد. اما این درک غلطی است، چرا که کشاورزی، عملاً و به طور کامل فنی و تکنیکی است و مهم‌تر از آن که به‌طرز باورناپذیری با نوآوری‌ها و تکنولوژی تطابق می‌یابد.

بنابراین به علت محدودیت زمانی تا رسیدن به سال 2050 که دومیلیارد انسان دیگر به جمعیت کره زمین افزوده می‌شود، باید فعالیت‌های کشاورزی بتواند فقط در 30 فصل زراعی دیگر، خود را برای تولید دو برابری در مواد غذایی آماده کند.

ماهنامه دام و کشت و صنعت-شماره ۲۶۲- سال ۱۴۰۱