تنوع گونه‌های بیابانی و کویر در کشور
یک کارشناس ارشد تنوع زیستی با بیان اینکه بیابان‌ها زیستگاه‌های شناخته شده جغرافیایی هستند و موجوداتی دارند که در زیستگاه‌های دیگری قادر به ادامه حیات نیستند
از بزمجه تا گور ایرانی
یک کارشناس ارشد تنوع زیستی با بیان اینکه بیابان‌ها زیستگاه‌های شناخته شده جغرافیایی هستند و موجودات خاصی را دارند که در زیستگاه‌های دیگری قادر به ادامه حیات نیستند، اظهار کرد: هر کدام از گونه‌های متفاوت بیابانی نقش مهمی در اکوسیستم دارند و نبود هر یک از آن‌ها در زیستگاه خلأ ایجاد می‌کند.
به گزارش اخبار سبز کشاورزی به نقل از ایسنا ، مهدی نبی‌یان زیستگاه‌های بیابانی اظهارکرد: برخی از افراد بر این باور هستند که بیابان اقلیم بدی است و باید آن را از بین برد، درصورتی که بیابان یک زیستگاه است که با عواملی همچون کاهش بارندگی در طول یک دوره بسیار بلندمدت تاریخی ایجاد می‌شود.
در بیابان‌ها میزان بارندگی بسیار پایین است و هیچ رودخانه دائمی ومنبع آبی در آن وجود ندارد و تمام آب موجود در آن از نزولات آسمانی و یا بستر آب‌های زیرزمینی فشرده تامین می‌شود.
وی درباره اهمیت بیابان‌ها شرح داد:این که از واژه بیابان‌زدایی استفاده می‌کنیم اشتباه است چراکه بیابان‌زدایی مختص مناطقی است که در گذشته زیستگاهی جنگلی و مرتعی بوده‌است و به خاطر برداشت نامناسب علوفه و چرای بیش از حد و یا تخریب زیاد شرایط زیستگاه سابق خود را از دست داده‌است.
بیابان‌ها زیستگاه‌های شناخته شده جغرافیایی هستند و موجودات خاص خود را دارند؛ موجوداتی که در هیچ زیستگاه دیگری حیات ندارند.
این کارشناس ارشد تنوع زیستی با بیان اینکه بیابان‌ها از منظر زیست جغرافیایی و گونه‌های گیاهی و جانوری ویژگی‌های خاص خود را دارد، افزود: همانطور که در قطب شمال و جنوب گونه‌های خاصی همچون انواع پنگوئن، خرس قطبی، روباه قطبی و …وجود دارد، دربیابان نیز گونه‌هایی هستند که تنها در این زیستگاه زندگی می‌کنند.
به گفته نبی‌یان ازگونه‌های جانوری موجود در بیابان‌های کویر مرکزی و دشت لوت - که بزرگترین بیابان کشور ما است - می‌توان به گورایرانی به عنوان یکی از زیرگونه‌های گور آسیایی و بزرگترین پستاندار ایران اشاره کرد.
این گونه جانوری در دو زیستگاه ایران وجود دارد؛ یکی در منطقه حفاظت‌شده توران در جنوب استان سمنان که حدود ۲۵۰ فرد گورایرانی در آن موجود است و دیگری منطقه حفاظت شده بهرام‌گور در جنوب شرقی استان فارس که ۱۲۰۰ فرد گور ایرانی در آن نگهداری می‌شود و با توجه به زادآوری آن طی یک سال اخیر پیش‌بینی می‌شود جمعیت آن به ۱۵۰۰ راس رسیده باشد البته گور ایرانی هم به لحاظ قوانین ملی و هم بین المللی یک گونه در حال انقراض محسوب می‌شود.
دیدگاه‌های ملی و بین المللی درباره انقراض حیوانات چیست؟
نبی‌یان در ادامه به دو تعریف از انقراض حیوانات اشاره و اظهارکرد: درباره انقراض حیوانات یک تعریف ملی وجود دارد که سازمان حفاظت محیط زیست برای گونه‌های جانوری با دیدگاه علمی در کشور ایران در نظر گرفته است و دیگری نیز تعریف بین المللی است که توسط اتحادیه حفاظت از حیات وحش با در نظر گرفتن جمعیت گونه‌ها و تهدیدات آن‌ها در جهان تنظیم می‌شود.
وی با ذکر مثالی توضیح داد: گونه‌ای همچون «مرال»یا گوزن قرمز در سطح جهان یک گونه عادی محسوب می‌شود و در کشورهای اروپایی گوشت آن را در مغازه‌ها و سوپرمارکت‌ها عرضه می‌کنند اما در کشور ما به دلیل جمعیت کمی که از آن‌در جنگل‌های هیرکانی باقی مانده است جزو گونه‌های در خطر انقراض شناخته می‌شود.
این کارشناس ارشد تنوع زیستی با بیان اینکه میش‌مرغ گونه دیگری از که تنها ۱۹ فرد از آن در ایران باقی مانده است، اظهار کرد: جمعیت جهانی میش مرغ ۵۵ فرد است و از منظر قوانین بین‌المللی یک گونه حمایت‌شده شناخته می‌شود اما در ایران از منظر قوانین ملی به عنوان یک گونه در خطر انقراض شناخته شده است.
وی ادامه داد: برخی از گونه‌های جانوری به علت شکل زیستگاه و منابعی که در زیستگاه آن‌ها وجود دارد جمعیت زیادی ندارند بنابراین تخریب آن زیستگاه به دلایل انسانی و طبیعی می‌تواند ضربه مهلکی به جمعیت آن‌ها وارد کند.
به طور مثال همین تغییرات اقلیمی که کشور را دچار خشکسالی‌های شدید کرده با همه‌گیرتر و طولانی‌تر شدن می‌تواند به جمعیت گونه‌های بیابانی ضربه بزند چراکه در بعضی از مناطق جهان تغییرات اقلیمی موجب تغییر شکل بیابان‌ها با افزایش بارندگی‌ها و تغییر نوع پوشش گیاهی در آن مناطق شده است که این قضیه می‌تواند تهدیدی برای بقای انواع گونه‌های بیابانی باشد.
