فریادهای تو خالی / واقعاً معلوم نیست وقتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، کشورهای انگلستان، آلمان و فرانسه را به کاهش روابط تهدید می‌کنند
واقعاً معلوم نیست وقتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، کشورهای انگلستان، آلمان و فرانسه را به کاهش روابط تهدید می‌کنند، در حقیقت چه چیزی یا چه کسی را و برای چه تهدید می‌کنند؟
اخبار سبز کشاورزی ؛ نادر کریمی جونی | آیا این تهدید، منافع اقتصادی اروپایی‌ها در ایران را هدف گرفته؟ حتماً چنین نیست، چراکه در سال‌های گذشته سه کشور اروپایی و در مقیاس بزرگ‌تر اتحادیه اروپا، میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا، همکاری و تجارت با آمریکا را انتخاب کردند و تمام اعتراضات مکرر در تهران، برای عادی ساختن روابط تجاری و اقتصادی ایران و اروپا پاسخی درخور نگرفته است.
در واقع اروپایی‌ها و ازجمله سه کشور انگلستان، آلمان و فرانسه اهمیت چندانی نمی‌دهد به اینکه همکاری اقتصادی تهران با کشورهایشان برقرار یا مدیریت شود و اوج بگیرد.
از این بابت کاهش سطح روابط ایران با این کشورها دست‌کم از بُعد اقتصادی و تجاری برای اروپایی‌ها اهمیت ندارد.
آیا تهدید نمایندگان مجلس برای کاهش سطح روابط با کشورهای یاد شده به منافع سیاسی این کشورها لطمه می‌زند؟ آیا همکاری این کشورها و ایران به لحاظ سیاسی برای لندن، برلین و پاریس اهمیت دارد؟
اندک شانس ادعایی درمورد میانجی‌گری ایران در موضوع جنگ اوکراین نیز از دست رفته و ادعاهایی که پیش ار این از زبان امیر عبداللهیان شنیده شده، اکنون محل اعتبار نیست.
به همین دلیل، تنها موضوعی که شاید مساعی ایران در آن به کار آید اکنون فضایی برای نقش‌آفرینی ندارد و به این ترتیب ایران هیچ منفعت مستقیم و غیرمستقیم سیاسی برای اروپا ندارد.
البته کاهش روابط با اروپا که احتمالا به معنای تقلیل سطح روابط از سفیر به کاردار یا معاون سفیر است؛ همان‌طور که از سوی عده‌ای از مردم استقبال می‌شود، از سوی عده‌ای دیگر مردود شمرده می‌شود.
حتماً عده‌ای از مردم که طرفداران نظام جمهوری اسلامی ایران هستند، همان گونه که روی دیوار سفارت انگلستان به شعارنویسی پرداختند، مخالف روابط ایران با کشورهای اروپایی هستند و آنان را شیطان و خبیث می‌شمارند.
در مقابل عده‌ای از شهروندان ایرانی هستند که برای رنگ‌آمیزی و پاک‌کردن دیوار سفارت انگلستان در تهران تلاش کردند و بدین تریب در مقابل دسته اول ایستادند.
بنابراین نمایندگان مجلس شورای اسلامی با کاهش سطح روابط با کشورهای اروپایی نمی‌توانند به خواست و تمایل همه ملت ایران عمل کنند؛ چراکه بخشی از شهروندان ایرانی مخالف این اقدام هستند.
در این صورت پرسش مهم آن است که چه چیزی نمایندگان را ترغیب کرده تا برای سیاست خارجی کشور تصمیم بگیرند؟
در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران، اگرچه نهادهایی مانند شورای عالی امنیت ملی حق راهبردنویسی و تعیین خط مشی برای سیاست خارجی کشور را دارد، اما این حق برای پارلمان در نظر گرفته نشده است.
البته پارلمان‌ها از طریق قانو‌ن‌نویسی و تصویب آن همواره می‌توانند برای سیاست کشور چه در بُعد داخلی یا خارجی تصمیم بگیرند و سایرین را به رعایت و اجرای این تصمیم وادار و هدایت کنند؛ اما روشن است که نهادهای بالادستی نظام که سیاست‌های کلی کشور را تعیین و تنظیم می‌کند سقف اختیارات و نقش‌آفرینی مجلس شورای اسلامی را مدنظر دارد و اجازه خروج از آن را نمی‌دهد.
در واقع نمایندگان مجلس شورای اسلامی که تهدید به کاهش سطح روابط فی‌مابین ایران و کشورهای نظیر آلمان، انگلستان و فرانسه کرده‌اند می‌دانند که حتی در صورت تصویب، این قانون چندان برد و تاثیر اجرایی نخواهد داشت؛ مگر آن که نهادهای بالادستی ضرورت اجرای آن را به دولت ابلاغ کنند.
البته وقتی اروپایی‌ها برنامه‌های خود را بر تشدید تخاصم با جمهوری اسلامی ایران متمرکز ساخته و میان حکومت ایران و مخالفان آن، مخالفان حکومت ایران را برای حمایت انتخاب کرده‌اند و این انتخاب را به‌طور شفاف، واضح و علنی بیان می‌کنند، آنگاه واقعاً چه اهمیتی دارد که در تهران سفیران این کشورها حضور داشته باشند یا بر روی صندلی سفیر، کاردار بنشیند.
از این بابت شاید تهدید نمایندگان مجلس شورای اسلامی لفاظی بی‌محتوایی بیش نباشد.
