هدف اصلی جیره نویسی

تاثیر افزودن آنزیم‌های قارچی به جیره غذایی گاوهای شیری

افزودن مکمل غذایی به جیره گاوهای شیری از طریق آنزیم‌های ناشی از دو قارچ به طور همزمان، بر عملکرد شیردهی، متابولسیم و هضم غذا در آن‌ها اثر مثبت داشته است.

اخبار سبز کشاورزی ؛ عطیه گل باف | در تحقیقی که توسط دانشگاه پنسیلوانیا به عمل آمده نشان داده که آنزیم‌های Exogenous(ناشی از منشا خارجی ارگانیسم‌ها) دهه‌ها توسط انسان‌ها و همچنین در تغذیه دام‌ها مورد استفاده قرار گرفته است، اما اخیرا کارشناسان آزمایشگاهی ثابت کرده‌اند که آنزیم‌های به دست آمده از دو قارچ Aspergillus niger Aspergillus می‌توانند اثرگذاری توامانی در شکمبه گاوها، بهبود وضعیت فعالیت میکروبی و ارتقاء توان هضم ترکیبات فیبری در جیره غذایی آن‌ها داشته باشند.

یک گروه تحقیقاتی به مدت 20 سال اثرات افزودنی‌های غذایی را که موجب بهبود تولید شیر، سلامت دام و کاهش مقدار تولید گاز متان به عنوان یک ماده ثانوی ناشی از روند هضم غذا است، مورد بررسی قرار دادند و سایر مواد افزودنی از قبیل انواع فلفل تند، علف دریایی و اورگانو را آزمایش کردند.

یک مطالعه 10 هفته‌ای بر روی 48 گاو هلشتاین به عمل آمد و تعدادی از این گاوها با یک مکمل که ترکیبی از کشت دو نوع قارچ Aspergillus بود، تغذیه شدند و عملکرد تولید شیر و متابولسیم هضم آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. محققان نمونه‌هایی از شیر گاوها و ترکیب آن‌ها را به طور هفتگی مطالعه کردند.

آن‌ها همچنین نمونه‌هایی از خون، مدفوع و ادرار دام‌ها را به منظور رصد کردن اثرات فیزیولوژیکی این آنزیم‌ها مطالعه نمودند.

مطابق با نتایجی که در نشریه Dairy science آمده است، این گروه از گاوها با نمونه‌های شاهد مقایسه شده و معلوم گردید که گاوهای تغذیه شده با آنزیم‌های مذکور مقدار بیشتری غذا خورده و میزان پروتئین شیر، لاکتوز و سایر مواد موجود در آن بیشتر بوده است.

علاوه بر آن، مصرف این آنزیم‌ها به طور قابل توجهی بر کمیت و کیفیت شیر اثر مثبت داشته و معلوم گردید که میزان تخمیر شکمبه‌ای با ترکیب دوگانه این آنزیم‌ها بهبود یافته است.

هدف اصلی افراد حرفه‌ای در جیره نویسی برای گاوهای شیری ضمن کاهش هزینه‌های تغذیه دام‌ها، اتخاذ استراتژی‌هایی به منظور ارتقاء عملکرد در این گاوها است که نهایتا موضوعی حیاتی برای تغذیه جمعیت رو به رشد جهان است. در نتیجه، دانشمندان و کارشناسان بخش دام و دامپروری، تمام توجه خود را بر روی گاوهای با معده چهار قسمتی متمرکز کرده و تمام کوشش آن‌ها بر کمک کردن به میکروب‌های موجود در شکمبه گاوها است.

یکی از محققان می‌گوید: میکروب‌های موجود در شکمبه، آنزیم‌های لازم برای شکستن فیبرها را تولید می‌کنند، اما سعی ما این است تا با تولید آنزیم بیشتر، روند تخمیر در شکمبه را ارتقاء دهیم و این یک پروسه بسیار مهم از هم زیستی بین میکروب ها و گاو است.

در این پروسه، گاوها فضای کافی و غذای لازم را برای میکروب‌ها مهیا می‌کنند تا زنده مانده و تکثیر شوند. پس از این مرحله، میکروب‌ها انرژی و اسید آمینه‌های مورد نیاز گاوها را تولید می‌نمایند، بنابراین ارتقاء شرایط تخمیر در شکمبه از طریق افزودن مواد مکمل یکی از راه‌های بهبود در تولید بیشتر توسط دام‌ها است.

بسیاری از آدم‌ها میزان اهمیت شکمبه و چگونگی نقش آن را درک نمی‌کنند، اما لازم است بدانیم که این عضو در بدن گاوها یکی از عجایب طبیعت است.

گاوها، پستانداران مشابه ما هستند، اما ما قادر به هضم فیبرها نیستیم و بدون میکروب‌های خاص در شکمبه، آن‌ها نیز قادر به این کار نخواهند بود. ما انواع سبزی‌ها و غلات را می‌خوریم، اما قادر به هضم هیچ نوع فیبری نیستیم و چنانچه یک فیبر در دستگاه گوارش ما هضم شود، تنها علت آن وجود میکروب‌های تجزیه کننده فیبرها است. حال باید بدانیم که گاوها و سایر نشخوارکنندگان که فیبرها را هضم و آن‌ها را مبدل به پروتئین‌های با کیفیت بالا برای انسان‌ها می‌کنند از چه مکانیسم‌هایی پیروی می‌نمایند.