تکنولوژی کاهنده کربن ممکن است یکی از راه حل‌های بیرون کردن آن از هوای کره زمین باشد.
تکنولوژی کاهنده کربن ممکن است یکی از راه حل‌های بیرون کردن آن از هوای کره زمین باشد. این روزها در جریان برگزاری کنفرانس آب و هوایی CAPj-24 در شهر گلا‌سکو، ذهن بسیاری از مردم جهان به این موضوع مشغول شده است. صنایع مختلفی وجود دارد که با تکنیک‌ها و تکنولوژی‌های مختلف نظیر ذخیره کردن، گیرانداختن، انبار کردن و جداسازی کربن از هوا می‌تواند تاثیرات قابل توجهی در حذف اکسیدکربن داشته و در کاهش گازهای گلخانه‌ای موثر باشد. در اینجا خلاصه‌ای از این تکنولوژی‌های علمی ارائه می‌شود.
گیر انداختن کربن:
گیر انداختن کربن معمولا به پروسه یا روزی اطلاق می‌شود که در مورد پاک کردن اکسیدکربن از سطوحی که در کارخانه‌هایی که با سوخت فسیلی نظیر زغال سنگ، نفت، گاز، و غیره تحت تاثیر این ماده قرار می‌گیرد، می‌باشد. گیر انداختن کربن همچنین می‌تواند در جذب اکسید کربن از اتمسفر به کار برده شود که به نام حذف اکسیدکربن یا CDR و یا DAC (Direct Aircaptvre) نامیده می‌شود.
جریان گازهای خروجی از برج‌های دودزای نیروگاه‌ها و یا کارخانه‌های صنعتی، مقادیر زیادی اکسیدکربن در حدود 10 تا 15 درصد از کربن تولید شده در جهان را به وجود می‌آورند. در عین حال غلظت کربن در جو کلی زمین بین 400 تا 450 ppm در متر مکعب است که مقادیر تولید شده توسط کارخانه‌ها و صنایع، آن را به شدت بالا می‌برد.
در اتمسفر مقدار زیادی اکسید کربن داریم که موجب نگرانی ما شده و به فعال شدن رادیواکتیو و گرمای هوا می‌انجامد که باید مقداری از آن کاهش یابد؛ بنابراین لازم است که روش‌های نوآورانه به منظور گیر انداختن و تجمیع اکسید کربن اتخاذ شود. شرکت سوئدیelimeworks یکی از جمله شرکت‌هایی مورد نظر در گیر انداختن اکسیدکربن است. تعداد زیادی از این نوع شرکت‌ها در اروپا وجود دارد که با دستگاه‌های توربین مانند از طریق فیلترهایی اکسیدکربن را از هوای اطراف جدا کرده و سپس آن را پس از جداسازی با پمپ‌های قوی تا عمق حدود 1200 از زمین قرار می‌دهند. یکی دیگر از این شرکت‌ها، مهندسی کردن (carbon Engineering) است که با مواد شیمیایی نظیر هیدراکسید پتاسیم، اکسیدکربن را از هوا جدا و سپس به درون زمین تزریق می‌کند.
تکنولوژی‌های مختلف دیگری نیز برای انداختن کربن به طور مستقیم وجود دارد که باید آنها را پیگیری نمود. یک روش دیگر جدا کردن اکسیدکربن از آب اقیانوس‌ها است؛ اما در گزارش‌های مراکز علمی و دانشگاهی بر حذف اکسیدکربن از اتمسفر تاکید شده و آن را جدی‌ترین راه حل دانسته‌اند.
جداسازی و انبار کردن کربن
از دیدگاه یک کارشناس، انبار کردن و جداسازی کربن یکی از بهترین روش‌ها است. این کارشناس می‌گوید که در پروژه Sleipner کشور نروژ کربن تغلیط شده تحت فشار شدید به بسترهای عمیق زیر دریا تزریق و محبوس می‌شود.
در تکنولوژی جداسازی کربن و انبار کردن آن در زیرزمین یک اشکال عمده وجود دارد و آن استفاده از کربن برای ارتقای بهینه کردن سوخت‌های فسیلی است که به صورت تزریق اکسیدکربن به داخل منابع نفت و گاز برای به دست آوردن هر چه بیشتر و استخراج آنها به کار می‌رود؛ یعنی آنها اکسیدکربن را از هوا استخراج و به داخل این منابع تزریق می‌کنند، هر چند این کار آنها موجب کاهش متان که تا 10 برابر آلایندگی بیشتری نسبت به کربن دارد، می‌شود.
ارزش کربن
در سال‌های آینده کارشناسان مجبور به سبک و سنگین کردن برخی از گزینه‌ها برای پاک کردن اکسیدکربن از اتمسفر خواهند شد. هر چند برخی از روش‌های سنتی نظیر توسعه کشت جنگل‌ها و تولید بیوماس طبیعی برای جذب و ذخیره کردن می‌توانند در دستورکار قرار گیرند، احیای جنگل‌ها در جوامع در حال توسعه یک مشکل عمده و اساسی است؛ چراکه مردمانی که در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند خود مالک آنها بوده و قطع درختان را از حقوق خود قلمداد می‌کنند و این کار را مبارزه برای به دست آوردن غذا می‌دانند.
جنگل‌های جدید و گیاه دریایی Kelp می‌توانند مقادیر قابل توجهی کربن جذب کنند، هر چند مقدار اکسیدکربن جذب شده توسط رشد گیاهان خیلی بیشتر از کربنی که توسط تنفس گیاهان زنده و کمپوست شدن «بیوماس غیرفعال» تولید می‌شود، نیست. برای داشتن یک جنگل پایدار و جذب کننده کربن باید به طور مستمر به کشت گیاه جدید و حذف گیاهان قدیمی و پیر پرداخت. هم اکنون توافقی کلی در مورد ارزش یک تن کربن وجود ندارد که این خود یک مشکل عمده است و باید برای آن فکری اندیشیده شود.
بسیاری از تکنولوژی‌های ضد کربن دوران نوزادی خود را می‌گذرانند و زیرساخت‌های لازم برای توسعه آنها وجود ندارد؛ اما گرم شدن زمین جدی و در روند مبدل شدن به یک بحران است.
