رئیس جمهور غذا ساز

کسی می آید ! کسی که نه خود و نه وزیرش در گردونه مرغ و تخم مرغ ویا گندم و نان گرفتار نیاید، کسی بتواند با جهان دانش و تکنولوژی تعامل کند، کسی که…

دولت سیزدهم قراراست در نیمه اول امسال سکان هدایت قوه مجریه و مهمترین بخش آن( کشاورزی،روستاها، صنایع غذایی) یعنی بیش از 23 درصد جامعه که دور از پایتخت، در مناطق دورافتاده با حداقل امکانات وبدون رفاه هیات زندگی می کنند، نهاده های کشاورزی ودامپروری را به 7 الی 10 برابر قیمت خریداری می نمایند و هنگام برداشت محصول یا توی سرزنان التماس می کنند کسی بیاید گوجه و پیازو هندوانه و…. را مجانی از مزرعه آنها ببرد یا اینکه مرغ و تخم مرغ تولید را با پلیس وناظرو…. از درب کشتارگاه و به قیمت دلخواه دولت ازآنها می گیرد( با خرید توافقی اشتباه نشود) ودرتهران توزیع می کنند تا مثلا امنیت غذایی حفظ شود.

رئیس جمهورچه چپ باشد ( که این دفعه نوبت چپ ها نیست) وچه راست قاعدتا باید مطالعاتی در بحث کشاورزی، محصولات تولید، نیاز یا مازاد مصرف، ضایعات 20-30 درصدی کاشت تا توزیع وسرسفره مصرف کننده، مقررات ورویه های موازی یا متضاد و همگی ضد تولید ، راههای رفع موانع تولید، مدیران مخل تولید، سلیقه ای ، کم توان و پرمدعا داشته باشد.

چنین رئیس جمهوری اگر به کارملی و کشوری اشراف داشته باشد وبه باندبازی وجناح گرایی اعتقاد نداشته باشد قدرمسلم در برنامه های خود به چند موضوع اصلی امنیت غذایی و سرشاخه های آن می پردازد:

- تقویت، عمران و آبادی روستاها به عنوان پایگاه های اصلی و ریشه های تولید

- مراکز تولید محصول اعم از مزرعه، باغ، دامداری، مرغداری، شیلات و آبزیان، زنبورداری، نوغانداری و…. به عنوان تولید قوت لایموت، موادپروتئینی، نهاده های موردنیاز کشاورزی ودامی و…

- توسعه، تکمیل، هدایت و افزایش میزان تبدیل ، فراوری و ایجاد ارزش افزوده برای محصولات تولیدی مازاد بر مصرف. ایجاد خطوط تولیدی صادرات محور وارائه وام های کم بهره یا بدون بهره و نظارت شده برای تاسیس چنین واحدهایی.

- رونق دادن کسب و کارهای نوین کشاورزی و بازاررسانی به موقع.

- اینکه هنوزهم ارزانترین اشتغال در بخش کشاورزی است وبه ویژه در روستاها حتی با 20 میلیون تومان امکان ایجاد یک شغل وجود دارد.

- رونق دادن به کشاورزی در بیابان، کشاورزی بدون توجه به میزان بارندگی، صنایع کشاورزی و… (زمین می تواند همواره به عنوان آورده دولت و اجاره محسوب شود.)

- گسیل داشتن کارشناسان ومتخصصان کشاورزی به روستاها واستقرار در مراکز تولید

- پرورش سرباز کشاورزی(صدور امریه برای فارغ التحصیلان و همه مشمولان خدمت سربازی که این ایام را در روستاها، گلخانه ها، دامداری ها و… بگزرانند،آموزش ببینند وبه عنوان یاوران تولید تجربه کسب کنند.)

- تغییر نظام آموزش کشاورزی از نظری به عملی یعنی تکنسین کشاورزی بجای مهندس کشاورزی

- ارائه فراخوان در سمت های بالا و ارشد کشاورزی و محرمانه نبودن آنها و قابلیت مشاهده همه کشاورزان وقضاوت در مورد توان،بینش و دانش و تجربه فرد انتخاب شده در قیاس با انتخاب نشده ها.

- ممنوع کردن ارسال محصولات به صورت فله ای حتی از مزرعه به مرکز روستا یا شهرستان، استقرار صنایع بعد از برداشت تا… نگهداری ،بسته بندی، توزیع و…

- شفاف کردن روابط کمیسیون کشاورزی مجلس و وزارت جهاد کشاورزی به جای توصیه نمایندگان برای غزل و نصب های سلیقه ای و رانتی.

حالا بررسی کنید در بین نامزده های پست ریاست جمهوری به ویژه آنان که قریب به یقین و به هردلیلی می دانیم شورای نگهبان آنها را تایید صلاحیت می کند و حتی یکی دونفری که قاعدتا یکی از آنها به عنوان رئیس جمهور و رئیس سیزدهمین دولت به جامعه معرفی می گردد آیا برنامه ای برای کشاورزی و کشاورزان دائما متضرر ایران ارائه کرده اند؟

آیا لیستی ( اعم از شائبه یا واقعی ) از نیروهای کاردان، با سابقه مدیریت و تجربه برای حوزه کشاورزی ارائه داده اند که قابل قضاوت و مقایسه با وزرای کاردان، باتوان ومدیر(گذشته و حال) در بخش کشاورزی باشد.

یادمان باشد صنعت و حتی پوشاک را می توان در صورت نیاز وارد کرد اما واردات بیش از 120 میلیون تن محصولات کشاورزی و نهاده نه تقریبا بلکه مطمئنا غیرممکن است.

پس بکوشیم حتی اگر نقشی در انتخاب نامزد مورد نظرمان نداریم در متقاعد کردن رئیس جمهور بعدی به انتخاب یا انتصاب وزیر جهاد کشاورزی دانا ، جسور، توانمند، پاسخگو،مدیر، هم افزا، اهل تعامل اما نه در شرایط ارعاب، اشراف به موانع تولید ومسیر یابی برای رفع موانع و… تلاش کنیم.

ابوالقاسم گلباف