زور اجلاس گلاسکو هم به کشورها نرسید

روز جمعه 12 نوامبر 2021 آخرین جلسه نشست آب و هوایی گلاسکو (cop26) به پایان رسید و بزرگ‌ترین کشورها تولیدکننده گازکربنیک و آلاینده‌های جوی که 80 درصد این گازها را تولید می‌کنند با ترفندهای مختلف از زیربار مسئولیت خود در قبال نابود کردن کره‌زمین شانه خالی کرده، اما بسیاری از کشورها در حال توسعه که چندان نقشی در آلوده کردن هوای زمین ندارند درک مسئولیت بیشتری از خود نشان دادند.

پنل‌های خورشیدی بر پشت‌بام‌ها

قطعاً یکی از روش‌های کاهنده آلاینده‌ها استفاده از انرژهای تجدیدپذیر در رأس آنها انرژی خورشیدی است. بسیاری از کشورها علی‌رغم نداشتن تعداد روزهای آفتابی و برون ابر، اما به استفاده از این پنل‌ها روی آورده‌اند. انگلستان پس از چین، آمریکا، ژاپن، آلمان، هندوستان و ایتالیا، هفتمین کشور استفاده‌کننده از انرژی خورشیدی است و علی‌رغم آن که آسمان آن کشور در اکثر روزهای سال ابری است؛ اما به شکل مناسبی از این انرژی استفاده می‌کند. آمارها نشان می‌دهند که بیش از یک میلیون پنل خورشیدی بر روی سقف منازل، مراکز اشتغال، کارخانه‌ها، مراکز دولتی و نظامی و… وجود دارد که از کمترین نور موجود در آسمان استفاده کرده و بخشی از انرژی الکتریسته مورد نیاز خود را تامین می‌کنند. نکته مهم در این اقدام آن است که پس از تامین مصارف مورد نیاز مازاد آن را وارد شبکه‌های ملی و سراسری کرده تا سایرین نیز از آن بهره‌مند شوند.
تقریباً هیچ کس نمی‌داند که در طول شبانه‌روز به چه میزان معین برق نیاز دارد و بر همین دلیل کارخانه‌های تولید برق بر روی سدها و یا در مجتمع‌های مولد برق به طور مستمر در حال تولید الکتریسته هستند تا مصرف‌کنندگان همیشه به انرژی الکتریسته دسترسی داشته باشند و لزوماً کارخانه‌هایی که با استفاده از سوخت‌های فسیلی نیروی برق تولید می‌کنند موجب آلودگی شدید محیط‌زیست می‌شوند. اولین مزیت پنل‌های خورشیدی نداشتن هر گونه آلایندگی است و با به کار بردن آن‌ها می‌توان برخی از ژنراتورهای آلاینده را خاموش کرد؛ اگرچه اجباراً باید تعدادی از آنها را به صورت حداقلی برای روزهای برون آفتاب به کار گرفت.

4 ساعت در روز برق خورشیدی، کاهش تولید 100 هزار تن کربن

اگر بتوانیم در طول روز فقط 4 ساعت از برق خورشیدی استفاده کنیم، ضمن جلوگیری از مصرف مقادیر زیادی سوخت فسیلی در طول یک سال و در کشوری مانند انگلستان از تولید 100 هزار تن کربن ممانعت به عمل می‌آید و چنانچه این کارها در سراسر جهان به اجرا درآید صدها میلیون تن کربن گازکربنیک کمتر تولید می‌شود که می‌تواند رقم قابل توجهی باشد.
اما پنل‌های خورشیدی را باید کجا نصب کرد و برای اجرای این کار چه چیزهایی را باید بدانیم:
اول از همه تعداد روزهای آفتابی و بدون ابر است که دست یافتن به این اطلاعات از طریق مراکز هواشناسی کاملاً امکان‌پذیر است.
دوم مکان‌یابی درست برای نصب پنل‌ها: واحدهای دولتی مسئول انرژی برق کاملاً بر این مکان‌یابی‌ها اشراف دارند؛ چراکه مالکان پنل‌های خورشیدی که برای تزریق برق مازاد خود با آنان در ارتباط هستند کاملاً معلوم و شناخته شده هستند و چنانچه مناطق ناشناخته‌ای نیز وجود داشته باشد، می‌توان توسط GPS و یا ماهواره آنها را شناسایی کرد.

چرا در ایران استفاده از پنل خورشیدی رواج نمی‌یابد

یک پرسش، چرا با وجود آن که ایران یکی از تولیدکنندگان مهم گازهای آلاینده جوی است از پنل‌های خورشیدی استفاده نمی‌کند؟
تاکنون هیچ مسئول یا فرد آگاهی که اندک تخصصی در زمینه انرژی برق داشته باشد به این پرسش جواب نداده است، چرا علی‌رغم آن که تولید برق توسط سدهای متعدد به نابودی محیط زیست و منابع آلی کشور منجر شده است، همچنان بر این طبل کوبیده می‌شود. چرا علی‌رغم تبخیر میلیاردها مترمکعب آب گرانبها از پشت سدها و از بین بردن اکوسیستم‌های پایین دست و بالادست سدها و نابود شدن زندگی ساکنان محل احداث آنها باز هم بر این روند اشتباه ادامه داده می‌شود. کشورهای اروپایی و از جمله انگلستان با داشتن بیش از 250 روز ابری از پنل‌های خورشیدی استفاده می‌کنند؛ اما در برخی مناطق ایران با بیش از 330 روز آسمان آفتابی در مناطق مرکزی و جنوبی که نیاز شدیدی به برق بیشتر به دلیل طول دوره گرما، از انرژی خورشیدی استفاده نمی‌شود؛ در حالی که می‌توان با فروش و صادرات مازوت و گازوئیلی که نیروگاه‌های ما استفاده می‌کنند، ضمن کاهش آلودگی‌ها از الکتریسته پاک بهره‌مند شد، چرا این کار به اجرا درنمی‌آید، چه دست‌های مافیایی پشت پرده استمرار تولید برق به روش‌های خسارت‌بار کنونی است؟ آیا زمان آن فرانرسیده تا از این لجاجت و خودزنی دست برداریم؟ ایران می‌تواند با تولید انرژی خورشیدی یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان برق با کمترین هزینه‌ها باشد، اگر…