ضرورت ارزیابی و آسیب شناسی فقر

باتوجه به گزارش های منتشر شده ، حدود ۴۰درصد ازجمعیت ۹میلیارد نفری جهان درسال ۲۰۲۵،به آب سالم دسترسی نخواهندداشت ؛به طوری که دراین سال از هرپنج نفر ، دونفر درجهان دغدغه تامین آب خواهند داشت.

همچنین طبق پیش بینی کارشناسان، دردهه های آینده ۹۸درصدافزایش جمعیت جهان مربوط به مناطق فقیر جهان خواهدبود . برای تامین غذای این میزان جمعیت جهان ،به خاک مناسب کشاورزی وآب فراوان نیاز است وچون بسیاری از جمعیت کشورهای درحال توسعه نمی توانند نیازهای اساسی خود را بر آورده کنند شکاف بین قشر ثروتمند و فقیر روزبه روز افزایش می یابد.

از آنجایی که بیش از یک چهارم جمعیت جهان و یک سوم جمعیت کشورهای درحال توسعه به دلیل برداشت بی رویه و تغییر اقلیم وکاهش نزولات جوی با کمبود شدید آب شیرین روبه رو می باشند بنابراین دسترسی به منابع آب شیرین هرروز دشوارتر وسخت تر می شود.

یکی از اصلی ترین وظایف دولت ها، دستیابی به امنیت غذایی است .دولت ها باید تلاش کنند تا بااستفاده از روش ها و مبانی علمی-پژوهشی ازبخش کشاورزی ومحصولات تولیدی آن حمایت کنند تابتوانند نیاز غذایی افراد جامعه را تامین نمایند.

براساس ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر ، هرانسانی حق دارد که ازیک زندگی درخور ارج و کرامت انسانی برخوردار باشد .استفاده از امکانات مناسب ورفاهی، از جمله دسترسی به خوراک ، پوشاک ، مسکن و خدمات درمانی وتامین اجتماعی از جمله حقوق اساسی تمامی افراد است.

گردهمایی سال ۱۹۸۷میلادی به یاد قربانیان فقر ، گرسنگی ، خشونت و ارعاب و سرکوب صورت گرفت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه ای درسال ۱۹۹۳، ۱۷ اکتبر را به عنوان روز جهانی ریشه کنی فقر به رسمیت شناخت و برگزاری آن را به کشورهای عضو توصیه کرد.هدف از برگزاری مراسم روز جهانی ریشه کنی فقر ، رسانیدن صدای محرومان به گوش جهانیان است.

برای دستیابی به امنیت غذایی ‌ودسترسی مردم به غذای کافی، کشاورزی نه تنها برای ادامه حیات بلکه ایجاد زمینه برای مشارکت همه جانبه وپویا حتی برای نسل های آینده نقش مهمی ایفا می کند.

برهمین اساس ، بخش کشاورزی درتامین غذا برای نسل های آینده نیاز به ارزیابی وآسیب شناسی جهت بهبودو اصلاح نقاط ضعف و هم چنین تقویت نقاط قوت خود دارد تا ضمن حفظ و پایداری محیط زیست ، بتواند تامین کنند ه غذای جهان نیز باشد. بخش کشاورزی درتوسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها نه تنهاباید تولید کننده غذا باشد بلکه باید نقش کلیدی راهم ایفا نماید.

برهمین اساس وباتوجه به اهمیت بخش کشاورزی در اقتصاد کشور ، باید از تمامی ابزارهای ممکن برای رونق کشاورزی بهره برد .چنانچه نتایج بی توجهی ها در دهه های اخیر پیامدهای ناگواری مانند ناامنی غذایی ، رواج مشاغل کاذب درپی افزایش مهاجرت از روستاها ، افزایش نرخ بیکاری ، افزایش نرخ تورمی و… رابرای کشور درپی داشته است.

این بخش می تواند مهم ترین‌ منبع ایجاد اشتغال وعاملی تاثیر گذار درکاهش فقر باشد .از این رو در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران دست یابی به امنیت غذایی باید در ردیف اهداف و برنامه های کلیدی مسوولان قرار گیرد.

کشاورزان پرتلاش وبی توقع کشورنیز امید آن را دارند میزان تولید محصولات اساسی درداخل کشور روزی به حدی رسد که تمام اقشار جامعه در همه اوقات به غذای کافی ومغذی دسترسی داشته باشند وازیک زندگی سالم وپویا وبی دغدغه که حق اولیه هرانسانی است برخوردار گردند.

خورشید جلیلی

روزنامه نگار