کشاورزی چه ارتباطی با تغییرات اقلیمی دارد؟
در طول زنجیره تولید و توزیع غذا ، فعالیت ها و محصولاتی وجود دارد که با درجات مختلفی از انتشار گازهای گلخانه ای همراه هستند. این انتشارات به عنوان "رد پای کربن" شناخته می شوند و هرچه ردپای کربن بزرگتر باشد ، سهم بیشتری در تغییرات آب و هوایی دارد.
در طول زنجیره تولید و توزیع غذا ، فعالیت ها و محصولاتی وجود دارد که با درجات مختلفی از انتشار گازهای گلخانه ای همراه هستند. این انتشارات به عنوان "رد پای کربن" شناخته می شوند و هرچه ردپای کربن بزرگتر باشد ، سهم بیشتری در تغییرات آب و هوایی دارد. (این روزها ، اصطلاح "رد پای کربن" به عنوان کلمه ای کلیدی برای تمام گازهای گلخانه ای که باعث تغییر آب و هوا می شوند ، نه فقط دی اکسید کربن یا سایر مشتقات کربن ، استفاده می شود.) به عنوان مثال حیواناتی که در شرایط مزرعه کارخانه رشد می یابند ردپای کربن بالایی دارند.
فعالیت های کشاورزی ، مانند تیمار کود ، استفاده از تجهیزات مزرعه و استفاده از کودهای مصنوعی ، دارای ردپای کربن نیز هستند. در ایالات متحده ، کشاورزی نه درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد. گازهای گلخانه ای ، با برجسته ترین دی اکسید کربن (CO2)، توانایی سیاره را در جذب و حفظ گرما افزایش می دهند و بنابراین در تغییرات آب و هوایی نقش دارند. سایر گازهای گلخانه ای درگیر در کشاورزی عبارتند از: متان (CH4) ، تولید شده توسط دام ها. اکسید نیتروژن (N2O)، به طور کلی با استفاده از کود مصنوعی مرتبط است. و دی اکسید کربن ، تولید شده توسط هر دو سوزاندن سوخت های فسیلی و از بین رفتن مراتع / جنگل زدایی.
ردپای کربن گوشت
همه مواد غذایی به یک روش تولید نمی شوند: بعضی از غذاها از زمین ، کود (مصنوعی یا آلی) و انرژی بیشتری استفاده می کنند و بنابراین پتانسیل بیشتری برای کمک به تغییرات آب و هوایی دارند - اثر کربن بیشتراست.
گوشت گاو با بالاترین ردپای کربن
گزارش 197شورای دفاع از منابع طبیعی 2017 (NRDC) ماده غذایی را مورد مطالعه قرار داد و چرخه حیات کامل آنها را تجزیه و تحلیل کرد تا پتانسیل گرم شدن آب و هوا برای هر ماده غذایی را تخمین بزند. این گزارش نشان داد که غذایی با بالاترین اثر کربن به طور متعارف از گوشت گاو استفاده می شود. وقتی یک پوند گوشت گاو خوراکی معمولی تولید می شود ، 26 پوند معادل دی اکسید کربن ساطع می شود.
دی اکسید کربن ، اکسید نیتروژن و انتشار گازهای متان از محصولات کشاورزی حیوانات
تولید گوشت و لبنیات صنعتی به مقدار قابل توجهی خوراک دام احتیاج دارد که با کودهای مصنوعی کشت می شود. تولید کودهای مصنوعی به انتشار کل CO2 کمک می کند ، در حالی که استفاده از آنها به انتشار اکسید نیتروژن N2O ، یکی دیگر از گازهای گلخانه ای قوی کمک می کند . حیوانات نشخوار کننده نیز با تجزیه خوراک در روده ، مقدار قابل توجهی متان از خود ساطع می کنند (در فرآیندی به نام تخمیر روده). همچنین متان با عملیات محدود تغذیه حیوانات CAFO تولید می شود که کود را به صورت بی هوازی (بدون اکسیژن) در تالاب ها و چاله ها کود تولید می کند. متان به عنوان گاز گلخانه ای 25 برابر دی اکسید کربن قدرتمندتر است.
روشی بهتر برای بالا بردن گوشت گاو
در سطح جهانی 14.5 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای دام ها ناشی از فعالیت های انسانی است. با این حال ، یک روش بهتر برای پرورش گوشت گاو وجود دارد دامداری و اقدامات رفاهی پایدارتر می تواند از کود به جای کودهای مصنوعی - برای کمک به جذب و نگهداری کربن در زمین استفاده کند. همچنین چرخش حیوانات و گیاهان زراعی مرتع می تواند به "جداسازی" کربن ، بهبود خاک و جلوگیری از آلودگی آب کمک کند.
ترسیب کربن در کشاورزی دامی
کشاورزانی که گاو در مراتع پرورش می دهند می توانند از برنامه های مدیریت مزرعه ، دام و پسماند استفاده کنند که انتشارات مرتبط با کود گاو را کاهش می دهد. شبکه تحقیقات آب و هوای غذایی در چندین مطالعه گزارش شده است که توانایی گاوهای پرورش یافته در مرتع برای جداسازی کربن در خاک را بررسی کرده است این گروه دریافت که پتانسیل جذب "20 تا 60 درصد از انتشار متوسط سالانه از بخش نشخوارکنندگان چرا" را جبران کند. گزارش اخیر دیگری نیز نشان داد که گوشت گاو مراتع خوب می تواند بخش قابل توجهی از کربن تولید شده در مزرعه را جدا کند ، حتی پیشنهاد می کند که کربن منفی باشد. با مدیریت گله حیوانات در مرتع ، کود به طور مستقیم در خاک کمپوست می شود و به کودی برای مراتع سالم تبدیل می شود ، همچنین متان کمتری آزاد می شود.
کاهش موثر سهم دام در گازهای گلخانه ای یک تلاش مهم است ، اما فقط یک دلیل برای تولید پایدارتر گوشت گاو.
با تولید یک پوند گوشت گاو خوراکی 26 پوند دی اکسید کربن ساطع می شود
ردیاب های کود غیر هوازی
هضم کننده های کود بی هوازی گاهی به عنوان وسیله ای تبلیغ می شوند که از طریق آن عملیات محدود تغذیه حیوانات CAFOمی تواند مواد زائد حیوانی خود را به روشی که محیط زیست و آب و هوا مناسب تر باشد ، دور بیندازد. هضم کننده ها برای پردازش زباله ها از ترکیب میکروب ها ، گرما ، آب و تحریک ، تولید گاز متان می کند که می تواند برای انرژی استفاده شود ، کود مایع که می تواند برای تولید کود جامد قابل استفاده برای کمپوست و رختخواب گاو استفاده شود.
گزارش سال 2016 توسط Food and Water Watch به جزئیات روشهایی گفته می شود که هضم کننده ها به قول خود در مورد پاکسازی زباله ها و کاهش گازهای گلخانه ای عمل نمی کنند - و در عوض به عنوان یارانه ای برای صنعت CAFO عمل می کنند و مدل حصار تولید مواد غذایی را بیشتر محصور می کنند. طبق گفته سازمان غذا و آب ، هضم كننده ها تمام متان تولید شده را جذب نمی كنند ، و در سوختن متان نیز گاز كربن و اکسید نیتروژن تولید می كنند.
کودهای نیتروژن مصنوعی و تولید محصولات متداول
کودهای ازت مصنوعی N از سوخت های فسیلی (مانند زغال سنگ و گاز طبیعی) تولید می شوند و به طور گسترده ای در تولید محصولات معمولی استفاده می شوند. در سطح جهان ، استفاده از کودهای مصنوعی به حدود 13 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای کشاورزی کمک می کند .
در حالی که کودهای ازته عملکرد در سطح جهانی را بهبود بخشیده اند ، مطالعات اخیر نشان می دهد که افزایش استفاده از کودهای پایه نیتروژن طی 50 سال اخیر باعث افزایش تصاعدی میزان انتشار اکسید نیتروژن در مقایسه با میزان استفاده از سایر کودها شده است. این به معنای افزایش زیاد اکسید نیتروژن در جو است - یک گاز گلخانه ای 300 برابر بیشتر از CO2.
کاربری زمین
همانطور که در بالا بحث شد ، روشهای معمول استفاده از زمین برای تولید محصولات زراعی یا دامی می تواند به عنوان یک منبع کربن عمل کند ، در حالی که روشهای پایدارتر می تواند به عنوان یک کاهنده کربن عمل کند - مکش و ذخیره دی اکسید کربن از جو.
یک روش کشاورزی تحت عنوان "خاک ورزی" ، برگرداندن و تجزیه خاک ، می تواند کربنی را که در خاک قفل شده است ، نشان دهد و فرسایش را تسهیل کند. این بدان معنی است که کشاورزی کم کشت یا بدون مزرعه یک گزینه پایدارتر است. یکی از منابع کربن بزرگ ، گسترش زمین های زراعی ، به عنوان مثال قطع جنگل ها و ریشه کن کردن علفزارها ، برای پرورش خوراک دام معمولی و ایجاد زمین برای چرای دام است. این بدان معنی است که اکنون دو سوم زمین های کشاورزی موجود در سراسر جهان برای تولید حیوانات مورد استفاده قرار می گیرد که شامل زمین های حاشیه ای برای چرا و سایر زمین های مورد استفاده برای محصولات غذایی است. برخی از مشوق ها ، مانند افزایش قیمت محصولات ، ممکن است برداشت از زمین های حفاظت شده را برای کشاورزان جذاب تر کند و به نوبه خود کم شدن کربن را از بین ببرد.
جنگل زدایی
با گسترش مزارع ، نگرانی در مورد جنگل زدایی افزایش می یابد. تخمین زده می شود که مسئولیت 75 درصد از جنگل زدایی در سطح جهان بر عهده کشاورزی می باشد. به عنوان مثال ، هنگامی که بسیاری از درختان قطع می شوند ، این از دست دادن باعث تغییر چرخه آب در یک آب و هوای خاص می شود که منجر به تغییر آب و هوا محلی می شود. به همین ترتیب ، هنگامی که جنگل ها برای اهداف کشاورزی سوزانده می شوند ، درختان در حال سوختن کربن جدا شده خود را در جو آزاد می کنند و به انتشار گازهای گلخانه ای می افزایند و منجر به تغییر اقلیم به صورت محلی و جهانی می شود.
از دست دادن تنوع زیستی
فقط تغییرات آب و هوایی نیست که باعث افزایش نگرانی می شود ، بلکه از بین رفتن تنوع زیستی است. جنگل زدایی همزمان با از بین رفتن گونه ها در یک اکوسیستم معین دست به دست می شود. به طور کلی ، از دست دادن تنوع زیستی می تواند باعث ایجاد اختلال در اکوسیستم شود ، که به نوبه خود می تواند طیف گسترده ای از اثرات منفی ، از جمله تخریب خاک ، آب و هوا را ایجاد کند. از دست دادن تنوع زیستی همچنین می تواند باعث کاهش توانایی یک اکوسیستم در کنار آمدن با حوادث شدید آب و هوایی و سایر اثرات تغییر اقلیم شود. براساس ارزیابی ملی اقلیم ، تنوع زیستی مستقیماً تحت تأثیر تغییرات اقلیمی ، از زمان وقایع بیولوژیکی (مانند الگوهای رشد گیاهان) ، تا تغییر در طیف وسیعی از گونه های خاص از جمله انقراض آنها تأثیر دارد.
زراعت کربن
اگر به خوبی مدیریت شود ، مزارع می توانند از روش هایی استفاده کنند که به عنوان "کاهنده کربن" عمل می کنند تا به کمک آن دی اکسید کربن را از جو خارج کرده و آن را در خاک مزرعه جدا کنند و به مبارزه با تغییرات آب و هوا کمک کنند. روشهای اصلی پرورش كربن عبارتند از: استفاده از مته بذر برای جلوگیری از شخم زدن به زمین و ایجاد بذر در زیر سطح بدون ایجاد اختلال در لایه سطحی زمین. پوشاندن خاک با مالچ آلی برای جلوگیری از اتلاف کربن ؛ کمپوست کردن چرخش دام در مزارع ؛ و کاشت محصولات پوششی دام های چرخشی در این مزارع ، همانطور که با گاوهای علفی انجام می شود ، از ضایعات حیوانات به عنوان کود برای بهبود شرایط خاک استفاده می کنند.
مترجم:حسین کاظمی
کارشناس ارشد کشاورزی
