آخرین خبرها:
شناسه خبر: 3031

بازار آنلاین کشاورزی در زمان شیوع کرونا

یکی از تفریحات مورد علاقه آمریکایی ها در آخر هفته، خرید از بازار کشاورزان محلی است. حتی با وجود  اینکه بسیاری از فعالیت ها توسط کرونا تحت فشار بوده.

بازار آنلاین کشاورزی در زمان شیوع کرونا
یکی از تفریحات مورد علاقه آمریکایی ها در آخر هفته، خرید از بازار کشاورزان محلی است. حتی با وجود اینکه بسیاری از فعالیت ها توسط کرونا تحت فشار بوده. بسیاری از کشاورزان ضررهای قابل توجهی در کسب و کارشان متحمل شده بودند. البته مصرف کنندگان نیز چیزهایی را از دست داده اند.
گونار دینكلا، زراعت شناس دقیق در شركت خدمات زراعت Advanced Agaloustics، می گوید: "ما نمی دانستیم كه غذای ما از كجا می آید. فروشگاه های مواد غذایی هنوز گزینهای برای تهیه آنها هستند و ارتباط شخصی با کشاورزان از بین رفته است."
دینکلا به همراه هم تیمی های خود کندی پاپیان، طراح بصری در Corteva Agriscience و گابریل پوپولا، فوق دکترای آزمایشگاه های ملی Sandia، شنبه ( 10 اکتبر- 19 مهرماه) برای حل این مشکل در Forbes Under 30 Agtech + Hackathon جلسه داشتند و تصمیماتی گرفتند.
وظیفه این گروه پیداکردن راه حلی برای چگونگی دستیابی کشاورزان به پایداری و سودآوری، از طریق احیا کشاورزی که به نوبه خود به بازگرداندن سلامت خاک آمریکا کمک می کند، بود.
این تیم پیشنهاد ایجاد یک بستر آنلاین برای ارتباط کشاورزان با مصرف کنندگان با تفکرغذای سالم را ارائه داد. به این ترتیب این بازارها بوجود آمدند.
وب سایت آنها قبل از هر چیز به عنوان یک بازاری آنلاین برای کشاورزان عمل می کند، در آنجا مصرف کنندگان می توانند محصولات محلی یا گوشت را در منطقه خود جستجو کنند و به کشاورزانی که آن محصولات را می فروشند متصل شوند. دقیقاً مانند بازارهای حضوری، کشاورزان برای استفاده این بازار هزینه فروشنده را نیز پرداخت می کنند.
دینکلا می گوید:" "اگر من مصرف کننده هستم و توت فرنگی می خواهم که به طور ارگانیک تولید شده باشد و کشاورزی هم از این روش پایدار استفاده می کند، می توانم آن را جستجو کنم، حتی اگر آن کشاورز 27 مایل دورتر باشد."
پاپیان می گوید که این سایت هم مانند LinkedIn مثل یک سایت شبکه اجتماعی فعالیت می کند. به این طریق کشاورزان می توانند با کشاورزان همکار خود در ارتباط باشند و نکات و ترفندهای کشاورزی پایدار را به اشتراک بگذارند و همچنین با مصرف کنندگان ارتباط برقرار کنند و به سوالات مربوط به محصولات و روش های کشاورزی خود پاسخ دهند.
پاپیان می گوید: " حتی اگر کشاورزی یک هفته گوجه فرنگی مازاد داشته باشد، می تواند آن را در سایت اجتماعی قرار دهد و ببیند چه کسی به آن نیاز دارد." همچنین در این سایت می توان فیلم های آموزشی که هدف آن آموزش دادن به کشاورزان و مصرف کنندگان در مورد آخرین روند و فناوری کشاورزی پایدار است، قرار داد.
در آخر اینکه، این بازارها، باغ های جامعه را برای آزمایش و کشف تکنیک های مختلف رشد پایدار اداره می کند.
پوپولا می گوید، کشاورزان نحوه کار با این شیوه پایدار را در مقیاسی کوچکتر، قبل از آوردن مزارع خود به آن ببینند و از چگونگی کار آن مطلع شوند. مصرف کنندگان نیز سود خواهند برد، زیرا دسترسی آنها به محصولات محلی و پایدار، افزایش می یابد.
دینكلا می گوید: "در مناطقی كه بیابان غذایی داریم یا دسترسی خوبی به فروشگاههای مواد غذایی نداریم، این بازارها فرصت خوبی است خصوصاً برای باغ های محلی تا اقدامات پایدار را ترویج دهند و به مردم نیز آموزش دهند، به این طریق می توانیم بیابان های غذایی را از بین ببریم."

با این حال، تیم با یک مشکل بزرگ روبرو شد: هزینه متعهد شدن کشاورزان به روش های کاملاً پایدار کشاورزی.

پاپیان می گوید: "این ارزان نیست. تبدیل کل شیوه زندگی کشاورزی به یک سبک جدید، کمی طول خواهد کشید. این کار از دست دادن بخشی از درآمد را در پی خواهد داشت. ایده بزرگ ما برای حل این مشکل یافتن شرکتهایی است که به لزوم ایجاد روشهای پایدار پی برده اند وبرای کمک به راه اندازی این ایده راغب هستند."
از این رو، تیم تصمیم گرفت ، بازار بصورت غیرانتفاعی فعالیت کند. کشاورزان با شرکتهای بزرگی شریک خواهند شد که همراه با تبلغ نام تجاری شان در مورد مأموریت خود برای سرمایه گذاری در برنامه های پایدار و درخواست کمک های مالی از آنها شرکت می کنند. این شرکت ها انگیزه مالی پیدا می کنند و بازار نیز از این وجوه برای پرداخت یارانه به کشاورزانی که می خواهند به کشاورزی پایدار روی بیاورند استفاده می کند.
دینکلا می گوید، این یک وضعیت برد- برد است، زیرا شرکت های زیادی هستند که می خواهند در کشاورزی پایدار سرمایه گذاری کنند، اما دانش لازم در مورد چگونگی انجام این کار را ندارند. اینجاست که اینگونه بازارها وارد عرصه می شوند.
وی ادامه می دهد:" وقتی فکر می کنید، مشکل عدم امنیت غذایی در کره زمین است. ما باید بتوانیم مواد غذایی را به گونه ای تولید کنیم که برای محیط زیست ایمن باشد، زندگی قابل کنترل برای کشاورزان فراهم کند و همه باید با شکم پر به رختخواب بروند. اگر بتوانیم این سه مورد را به خوبی بررسی کنیم، فکر می کنم می توانیم با مشکل ناامنی غذایی مقابله کنیم. "
اعضای این گروه: کندی پاپیان، طراح بصری در Corteva Agriscience؛ گونار دینكلا، متخصص زراعت دقیق، کشاورزی پیشرفته؛ گابریل پوپولا، فوق دکترا در آزمایشگاه های ملی Sandia.

منبع: فوربس

نویسنده: کریستین استالر

مترجم: معصومه صالحی وزیری

دیدگاه تان را بنویسید

چندرسانه‌ای