ایران، ترور رهبر حزب الله و سکوتی که ادامه پیدا می‌کند
ترور رهبر حزب الله لبنان بدون شک رویداد و تحولی بزرگ در اتفاق های خاورمیانه محسوب می‌شود.
اخبار سبز کشاورزی؛ نمی‌توان انکار کرد که هدف‌گیری بسیار دقیقی در این زمینه انجام گرفته و هدف ذی‌قیمتی نصیب ارتش اسرائیل شده است؛ اما در همان حال اینکه برای سی و دو سال، شهید نصرالله توانسته بود از چنگ شکارچیان اسرائیلی فرار کند و تل آویو را در کشتن خود ناکام گذارد، بدون شک اقدام مهمی به حساب می‌آید که به قدرت ساختار امنیتی این تشکل مربوط می شود.
جالب اینکه در این عملیات، مانند عملیاتی که برای شکار سیدعباس موسوی انجام شده، ارتش اسرائیل مجبور شده بمباران گسترده‌ای انجام دهد و به اصطلاح منطقه را هم به‌طور فرشی و هم به‌طور نقطه‌ای بمباران کند.
از همین روست که در عرض 3 دقیقه حدود 85 تن بمب و راکت در ده ساختمان اصلی و حاشیه‌ای فرود آمدند و منطقه را به‌طور کلی نابود کردند.
نمی‌توان انکار کرد که همکاری نیروها و فرماندهان نظامی حزب‌الله در جنگ‌های سوریه و عراق تحت فرماندهی مرکزی سپاه قدس ایران، این نیروی محدود داخل لبنان را به ارتش تمام‌عیار منطقه‌ای که می‌تواند مسئولیت‌ها و ماموریت‌های راهبردی در خاورمیانه را برعهده بگیرد تبدیل کرد.
بسیاری از فرماندهانی که در همین چندماه اخیر به وسیله اسرائیل کشته شدند، محصول همان همکاری و نبردهایی هستند که چه در مرزهای جنوبی لبنان در جریان جنگ‌های 36 و 47 روزه یا در جبهه‌های مبارزه با داعش در عراق و سوریه، تجربه‌های گران‌بهایی را اندوخته بودند.
البته آن تجربه‌های ذی‌قیمت و موثر باعث شده تاکنون جایگزینی فرمانده‌هایی مانند فواد شکر برای حزب‌الله دشوار نباشد، اما در نهایت دامنه حملات و ترورهای رژیم‌صهیونیستی به دبیرکل حزب رسید.
در گذشته و هم‌اکنون نیز ارتش اسرائیل همواره ادعا کرده بود که همیشه و در هر جا هر کسی را که بخواهد می‌تواند ترور کند.
قرائت دیگر این ادعا آن است که اگر از جمله دشمنان این رژیم کسی زنده است، تاکنون اسرائیل اراده لازم را برای کشتن او به خرج نداده اما تجربه‌های گذشته چنین ادعایی را تایید نمی‌کند؛ چراکه اسرائیل همواره و بدون توجه به همه قواعد بین‌المللی و حقوقی، حق حذف مخالفان و دشمنانش را محفوظ دانسته و در موقعیت مناسب اقدام به حذف وی کرده است.
این امر در مورد محمد صیف، یحیی سنوار و دیگران مشاهده شده است. جالب است که وقتی اسرائیل سیدعباس موسوی، دبیرکل پیشین حزب‌الله را در سال 1371 ترور کرد، هیچ منازعه فعالی میان حزب‌الله و تل‌آویو در جریان نبود اما وقتی اسرائیل موقعیت ترور موسوی را به دست آورد در انجام این کار تردید نکرد و بلافاصله با شلیک موشک‌هایی از هلیکوپترهای نظامی‌اش کل کاروان خودروهای متعلق به سیدعباس موسوی، همراهان و محافظانش را نابود و دبیرکل وقت حزب‌الله لبنان را به شهادت رساند.
این امر نشان می‌دهد که اگر در گذشته اسرائیل، سیدحسن نصرالله را ترور نکرده، در واقع موقعیت آن را به دست نیاورده است.
البته با این ترور، اسرائیل امیدوار است که منطقه جغرافیایی جنگ را به خارج از مرزهایش گسترش دهد. بنیامین نتانیاهو در سخنرانی 40دقیقه‌ای‌اش، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بارها حرف‌های تحریک‌کننده بر زبان آورد و تلاش کرد تا ورود سربازان اسرائیلی به خاک لبنان را گریزناپذیر و حتمی جلوه دهد.
او در مورد ایران هم تهدید کرد که دستش به همه جا می‌رسد و می‌تواند هر اقدامی را انجام دهد. در واقع نتانیاهو در حالی که هنوز نتوانسته نابودی حماس را اعلام و گروگان‌ها را آزاد کند، ناچار است که به دستاویزی متوسل شود و جنگ را ادامه دهد.
در واقع اکنون هیچ‌کس از نتانیاهو نمی‌پرسد که وقتی گروگان‌ها در سرزمین‌های اشغالی نگهداری می‌شوند، چرا ارتش اسرائیل توجه خود را به جنگ در لبنان معطوف کرده است.
نتانیاهو در موقعیت‌های گوناگون انجام این‌گونه حملات را اقدامی پیش‌دستانه برای جلوگیری از گسترش منازعه اعلام کرده، اما او مانند دوستش دونالد ترامپ دروغ زیاد می‌گوید و معلوم نیست که ادعاهایش چقدر رنگ واقعیت داشته باشد.
از این بابت نمی‌توان ترورهای انجام‌گرفته را در قالب اقدام پیش‌دستانه توجیه کرد و آن را اقدام دفاعی اسرائیل دانست.
کاملا قابل انتظار است که در موقعیت کنونی، جمهوری اسلامی ایران به ماجرای ترور سیدحسن نصرالله واکنش مستقیم نشان ندهد، حتی در مورد ترور شهید هنیه که در خاک کشورمان و تحت حفاظت ایران انجام شد، مقامات نظامی- امنیتی ایرانی اگرچه دادن پاسخ تلافی‌جویانه را حتمی توصیف می‌کنند، اما در همان حال توضیح می‌دهند که این پاسخ در زمان و با ابزار مناسب انجام خواهد گرفت.
قابل درک است که این پاسخ در واقع اذعان می‌کند که زمان و موقعیت مشخصی برای دادن این پاسخ نهایی نشده است.
در این شرایط، تهران ترجیح می دهد به جای اسیر شدن در اقدامات احساسی و واکنش‌های منفعلانه، بازسازی و تعیین رهبری جدید برای حزب آلله لبنان را دنبال کند. به همین دلیل در زمان حاضر، تهران موقعیت را برای درگیر شدن در نزاع با اسرائیل مناسب نمی‌داند.
