اعتراف تلخ از قلب تل‌آویو؛ آیا نسل‌کشی در غزه یک واقعیت انکارناپذیر است؟
نسل‌کشی در غزه یک واقعیت است، گزارش‌های تکان‌دهنده از نهادهای حقوق بشری اسرائیلی، از جمله "بتسلیم"، از وجود شواهد روشن نسل‌کشی پرده برمی‌دارند.
تصاویری که قلب هر انسانی را به درد می‌آورد: دست‌های نحیف و چهره‌های رنگ‌پریده فلسطینیان، که در انتظار لقمه‌ای نان، روزهاست در فضای مجازی دست به دست می‌شوند.
اخبار سبز کشاورزی؛ جهانیان به تماشا ایستاده‌اند در حالی که انسان‌هایی بی‌گناه، عامدانه در گرسنگی و محاصره مرگبار گرفتار شده‌اند. آیا این تنها یک بحران انسانی است، یا شاهد نسل‌کشی در غزه هستیم، آن هم با اعترافاتی که از قلب تل‌آویو به گوش می‌رسد؟
نهادهای اسرائیلی و تأیید نسل‌کشی در غزه
در حالی که بسیاری از مدافعان اسرائیل، وجود عنصر "نیت" را برای اطلاق واژه نسل‌کشی انکار می‌کنند، بیانیه‌ها و گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از سوی نهادهای حقوق بشری اسرائیلی، این ادعا را به چالش می‌کشند.
سازمان حقوق بشری "بتسلیم" و "پزشکان برای حقوق بشر" آشکارا اعلام کرده‌اند که اقدامات اسرائیل در غزه، مصداق بارز نسل‌کشی در غزه است.
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۶۰ هزار فلسطینی کشته و بیش از ۱۴۵ هزار نفر زخمی شده‌اند. این نهادها با ارائه مستندات، تأکید دارند که غیرنظامیان در غزه، تنها به دلیل هویت فلسطینی‌شان هدف قرار گرفته‌اند و خسارات جبران‌ناپذیری به جامعه فلسطینی وارد شده است.
این تنها ادعای این دو سازمان نیست؛ پیش از این نیز مؤسسه "پیشگیری از نسل‌کشی لمکین" و دیگر سازمان‌های بین‌المللی، نسبت به وجود ردپای آشکار نسل‌کشی در سطوح مختلف جامعه اسرائیل هشدار داده بودند.
عنصر "نیت" در نسل‌کشی در غزه قابل مشاهده است؟
یکی از اصلی‌ترین بحث‌ها در مورد اطلاق نسل‌کشی، اثبات عنصر "نیت" است. مدافعان اسرائیل ادعا می‌کنند که جنگ در غزه دفاع از خود است و نیت نسل‌کشی وجود ندارد. اما "یولی نوواک"، مدیر سازمان بتسلیم، معتقد است که نسل‌کشی در غزه تنها یک جرم حقوقی نیست، بلکه یک پدیده اجتماعی و سیاسی است که باید واقعیت آن را حتی بدون حکم نهایی دادگاه به رسمیت شناخت.
"گای شالِو"، مدیر سازمان "پزشکان برای حقوق بشر" (PHR)، با تمرکز بر نابودی سیستم سلامت در غزه، تأکید می‌کند که تخریب سیستم بهداشت و درمان به تنهایی برای قرار گرفتن جنگ در چارچوب نسل‌کشی کافی است.
او با استناد به بند ۲ ماده C کنوانسیون منع نسل‌کشی، که ایجاد شرایط زندگی برای نابودی کامل یا جزئی یک گروه را جرم می‌داند، بیان می‌کند: "لازم نیست همه بندهای کنوانسیون نسل‌کشی محقق شوند تا چیزی نسل‌کشی تلقی شود."
گزارش این سازمان‌ها به جنایاتی چون کشتار ده‌ها هزار زن، کودک و سالمند، آوارگی گسترده اجباری، ایجاد قحطی و نابودی خانه‌ها و زیرساخت‌های غیرنظامی اشاره دارد. آن‌ها معتقدند اظهارات مقامات سیاسی و نظامی اسرائیل و همچنین تأثیرات گسترده جنگ بر غیرنظامیان، شواهدی روشن از وجود نیت نسل‌کشی است، حتی اگر سند کتبی رسمی در بالاترین سطوح وجود نداشته باشد.
گرسنگی، سلاح جنگ: ابعاد پنهان نسل‌کشی در غزه
یکی از هولناک‌ترین ابعاد نسل‌کشی در غزه، استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح جنگی است. سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی متعددی مانند فائو، برنامه جهانی غذا، یونیسف و سازمان بهداشت جهانی، به طور مداوم نسبت به وضعیت وخیم امنیت غذایی و سوءتغذیه در غزه هشدار داده‌اند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی، به ویژه در میان کودکان زیر پنج سال، به شدت افزایش یافته است.
"فرانچسکا آلبانیز"، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور اراضی اشغالی فلسطین، و "اوون جونز"، ستون‌نویس گاردین، صراحتاً اعلام کرده‌اند که اسرائیل عمداً مردم غزه را گرسنه نگه داشته است.
اظهاراتی مانند "محاصره کامل غزه: بدون برق، غذا، آب، سوخت" از سوی وزیر دفاع وقت اسرائیل و وعده "عدم انتقال کمک‌های غذایی و پزشکی" از سوی نخست‌وزیر، به روشنی نیت پشت این اقدامات را آشکار می‌کند.
تخریب زیرساخت‌های درمانی نیز به عنوان نوعی نسل‌کشی تدریجی مطرح شده است. بمباران مراکز بهداشتی، ممانعت از ارسال کمک‌های انسانی و حتی هدف قرار دادن پزشکان و پرسنل درمانی، همگی به ایجاد شرایطی انجامیده‌اند که پیامدهای مرگبار آن تنها به حال حاضر محدود نمی‌شود، بلکه در آینده نیز شمار زیادی از فلسطینیان به دلیل همین تخریب‌های سیستماتیک جان خود را از دست خواهند داد.
سکوت و مسئولیت؛ نقش جامعه جهانی در قبال نسل‌کشی در غزه
نهادهای حقوق بشری اسرائیلی، متحدان غربی اسرائیل را نیز در وقوع نسل‌کشی در غزه شریک می‌دانند. "یولی نوواک" صراحتاً بیان کرده است: "این اتفاق بدون پشتیبانی جهان غرب ممکن نبود." در حالی که مردم غزه در محاصره‌ای ناامیدکننده از گرسنگی، تشنگی و بیماری رنج می‌برند، جامعه بین‌المللی در برابر این بحران انسانی اقدام مؤثری انجام نمی‌دهد.
پیش‌نویس بیانیه نهایی کنفرانس بین‌المللی فلسطین، بر لزوم پایان فوری جنگ، جلوگیری از استفاده از گرسنگی به عنوان ابزار جنگ و تحویل بدون مانع کمک‌های بشردوستانه به غزه تأکید دارد. اما تا کنون، این خواسته‌ها بیشتر در حد کلمات باقی مانده‌اند.
"اوون جونز" به درستی می‌پرسد: "چه کرده‌ایم؟" او تاکید می‌کند که رهبران اسرائیل بارها علناً گفته‌اند که مردم غزه را عمداً در معرض قحطی قرار داده‌اند و متحدان غربی اسرائیل دقیقاً با آنچه رخ می‌داد، آشنا بودند. با وجود شواهد بی‌چون‌وچرا، سیاستمداران غربی هنوز چاره قطعی نیاورده‌اند.
فریاد عدالت برای نسل‌کشی در غزه
نسل‌کشی در غزه دیگر تنها یک اتهام نیست؛ بلکه واقعیتی تلخ است که حتی از قلب تل‌آویو نیز به آن اعتراف می‌شود. تصاویری که می‌بینیم، گزارش‌هایی که می‌خوانیم و فریادهایی که می‌شنویم، همه گواه بر فاجعه‌ای انسانی است که در حال وقوع است. زمان آن رسیده که جهان سکوت خود را بشکند و به مسئولیت تاریخی و اخلاقی خود در قبال این فاجعه عمل کند. آیا ما می‌توانیم در برابر این ظلم بزرگ، بی‌تفاوت بمانیم؟
