سفرهای استانی هیاهو برای هیچ

اخبار سبز کشاورزی؛ غایت نیت سفر مدیر و والی ارشد برای آن است که بداند که آنچه می‌داند کفایت برای زعامت وی دارد یا نه؟ به‌جز این، تمام وجوه دیگر سفر در دنیای امروز، غیر ضرور است، چه به نیت روحیه‌بخشی به زیردستان و نوازش آنان باشد یا دلخوش کردن صاحب منصبان و تجار محلی و وکلای واقعی مردم یا وکیل‌الدوله‌ها در دارالوکاله مجلس پایتخت، این همان است که تیول‌داران سابق می‌کرده‌اند تا پشتیبانی خوانین محلی و تلاش آنان را برای ایجاد منفعت خان والا بیشتر و بهتر داشته باشند.

سفر به قصد تفرج یا به نیت کار!

در دو سوی تاریخی نیت سفر، قاجارها در یک سو و رضاشاه در سوی دیگر تاریخ ایستاده‌اند.

یکی به قصد تفرج و دیگری به نیت انجام کار و پیشرفت و سرعت دادن به آبادانی و سرکوب قلدران و گردنکشان محلی.

رصد محتوی سفر به وسیله ابزارهای نوین

امروزه با وجود تمدن نوین و ابزارهای ارتباطی، هیچ کدام از این دو، پسندیده نیست. شاید هنوز اولی توجیه بیشتری داشته باشد که هم تفرج است و هم کارآموزی.

آنچه می‌ماند تشریفات و مناسک سفر است و لا غیر، حداقل در مورد کشاورزی، محتوی سفر به وسیله ابزارهای نوین قابل رصد هر روزه و دستیابی در لحظه است.

بر سبیل تمثیل برای بازدید کشاورزی و پیشرفت کار، به هر استان بروی خواهی دید‌ در کنار کارکنان مغموم و بی‌انگیزه و کم‌درآمد دولتی،‌ همان دولت پول کالای خریداری شده از مردم مانند گندم را نداده و خون به جگرشان کرده، پول آینده ندارند، با واردات بی‌رویه جو و ذرت و برنج زارعین را از نفس انداخته، جمعیت بزرگی از تولیدکنندگان ابزاری و امکانی و جایگزینی برای نخریدن نهاده‌ گران و بی‌کیفیت ندارند‌، دو دهه مردم را ترغیب به برقی کردن چاه‌ها نموده و حالا هر روز برق را از سیم‌هایشان دریغ می‌دارد.

بازار ماهی و میگو بی‌رونق‌ و کم مشتری (به لحاظ وضعیت اقتصاد خانواده است) خرما و مرکبات و اشربه و اطعمه رنگارنگ گران در بازار و ارزان در سر باغ و مزرعه، اراضی معطل تجهیز و نوسازی و قس علی‌هذا!

سفر برای سفر!

آیا برای فهم این مشکلات باید به ولایات رفت؟ یا باید در پایتخت کت از تن درآورد و با اولیای امور اول از در مراوده و مصالحه و اگر نشد از در دعوا و مرافعه از حقوق مردم درمانده روستاها و مناطق دفاع برآمده و به ترمیم زخم هایشان همت گمارد.

خلاصه اینکه سفر برای سفر همچنان مذموم است و سفر فقط برای خاطر او همچنان محبوب.

در همه عالم تو را خواهیم یافت

گر همه عالم سفر خواهیم کرد

(عطار نیشابوری)