رئیس جمهور به جای حمایت‌های بی‌مورد از وزیر بانی گرانی، به دیدار بخش خصوصی برود
حمیدرضا کاشانی افشا می‌کند: چرا بحران در صنعت طیور ایران، حاصل بی‌تفاوتی مسئولان است؟+ویدئو
کاشانی، رئیس اتحادیه مرغداران میهن به چالش‌های تولید تخم‌مرغ و بی‌تفاوتی مسئولین می‌پردازد. چرا تعلل در تصمیم‌گیری‌ها صنعت طیور را به خطر انداخته است؟
آیا می‌دانستید تولید هر دانه تخم‌مرغ، داستانی طولانی‌تر از آن‌چه تصور می‌کنید، دارد؟ داستانی که نه تنها به ماه‌ها زمان و مراقبت نیاز دارد، بلکه در این روزها به دلیل بی‌توجهی‌ها، به یک تراژدی تبدیل شده است.
اخبار سبز کشاورزی؛ حمیدرضا کاشانی، رئیس اتحادیه مرغداران میهن، با دلی پر از گلایه و هشداری جدی، از وضعیت بحرانی صنعت طیور و بی‌تفاوتی مسئولین پرده برمی‌دارد.
سیکل معیوب تولید: زمان طلاست، اما هدر می‌رود!
کاشانی با تاکید بر پیچیدگی‌های تولید تخم‌مرغ می‌گوید: “فرایند تولید تخم‌مرغ چیزی نیست که در یک ماه یا دو ماه صورت گیرد. تولیدکننده‌ای که مرغ‌هایش را جمع‌آوری می‌کند و از چرخه تولید خارج می‌کند، حداقل ۱۰ ماه، بین ۷ تا ۱۰ ماه طول می‌کشد تا دوباره به چرخه تولید بازگردد.”
این جمله یک واقعیت تلخ را آشکار می‌کند: خروج هر مرغ از چرخه تولید، نه تنها به معنای از دست دادن تولید فعلی است، بلکه سرمایه‌گذاری زمانی و مالی عظیمی را می‌طلبد تا بتوان آن را جبران کرد. اینجاست که اهمیت حفظ یک چرخه تولید پایدار بیش از پیش خود را نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید: صنعت طیور ایران در بحران؛ سیاست‌های دولت مرهم است یا نمک بر زخم؟
هشدارهایی که نادیده گرفته شد: فریادهای بی‌صدا!
رئیس اتحادیه مرغداران میهن با صراحت از بی‌اثر بودن هشدارها گلایه می‌کند: “به رئیس جمهور، رئیس مجلس، کمیسیون کشاورزی و وزیر جهاد هشدارهایی دادیم، با توجه به وضعیت و شرایطی که الان در آن صنعت هست.”
او به وضوح نشان می‌دهد که مشکلات این صنعت، از مدت‌ها پیش به اطلاع عالی‌ترین مقامات کشور رسانده شده است؛ اما متاسفانه، به نظر می‌رسد این هشدارها به گوش شنوایی نرسیده است. این بی‌توجهی، تنها به مرغداران آسیب نمی‌زند، بلکه امنیت غذایی کل جامعه را به خطر می‌اندازد.
نقش دولت: از خرید مازاد تا نابودی استراتژیک!
کاشانی معتقد است دولت می‌توانست و باید نقش فعال‌تری ایفا می‌کرد: “این هشدارها داده شد. دولت می‌بایست ورود می‌کرد و تخم‌مرغ مازاد را به هر قیمتی که شده، حداقل با خریدش، انجام می‌داد.”
او حتی پا را فراتر گذاشته و می‌گوید: “اگر دولت ۳۰ هزار تن تخم‌مرغ را می‌خرید و حتی معدوم می‌کرد، نیمی از مردم ما با آن ۳۰ هزار تن نیازهای اساسی‌شان تامین می‌شد.” این سخنان، نه تنها انتقادی از بی‌عملی دولت است، بلکه یک راهکار استراتژیک را نیز مطرح می‌کند: مداخله مالی برای جلوگیری از فروپاشی بازار و حفظ پایداری تولید. گاهی اوقات، ضرر کمتر، سود بیشتری در پی دارد.
چرا واردات راه‌حل نیست؟ معضل ارزی و قیمت‌های سرسام‌آور!
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش رو، بحث واردات است که به گفته کاشانی، راه‌حل موثری نیست: “و اگر خدای ناکرده مشکلی پیش بیاید، با ۱۰ برابر پول همین ۳۰ هزار تن، ۱۵ هزار تن آن را نمی‌شود وارد کشور کرد.”
این جمله به وضوح نشان می‌دهد که جایگزین کردن تولید داخلی با واردات، نه تنها هزینه بسیار بالایی دارد، بلکه در شرایط بحرانی، حتی تامین مقدار کمتری از نیازهای کشور نیز غیرممکن خواهد بود. این یعنی، حمایت از تولید داخلی، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت استراتژیک است.
قطع ارتباط با بخش کشاورزی: شکافی عمیق میان مسئولین و تولیدکنندگان!
کاشانی در نهایت، انگشت اتهام را به سمت ضعف ارتباطی مسئولین نشانه می‌رود: “تعجیل در تصمیم‌گیری، بی‌تفاوتی و قطع ارتباط با بخش کشاورزی.”
او با لحنی تاسف‌بار ادامه می‌دهد: “یعنی از رئیس جمهور تا وزرا، ارتباط با بخش کشاورزی قطع است و به جای اینکه ماهی یک بار، حداقل وزیر کشاورزی با بخش کشاورزی تماس بگیرد، از دهان خود تولیدکنندگان، مشکلات کف کشاورزی را بشنود، رئیس جمهور حداقل هر سه ماه یک بار – این رسم بود. در گذشته انجام می‌شد.”
این قطع ارتباط، بزرگ‌ترین ضربه را به بدنه صنعت طیور وارد کرده است. وقتی مسئولین از نزدیک با چالش‌ها آشنا نباشند، تصمیم‌گیری‌ها بر اساس واقعیت‌های میدانی صورت نمی‌گیرد و نتیجه‌ای جز بحران نخواهد داشت.
کاشانی تاکید می‌کند که این مشکل، مختص به دولت خاصی نیست و به یک روند نامطلوب تبدیل شده است.
آینده در گرو چه کسی است؟
وضعیت فعلی صنعت طیور، بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه و اقدام فوری است. اگر این روند بی‌تفاوتی ادامه یابد، نه تنها مرغداران با مشکلات بیشتری روبرو خواهند شد، بلکه امنیت غذایی کشور نیز به خطر خواهد افتاد.
آیا مسئولین به این فریادها گوش خواهند داد؟ آیا حاضرند تا با حمایت قاطع از تولید داخلی، چراغ این صنعت حیاتی را روشن نگه دارند؟ پاسخ این سوالات، در گرو تصمیماتی است که در آینده نزدیک گرفته خواهد شد.
