اگر کسی خود در جریان تصویب مصوبه‌ای باشد و حتی در آن دخیل شود و بعد به انتقاد از تاثیر آن مصوبه برخیزد، نام او را چه می‌توان گذاشت؟ تصور کنید که خودتان در جریان تصویب قانونی نقش اصلی را بازی کرده باشید و بعد که آن قانون عملیاتی شد از تاثیر ناخوشایند و منفی آن انتقاد کنید. در این صورت شما چه نامیده می‌شوید و رفتارتان چگونه توصیف می‌شود؟ خودتان بر این رفتار چه نامی می‌گذارید و چگونه آن را تبیین یا از آن دفاع می‌کنید؟
اخبار سبز کشاورزی؛ نادر کریمی جونی| آنچه اکنون درمورد فضای مجازی و محدودیت‌هایی که بر آن اعمال می‌شود وجود دارد در واقع محدودیت‌هایی است که در شورای عالی فضای مجازی با حضور سیدابراهیم رئیسی به تصویب رسید.
پس از آنکه نمایندگان مجلس شورای اسلامی با تصویب طرح صیانت از فضای مجازی مخالفت کردند، عده‌ای از همین نمایندگان در حاشیه نشست‌های بررسی بودجه 1401، جلسه کمیسیون فرهنگی را برگزار و این طرح را بهصورت اصل 75 قانون اساسی که اجازه تصویب آزمایشی یک طرح یا لایحه را به مجلس می‌دهد، به تصویب رساندند.
اما این اقدام هم بلافاصله با مخالفت شدید نمایندگان مواجه شد و به این ترتیب طرح صیانت از فضای مجازی به‌طور کلی از دستور کار نمایندگان خارج شد.
اما مخالفان آزادی اینترنت بیکار ننشستند و با بردن طرح به شورای عالی فضای مجازی از امکانات این شورا و دولت برای اعمال محدودیت بر اینترنت بهره جستند.
جالب است که دولت که تا آن زمان بهصورت ناگفته از این طرح حمایت می‌کرد و البته خود را موافق آزادی اینترنت نشان می‌داد، محافظه‌کاری را کنار گذاشت و خود وارد میدان شد.
بر این اساس، شورای عالی فضای مجازی در قالب قانون کمیسیون تصمیم‌گیری اینترنت، بخشی از محدودیت‌های پیش‌بینی شده در طرح صیانت از فضای مجازی را تصویب کردند.
بدین ترتیب آنچه قالیباف و همکارانش در مجلس تصویب نکردند در شورایی به ریاست سیدابراهیم رئیسی و مباشرت همکاران در دولت به تصویب رسید.
حالا ابراهیم رئیسی در دستوری خطاب به وزیر ارتباطات گلایه می‌کند و خواستار در اختیار گذاردن اینترنت سریع و ارزان برای مردم می‌شود.
جالب است که وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، زارع‌پور، به جای آنکه خطاب به رئیس جمهور پاسخ دهد که مشکل اینترنت، حاصل تمهید و تدابیری است که شورای ریاست حضرتعالی اندیشیده و اعمال کرده، دستور رئیس جمهور را می‌‌پذیرد و درمورد عملی ساختن خواسته رئیس جمهور قول مساعد می‌دهد. بدون آنکه توضیح دهد که با وجود مصوبه به آن شورای عالی و محدودیت‌های دستوری، سقف و ظرفیت اینترنت بین‌الملل همین است که اکنون موجود است.
جالب اینکه همین وزیر در گذشته از محدودیت‌های اعمال شده و مسدود شدن پیام‌رسان‌های خارجی دفاع و به شهروندان ایرانی توصیه کرده بود که به جای استفاده از پیام‌رسان‌های خارجی از همین پیام‌رسان‌های ایرانی استفاده کنند و کسب و کارهای خود را براساس به کارگیری و استفاده از شبکه های اجتماعی ایرانی توسعه دهند.
آیا تاکنون زارع‌پور توصیه‌های پیشین خود را فراموش کرده یا ترجیح می‌دهد فعلا آن توصیه‌ها را نادیده بگیرد؟
نه آقای وزیر ارتباطات، نه آقای رئیس جمهور و نه هیچ مقام دیگر توضیح نمی‌دهند که نارسایی‌ها و نقص‌های شبکه‌های اجتماعی ایرانی که کاربران را کلافه کرده است کی و چگونه رفع خواهد شد، بالاترین و تنها اقدامی که در پاسخ به اعتراض‌های مکرر کاربران شبکه های اجتماعی ایرانی انجام شده، صدور دستور برای بهبود امکانات و شرایط این پیام‌رسان‌ها بوده که مدیران و طراحان این شبکه‌ها نیز در پاسخ به این دستور گفته‌اند: چشم!
علاوه‌بر این نه آقای وزیر و نه رئیس جمهور به هشدار درباره ورشکستگی و زیان غیرقابل تحمل ISP ها و توزیع‌کنندگان اینترنت پاسخ داده‌اند و در این هشدار ارائه‌دهندگان سرویش اینترنت از اعمال محدودیت‌های شدید بر روی سرویس اینترنت بین‌الملل شکایت کرده و هشدار داده‌اند که ادامه این روند حتما موجب ورشکستگی آنان خواهد شد؛ اما این هشدار و شکایت ارائه دهندگان سرویس اینترنت، پاسخ به همراه نداشته و یاد دست‌کم پاسخ آن رسانه‌ای نشده است.
علاوه بر این نه آقای وزیر و نه رئیس جمهور و نه هیچ مقام دیگر دولتی و حکومتی به این سوال پاسخ نمی دهند که اگر ایرانیان تحت اجبار جمهوری اسلامی خود را به استفاده از پیام‌رسان‌های ایرانی محدود کردند چگونه می‌توان مخاطبان خارجی و شرکای خارجی و فعالان اقتصادی کشور دیگر را به استفاده از پیام‌رسان‌های ایرانی مجبور کرد.
در این باره ذکر این نکته مهم است که شرکای خارجی اجباری رعایت ضوابط و ملاحظات ایرانیان ندارند و اگر پیچیدگی‌های ایرانیان برایشان آزاردهنده باشد حتما ترجیح می‌دهند مشتری کشوری دیگر باشند و به سمت شرایط آسان‌تر و سهل‌تر کوچ می‌کنند.
بنابراین سیدابراهیمی رئیسی، زارع پور و هر مقام دیگر احتمالا می‌دانند که فشارها و محدودیت‌های اعمال شده بر اینترنت، فقط به ایران و ایرانی زیان می‌رساند و سودی برای هیچ کس حتی حکومت جمهوری اسلامی ایران ندارد.
با این حال پرسش ابتدایی یادداشت همچنان باقی است، وقتی محدودیت‌های اعمال شده برای اینترنت در شورای به ریاست سید ابراهیم رئیسی به تصویب رسیده است، گلایه و دستور آقای رئیس جمهور برای ارائه اینترنت پر سرعت و ارزان به ایرانیان چه معنایی می‌دهد؟
