هنوز دو هفته از سال و نامگذاری آن به نام سال «مهار تورم، رشد تولید» نگذشته بود که خودروسازان با بی‌اعتنایی تمام به شعار سال و وضعیت اقتصادی جامعه و درآمد مردم، برای افزایش قیمت محصولات خود خیز برداشته و لیست جدید قیمت‌های خود را از طریق شورای قیمت‌گذاری به وزارت صمت ارائه دادند و پس از چند روز کشمکش ظاهری و صوری، افزایش حدود 25درصدی قیمت‌های خودرو به طور رسمی اعلام شد تا آرزوی خرید خودرو برای ایرانیان کمکم تبدیل به خیال و رویا شود.
اخبار سبز کشاورزی؛ حسین کاظمی| اگر صنایع خودرو سازی برای خودش در کشور امپراطوری ایجاد کرده و به واسطه حمایت‌های بی‌دریغی که به نام حمایت از تولید داخلی از آن می‌شود، هر بلایی که دلش بخواهد بر سر مردم میآورد و خدا را هم بنده نیست، اما صنعت خودروسازی نقطه مقابل و متضاد دیگری در کشور ما دارد و آن هم «تولیدکنندگان مظلوم بخش کشاورزی» هستند که با وجود تولید محصولات با کیفیت بسیار بالا، تحمل هزینه‌های سنگین، ریسک و زحمت فراوان، به دلیل سوء رفتارها، سرکوب قیمت‌ها و اقتصاد دستوری باید محصولاتشان را با کمترین قیمت و در بسیاری از مواقع زیر قیمت تولید به فروش برسانند.
اگر در کشور برای واردات خودرو تعرفه‌های گمرکی چند صد درصدی مقرر و هزاران کارشکنی دیگر انجام می‌شود و با وجود ناتوانی خودروسازان در پاسخ به نیازهای داخلی اما همچنان هیچ قدرتی نمی‌تواند حریف مافیای قدرتمند آنها شود و اقدام به واردات خودرو برای پاسخ به نیاز مشتریان و ایجاد شرایط رقابتی نماید، اما در نقطه مقابل کشتی کشتی محصولات کشاورزی، آن هم با ارز دولتی و نیمایی و… وارد می‌شود و تازه یارانه ریالی هم به آن تعلق می‌گیرد تا محصولات داخلی بی ارج و قرب‌تر شوند.
مشتریان خودرو برای خرید آن باید هفت خوان قرعه‌کشی‌ها، خواب سرمایه در بانک و معطلی چندین ماهه و… را تحمل کنند و دست آخر تنها برخی از آنها موفق شوند
یک خودروی بی‌کیفیت را از خودروسازان داخلی تحویل بگیرند؛ چون هیچ گزینه دیگری پیش روی آنها وجود ندارد، اما این موضوع را مقایسه کنید با تولیدکنندگان بخش کشاورزی که با هزاران زحمت، ریسک و هزینه، با کیفیت‌ترین محصولات کشاورزی را تولید اما با قیمت‌های دستوری و توهمی که برخی از خدا بی‌خبر و ناآگاه از مصائب تولیدکنندگان به آنها تحمیل می‌کنند، باید محصولشان را بفروشند و به دلیل نبود تجهیزات و امکانات بعد از پرداخت و نبود صنایع تبدیلی و… بسیاری از مواقع نیز محصول روی دستشان مانده و تبدیل به ضایعات می‌شود.
از طرفی ضمن تعیین قیمت‌های پائین برای محصولات کشاورزی، اقدام به واردات محصولات مشابه خارجی (غالبا با کیفیت پایینتر) می‌شود و با هر وسیله‌ای که می‌توانند بر سر محصولات داخلی می‌کوبند و تولیدکنندگان آن را با انبوهی از مشکلات به فراموشی می‌سپارند.
برای محصولات کشاورزی نه تنها تعرفه واردات وجود ندارد بلکه انواع و اقسام یارانه‌ها را برای ورود بی حساب و کتاب آن پرداخت می‌کنند.
اگر خودروسازان با وجود تمام حمایت‌هایی که می‌شوند از نظر ورود کالای رقیب و… دستشان باز است که هر قیمتی نیز بخواهند محصولشان را بفروشند، اما کشاورزان هیچ حقی در تعیین قیمت محصول خود ندارند و اساسا در قیمت‌گذاری نیز هیچ توجهی به منافع آنها نمی‌شود.
کشاورزان شهروند به حساب نمی‌آیند؟!
اصلا گویی که تولیدکنندگان بخش کشاورزی شهروندان این کشور به حساب نمی‌آیند و منافع آنها برای هیچ کس اهمیتی ندارد. کشاورزان و دامداران، نهاده‌های تولید را با بیشترین قیمت ممکن می‌خرند و محصولشان را با کمترین قیمت می‌فروشند.
مسببان این وضعیت اگر به فکر کشاورزان، دامداران، مرغداران و… نیستند، لااقل به فکر امنیت غذایی جامعه باشند؛ چرا که با این روند، تولید غذا در کشور ما روز به روز سیر قهقرایی طی می‌کند و چیزی از آن باقی نخواهد ماند؛ چون تولیدکنندگان انگیزه‌ای برای ادامه کار نخواهند داشت.
ماهنامه دام و کشت و صنعت- شماره ۲۷۳-فروردین ۱۴۰۲
