نمایشگاه جامع کشاورزی به پایان رسید و روزهایی از آن گذشته است؛ حالا کمتر کسی یادش هست که نمایشگاه باید چگونه برگزار می‌شد یا بهتر بود چگونه برگزار شود.
اخبار سبز کشاورزی؛ نادر کریمی جونی| دست‌کم در بحبوحه برگزاری این نمایشگاه، عقاید مختلفی درباره این رویداد و تاثیر آن ابراز شد؛ اما همان وقت هم حتی رسانه‌های تخصصی کشاورزی به این موضوع چندان نپرداختند و اخبار زیادی درباره آن انتشار ندادند.
این کم‌توجهی شاید به‌دلیل کم‌خبر بودن نمایشگاه باشد؛ به‌جز روز اول که در افتتاحیه نمایشگاه جامع کشاورزی وزیر و معاونان وزارت جهاد کشاوری حضور پیدا کردند و مراسم افتتاحیه‌ای نسبتا مفصل با حضور نمایندگان مجلس و… برگزار شد در سه روز بعدی تقریبا هیچ چهره شاخص یا مقام مهمی به بازدید نمایشگاه نیامد و از این بابت نمایشگاه چندان خبرساز نبود.
حتی فعالیت‌های رسانه‌ای پایگاه‌های خبری و خبرگزاری‌های حوزه کشاورزی و صنایع مرتبط با آن در روزهای دوم تا چهارم برگزاری نمایشگاه، معطوف به این رویداد مهم نبود بلکه اخبار دیگری را منتشر می‌ساختند و درمورد نمایشگاه هم عمدتاً اخبار انتشار یافته، رویکردی بازرگانی داشت و گمان می‌رود که انگیزه‌های تجاری و تبلیغی داشته باشد.
برخلاف نمایشگاه‌هایی مانند نمایشگاه نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی که در هر روز یک همایش، کنفرانس خبری یا بازدید یک مقام ارشد کشوری تدارک شده بود، در نمایشگاه جامع کشاورزی که از حیث فعالیت و اشتغال‌زایی و حجم عملیات اقتصادی یکی از مهم‌ترین نمایشگاه‌های اقتصادی کشور است؛ هیچ برنامه حاشیه‌ای تدارک نشده بود.
این امر می‌شد با هماهنگی و همکاری میان وزارت جهاد کشاورزی و تشکل‌های اقتصادی و کشاورزی به نحو مناسبی برنامه‌ریزی و اجرا گردد.
دست‌کم برگزاری یک همایش و چند نشست خبری در روزهای برگزاری نمایشگاه می‌توانست توجه‌ها را همچنان به این رویداد مهم کشاورزی – صنعتی معطوف نگهدارد و جایگاه این نمایشگاه را در میان سرخط خبرهای حفظ کند.
البته این نمایشگاه، نخستین نمایشگاه حوزه کشاورزی در ایران است که تلاش کرده بود همه یا دست‌کم بیشتر فعالان حوزه کشاورزی را گردهم جمع کند.
در این میان، واردکنندگان نهاده‌ها و تجهیزات کشاورزی چند روز قبل از برگزاری این نمایشگاه در محل ایران‌مال حضور یافتند و بدین‌ترتیب حساب خود را از سایر فعالان عرصه کشاورزی جدا کردند.
واقعا معلوم نیست انگیزه این جدا شدن چه بوده است، اما به هر حال چنین افتراق‌هایی معمولا نتیجه خوبی دربرندارد و انتظار آن است که بلوغ در میان فعالان و رهبران اقتصادی کشورمان آنقدر باشد که منافع عالیه و جمعی خود را به منافع صنف و جناح خود ترجیح دهند.
فعالان اقتصادی ایرانی حتما می‌دانند و اگر نمی‌دانند بهتر است بدانند که همه در یک کشتی نشسته‌اند و اگر این کشتی به مقصدی خوب برسد، همه سود می‌کنند.
