وعده‌های رئیس جمهور، که فراموش شد

هزار وعده خوبان یکی وفا نکند

اخبار سبز کشاورزی : بنا بر مقتضیات زمانی و مکانی، هر آن گاه که موسم جلوس فردی بر صندلی ریاست جمهوری یا وکالت مجلس فرا می‌رسد، آن‌هایی که اسب خود را زین کرده تا در این راه بتازند به یاد کارگران، کشاورزان و اقشار ضعیف و در حال حاضر فقیر جامعه می‌افتند، چرا که یک جامعه بیست میلیونی به ویژه در بخش کشاورزی می‌تواند تعیین‌کننده سرنوشت هر کاندیدایی باشد و از آنجا که این قشر پرجمعیت در طول تاریخ با زندگی معیشتی و حداقلی خود، پیوسته خواهان ایجاد تغییراتی ولو اندک در رفاه و درآمد خود بوده است، چشم و گوش بر وعده‌های رنگارنگ کاندیداها داده و در انتظار می‌نشینند تا مگر درب زندگی آن‌ها به دست توانای وعده‌دهندگان بر «پاشنه» دیگری بچرخد و رونقی هر چند جزیی در آن پدیدار شود.

کفه آراء روستاییان در انتخاب رئیس جمهور

با سقوط حاکمیت پادشاهی و برپایی جمهوری در بهمن سال 57، اولین رئیس جمهور که اساسا قاطبه مردم نه او را می‌شناختند و نه هیچ تصور ذهنی از او داشتند با 75/6 درصد آرا(ده میلیون و هفتصد هزار) برگزیده شد. فردی از دیار فرنگ آمد و فقط 17 ماه رئیس جمهور بود.

بدون شک بخش مهمی از آراء انتخابی به او از اقشار کشاورز بود، چرا که در آن برهه تاریخی 75 درصد جمعیت 36 میلیونی کشور، روستایی بودند.

از سال 58 تاکنون هشت رئیس جمهور با حمایت حداکثری آرا روستائیان و کشاورزان به کاخ ریاست جمهوری پای گذاشتند و یکی از اولین وعده‌هایشان بهبود وضعیت بخش کشاورزی در جایگاه تامین‌کننده موادغذایی جامعه و سروسامان دادن به زندگی کشاورزان بود که هیچ‌گاه آن‌گونه نشد که وعده دادند.

اگر در بیان وعده‌های به سرانجام نرسیده‌ی روسای جمهوری دوازده دوره قبلی برای جلوگیری از اطاله کلام، خودداری کنیم، اشاره به دوره سیزدهم در آغاز دومین سال ریاست جمهوری سیدابراهیم رئیسی خالی از لطف نیست.

نماینده مجلس: عدم تحقق بیشتر شعارهای دولت در بخش کشاورزی

به استناد ضرب‌المثل «سالی که نکوست از بهارش پیداست»، در مناظره‌های تلویزیونی کاندیداهای پوششی توسط صدا و سیما، به گفته مسعود اسدی، رئیس مجمع هماهنگی تشکل‌های کشاورزی، بخش کشاورزی چندان جایی در پرسش و پاسخ‌های کاندیداها نداشت و معلوم شد که اساسا مجموعه کاندیداها توجهی به این امر مهم و حیاتی ندارند.

حال پس از گذشت یک سال از دوره ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، وعده‌های عریض و طویل وی، زیر ذره‌بین ناظران و منتقدان قرار گرفته است.

یکی از اعضاء کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس در این رابطه به خبرگزاری ایلنا گفت: بیشتر شعارهای دولت محقق نشده است» که به احتمال زیاد اشاره به وعده‌های مرتبط با بخش کشاورزی دارد.

اما در میان 76 وعده ابراهیم رئیسی که از سوی برخی از خبرگزاری‌ها فهرست‌بندی گردیده و در یک فاصله زمانی یک ماهه از زمان ثبت‌نام رئیسی در 25 اردیبهشت 1400 تا هنگام برگزاری رای‌گیری ارایه شده بود، حتی یک مورد درباره بخش کشاورزی وجود ندارد.

در مورد پیگیری جدی خصوصی‌سازی دو تیم فوتبال پرسپولیس و استقلال از سوی ابراهیم رئیسی وعده داده شد، اما دریغ از یک اشاره کوچک به بخش کشاورزی، کشاورزان، مشکلات و بن‌بست‌های موجود در آن، حمایت‌های احتمالی و بسیاری معضلات گریبان‌گیر که ده‌ها سال است کشاورزان به آن‌ها دچار هستند.

هزار وعده خوبان، یکی وفا نکند!

در 20 خرداد 1400، ابراهیم رئیسی با یک «اگر» نومیدکننده گفت:«اگر» نظام کشاورزی را اصلاح کنیم، چرا روستائیان ما باید روستاها را ترک کنند؟! «اگر» وام و تسهیلات پرداخت شود و محصولات خریداری شود، دلیلی برای ترک روستا وجود ندارد، چرا اگر محصولی مازاد است، نباید فرآوری شود و اگرهای دیگر.

در اینجا چند پرسش مطرح می‌شود:

1- منظور از اصلاح نظام کشاورزی مورد نظر رئیس جمهور جایگزین کردن یا ترمیم آن با چه نظام و راهبردی دیگر است و کدام ساز و کار را می‌خواهد به جای نظام کنونی بنشاند؟ کدام پیش زمینه مطالعاتی و الگویی مدنظر است؟

2- برای اجرای چنین نظامی طی یک سال گذشته چه اقداماتی انجام و چه نتایجی به دست آمده است؟

3- به منظور ممانعت از ترک روستاها و مهاجرت روستائیان به حاشیه شهرها، دولت سیزدهم کدام اقدامات اجرایی، حمایتی، تسهیلاتی و تشویقی را به اجرا درآورده است؟

4- برای آن که محصولی روی دست کشاورزان نماند چند کارخانه صنایع تبدیلی و تکمیلی در دست احداث یا برنامه‌ریزی شدن است.

به نظر می‌رسد که علی‌رغم وضعیت ناگوار حاکم در بخش کشاورزی، تاکنون هیچ گلی دراین عرصه روئیده نشده و مشکلات ذاتی آن چندان تفاوتی با 50 یا 100 سال گذشته ندارد، اگر چه تراکتورها و گاوآهن‌ها و سم و کود به حد کفایت در آن به کار برده می‌شود.

ماهنامه دام و کشت و صنعت - شماره ۲۶۶ - شهریور ۱۴۰۱