امهال وام‌های کشاورزی؛ آرزویی دور از واقعیت

در هفته گذشته تعداد زیادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تذکرهای متعدد به وزیر جهاد کشاورزی خواستار امهال تسهیلات پرداخت شده به کشاورزان شدند؛ نکته مهم در این تذکرها آن بود که این تذکرات از محدوده تذکر کتبی که تنها عنوان آن از سوی هیئت رئیسه قرائت می‌شود و متن تذکر به وزیر ابلاغ می‌گردد فراتر رفته و تذکر شفاهی که نماینده از تریبون مجلس خطاب به وزیر خویش بیان و سپس متن آن نیز برای وزیر ارسال می‌گردد نیز در این باره به وزیر ابلاغ شده است.

اخبار سبز کشاورزی : در این باره نمایندگان از وزیر خواسته‌اند تا در مورد بازپرداخت وام‌های مذکور - که نقاط سراسر کشور را دربر می‌گیرد- ورود کند و مدت بازپرداخت و خواب وام را افزایش دهد.

اما آقای وزیر برای اجرای این دستور نمایندگان امکانات زیادی در اختیار ندارد؛ چراکه بانک‌ها که اعطاء کننده تسهیلات هستند، از وزیر و دولت تبعیت نمی‌کنند و بنگاه خیریه هم نیستند تا وضعیت دشوار کشاورزان را درک کنند و به ایشان برای بازپرداخت وام‌هایشان مهلت دهند.

بنابراین اگر وزیر جهاد کشاورزی و به عبارت بهتر دولت بخواهد بانک‌ها مهلت بیشتری به کشاورزان دهند، ناچارند که خسارت تاخیر را پرداخت بپردازند و در این باره هیئت وزیران باید بودجه‌ای تصویب کند و با پرداخت آن به بانک‌های عامل که عمده آن به بانک کشاورزی مربوط است راه امهال وام‌های کشاورزی را ایجاد و امکان‌پذیر کند؛ اما در وضعیت مالی دولت در واقع بودجه‌ای نیست که برای امهال وام‌های کشاورزی به بانک‌های عامل داده شود و احتمال آن که آقای وزیر در شرایط فعلی نتواند این مصوبه را در هیئت وزیران دریافت کند، زیاد نیست. علاوه بر این بودجه در اختیار آقای وزیر نیز چندان معتنابه نیست که بتواند از آن محل خسارت امهال وام‌ها توسط بانک‌ها را تامین کند.

به همین دلیل راه متنوع و گشاده‌ای در مقابل آقای وزیر قرار ندارد و احتمال آن که او بتواند در موقعیت فعلی به این خواست نمایندگان مجلس شورای اسلامی جامه عمل بپوشاند، چندان زیاد نیست. البته نمایندگان می‌توانند طرحی برای اصلاح بودجه به هیئت رئیسه تقدیم کنند و در آن راه‌هایی برای تامین این گونه هزینه‌ها تهیه نمایند.

البته شانس این که در موقعیت کنونی نمایندگان دست به انجام چنین اقداماتی بزنند، زیاد نیست؛ به همین دلیل تذکردهندگان و نمایندگانی که خواستار امهال وام‌های کشاورزی هستند، خودشان هم می‌دانند که شانس زیادی برای آن که خواسته‌شان محقق شود وجود ندارد.

البته یک راه و بلکه یک مسیر دیگر هم هست و آن این است که دولت بدون تامین هزینه و به طور دستوری و اجباری از بانک‌های عامل بخواهد که وام‌ها را امهال کنند و بازپرداخت این وام‌ها را به تاخیر اندازند. این راهی است که در گذشته چندبار عمل شده و بانک‌ها هر بار با زیان بیشتری مواجه شدند تا جایی که برخی از این بانک‌ها به مرز ورشکستگی رسیدند.

در هر صورت گمان غالب آن است که امهال وام‌های کشاورزی دست‌کم در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نیست و نمی‌توان امید چندانی به آن بست.

نادر کریمی جونی