زنان روستایی شایسته سپاسگزاری

یک‌چهارم از جمعیت جهان را زنان روستایی تشکیل می‌دهند، جمعیتی که بدون‌شک بار مضاعفی را در ادامه حیات بشر به دوش دارد. زنان روستایی با حضور در تمامی عرصه‌های تولیدات کشاورزی، همپای مردان تلاش می‌کنند و آنگاه که به خانه و کاشانه بر می‌گردند؛ سرپرستی از اعضای خانواده، رسیدگی به احوالات کهنسالان و ناتوانان، سرکشی به دام‌ها و نیازهای آنها و بسیاری کارهای دیگر را انجام می‌دهند و با شرکت در تمام مراحل کاشت، داشت و برداشت محصولات، نقش انکارناپذیری در پایداری منابع غذایی و مبارزه با فقر دارند.

زنان روستایی ایران نیز چون سایر زنان در گوشه و کنار جهان، با کوششی خستگی‌ناپذیر در تولید نیازهای غذایی جامعه و سایر اموری که بنا بر اقتضای شرایط زمانی و مکانی در آن قرار دارند، خالصانه فعالیت می‌کنند.

در سال 2007، در سازمان ملل مقرر گردید که 15 اکتبر(23مهر) از سال 2008 به نام روز جهانی زنان روستایی نامیده شود. این روز یک روز قبل از 16 اکتبر روز جهانی غذا است تا به تمام مردم جهان، نقش زنان روستایی در تامین غذا را یادآوری کند.

زنان روستایی در تمام کشورهای جهان اعم‌از توسعه‌یافته و غنی یا توسعه‌نیافته و کم‌درآمد نقش مهمی در تولید محصولات کشاورزی، یاری رساندن به سایر اعضای خانواده و تربیت فرزندان، مشارکت در تمام امور کشاورزی و نگهداری از دام‌ها و طیور، انجام فعالیت‌های جنبی غیرکشاورزی همچون انواع صنایع‌دستی و … حضور دارند.

بنابر آمار سرشماری سال 95 جمعیت زنان روستایی ایران به 10 میلیون نفر می‌رسد که براساس سوابق قبیله‌ای و بومی، حوزه‌های جغرافیایی و آداب و رسوم، در تمام زمینه‌های زندگی حضور دارند، چنانکه به‌عنوان مثال تولید برنج در شمال ایران بدون حضور زنان امکان‌پذیر نیست.

در سایر مناطق جغرافیایی کشور از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب، زنان روستایی به کار تولید محصولات کشاورزی اشتغال دارند.

زنان روستایی به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه و فقیر، نسبت به زنان روستایی کشورهای توسعه‌یافته از امکانات زندگی کمتری برخوردارند و از مواهبی چون آموزش، بهداشت عمومی و فردی، اشتغال و تسهیلات معیشتی محرومند.

در کشورهای در حال‌توسعه در حدود 60درصد از شاغلان بخش کشاورزی را زنان روستایی تشکیل می‌دهند و در واقع این زنان هستند که به پایداری غذا در این مناطق کمک می‌کنند.

زنان روستایی ایران بسته به حوزه‌های جغرافیایی و آداب و سنن دیرینه خود، پیوسته نقش مهمی در اقتصاد خانواده داشته و با تولید کالاهایی در ردیف صنایع‌دستی، ضمن پر کردن اوقات فراغت یا فصولی که امکان حضور در مزارع وجود ندارد، برای کمک به اقتصاد خانواده فعالیت دارند. قالی‌بافی، گلیم و گبه‌بافی، سوزن‌دوزی، تولید موادغذایی منحصر به‌فرد و خاص مناطق روستایی و … صدها سال است که توسط زنان روستایی انجام می‌شود.

در سال‌های اخیر و با در نظر گرفتن ظرفیت وتوان زنان روستایی، نسبت به آموزش و کسب مهارت‌های لازم برای تولید برخی از کالاهایی که جنبه بومی در آن مناطق داشته یا مورد نیاز مناطق شهری است، اقدام شده است.

تشکیل صندوق‌های مالی خرد اگر چه دارای سرمایه‌های اندکی هستند، اما به نوبه خود در بسیاری از موارد گره‌گشای نیازهای زنان روستایی و عشایری بوده‌اند. به گفته وزیر جهادکشاورزی پیشین، در حال‌حاضر 120 هزار از زنان روستایی در این صندوق‌ها عضویت دارند که نسبت به کل جمعیت آنها بسیار کم است. زنان روستایی برای بهبود شرایط زندگی خود با کارآفرینی قادرند گام‌هایی بردارند.

ماهنامه دام و کشت و صنعت- شماره ۲۵۶