مشکلات برنج‌کاران داخلی
کشت برنج در بین دیگر محصولات کشاورزی، یکی از پر زحمت‌ترین کارها به‌حساب می‌آید و شاید بتوان گفت که هیچ فعالیت کشاورزی سخت تر از برنج‌کاری نیست.
کشت برنج در بین دیگر محصولات کشاورزی، یکی از پر زحمت‌ترین کارها به‌حساب می‌آید و شاید بتوان گفت که هیچ فعالیت کشاورزی سخت تر از برنج‌کاری نیست و البته که هزینه‌های آن نیز در مقایسه با دیگر محصولات کشاورزی بالا است. متاسفانه در دولت یازدهم و دوازدهم هزینه‌های کاشت، داشت و برداشت آن به‌طور چشمگیر و غیرقابل انتظار و به‌صورت جهشی افزایش یافته که خسارت زیاد و غیرقابل جبران به کشاورزان برنج‌کار تحمیل کرده است.
در مورد کیفیت برنج تولیدی می‌توان گفت که مصرف نکردن سموم یا اینکه مصرف سموم به صورت استاندارد، یکی از مهم‌ترین فاکتورهای تعیین کیفیت در برنج داخلی (به‌خصوص در برنج طارم هاشمی) است که می‌تواند ضریب اطمینان مصرف‌کننده را در استفاده از برنج سالم بالا ببرد و در سلامت جسمی خانوارهای ایرانی می‌تواند بسیار موثر باشد.
ما اگر بتوانیم با همکاری و توجه دولت آینده و به ویژه وزرا و مدیران این دولت در بخش کشاورزی، در کنترل مصرف سموم اقدام جدی داشته باشیم، می‌توانیم نسبت به جلب اعتماد مصرف کنندگان و هموطنان عزیزمان برای خرید سبد غذای سالم کمک شایانی کنیم.
در مورد برنج و مصرف آن در کشور، یکی از مهم ترین مسائل پیرامون آن بازار فروش برنج است که متاسفانه بعضی از تاجرنماها و سودجویان با برخی اقدامات غلط، در درجه اول تلاش‌های صادقانه و شبانه‌روزی کشاورزان برنج‌کار با اخلاص و صادق ما را زیر سوال می‌برند، بلکه به آبروی تجار صادق و با سابقه ما هم خدشه وارد می‌کنند که واقعا مشکل بسیار بزرگی گریبان‌گیر افراد صادق و زحمتکش این فعالیت تولیدی شده است و می‌طلبد که با نظارت بسیار دقیق مسئولان، این تقلب‌ها به حداقل خودش برسد.
هرچند که کاری بسیار سخت اما شدنی است و برای رفع این مشکل، شاید بیشترین نظارت به عهده اتحادیه‌های برنج‌کاران شهرستانی و استانی است و باید به‌طور جدی به این موضوع ورود کنند. همچنین، برنج‌فروشان در هر شهرستان در یک منطقه مشخص برنج‌فروشی داشته باشند تا به بهترین وجه نظارت و بازرسی صورت گیرد و با تایید اتحادیه‌ها، برنج از استان‌های شمالی کشور به سایر نقاط ایران ارسال گردد و در حال حاضر چون این امر به‌صورت پراکنده صورت می‌گیرد، نمی‌توانند نظارت کنند.
موضوع دیگری که باید در جای خودش بسیار مهم باشد؛ بحث واردات برنج و چگونگی انجام آن است. به دلیل اینکه تولیدات برنج‌های داخلی، پاسخ‌گوی نیاز مردم نیست، واردات برنج در اندازه مورد نیاز، به نظر ضروری است. اما این واردات هم باید پشتیبانی تولیدکننده را در بر داشته باشد و هم پشتیبانی مصرف‌کننده را؛ یعنی اینکه باید واردات در طول سال با نظارت دولت به اندازه نیاز کشور به‌طور مداوم و کم کم انجام شود که مصرف‌کنندگان به لحاظ اقتصاد خانواده هم از برنج داخلی و هم از برنج خارجی استفاده کنند تا برای بعضی از خانوارها مقرون به‌صرفه باشد.
یا اینکه دولت باید حداقل ۵ الی ۶ ماه بعد از وارد شدن برنج‌های داخلی به بازار اقدام به وارد کردن برنج خارجی نماید؛ چون اگر بخواهدهمزمان یا 3-2 ما بعد از وارد شدن برنج داخلی، واردات را آغاز نماید، بنابراین مصرف‌کننده می‌گوید خوب من این ۳ ماه را صبر می‌کنم تا برنج خارجی با قیمت مناسب‌تری خریداری کنم.
ولی آنچه که مهم‌تر است به اطلاع مصرف‌کنندگان برسد اینکه برنج داخلی هم به لحاظ کیفیت بیشتر مورد اطمینان است و برخی برنج‌های خارجی ارزش غذایی برابر با برنج تولید داخلی را ندارد و با اطمینان می‌توان گفت که برنج خارجی براساس فرآوری از انواع ضایعات برنج و دیگر محصولات غذایی است که با ترکیب مواد مختلف آن را به‌صورت یکنواخت به وسیله دستگاههای پیشرفته به شکل برنج در می‌آورند.
شاید یکی از دلایل این مدعا این باشد که برنج‌های ایرانی هیچ‌وقت از نظر قد، ضخامت و رنگ یکنواخت نیستند. ولی برنج‌های خارجی از نظر رنگ، قد و … یکسان هستند و حتی بدون خورده‌برنج حتی تا ۱٪ در قبل از پخت وجود ندارد و این امکان‌پذیر نخواهد بود که برنج اصلا بعد از بوجاری خورده نداشته باشد و حتی در برنج خارجی بعد از پخت همه دانه‌های برنج به یک اندازه قد دارند که این بعد از پخت بسیار غیرعادی است.
خان‌آقا علیزاده هلالی
کشاورز برنج‌کار، بخش لاله‌آباد بابل
