دور از کاسب سیاسی و اقتصادی
اینکه وزیر و عضو هیات‌دولت علناً اعلام کند که نه کاسب سیاسی‌ام، نه کاسب اقتصادی، بسیاری از گوش‌ها را تیز و ابروها را بالا و پایین می‌کند.
اخبار سبز کشاورزی؛ ابوالقاسم گل‌باف | فرقی نمی‌کند وزیر کشاورزی یا صنعت، گردشگری یا اقتصاد، مهم این است که بعضاً وزرای اقتصادی هم معمولا با ضد و بندهای سیاسی، لابی‌های حزبی و از پیچ و خم‌های جناحی بالا می‌آیند و البته که اهداف آن وزارت و برنامه‌هایش نصیبی از چنین وزیری نمی‌برد، زیرا وزیری از این دست، وقتی می‌تواند منصب صدارت را تصاحب کند که به ده‌ها نفر مجلسی، دولتی، نماینده این و آن، بزرگ…، فرماندار…. فرمانده…..و… بگوید چاکرم، مخلصم و قول خدمت به حامیان خود را داده باشد و نمی‌شود حالا که بر خر مُراد و ماشین مراد برقی، سوار شده وعده‌های سیاسی را فراموش کند.
بیشتر بخوانید: نیکبخت و پیشبرد اهداف کشاورزی
محمدعلی نیکبخت گرچه در دو دولت تا معاونت وزیر مسئولیت گرفته بود اما هیچ ادعایی نداشت. وی با وجود اینکه رسانه‌ها را کمک‌حال مسئولان در نقد و ارائه راهکار می‌داند، از آن جهت که از صحبت‌هایش مشام سیاسی فردی و مقامی حساس نشود و کسانی برداشت له یا علیه نکنند با احتیاط و کمتر در انظار رسانه‌ها حاضر می‌شود.
با این همه، نیکبخت کمتر از 2 ماه صدارت وزارتخانه در جمع حدود 50 روزنامه‌نگار، خبرنگار، تحلیلگر، نویسنده و قلمزن حوزه کشاورزی حاضر شد و به دغدغه‌های آنها پاسخ گفت. وزیر در این نشست، هیچکدام از معاونان و مدیران را برای کمک و نوشتن یادداشت و ارائه به خودش در جلسه نیاورد و چالش‌های مطرح شده را پاسخ داد.
نیکبخت که حدود 200 رای مجلس را پشتوانه قوی کار خود در وزارتخانه می‌داند و تخصص، تجربه، کار مدیریتی، کار پرسنلی و کارشناسی کشاورزی را در 6 دولت طی کرده و پشت سر گذاشته، در این جلسه بدون احتیاط و اغماض، تکلیف خود و وزارتخانه‌اش را با همه مقامات زیادت‌خواه روشن کرد: نه کاسب سیاسی‌ام نه کاسب اقتصادی، نه کاسب سیاسی را نزد خود می‌آورم و نه کاسب اقتصادی را.
پس چنین وزیری که اعلام می‌کند نه باج و رانت می‌دهد و نه می‌گیرد، باکی از استیضاح یا استعفا ندارد.
نیکبخت قاعدتاً باید با رئیس‌جمهوری، معاون اول و دیگر معاونان رئیس‌جمهوری سنگ خود را واکنده باشد.
بیشتر بخوانید: نیکبخت تو را به خدا، نه!
حتما وزیر باید به رئیسی گفته باشد آینده من در گذشته‌ام خلاصه می‌شود. از شهری محروم و از کنار مردمی قانع آمده‌ام، نه کاسب سیاسی هستم و نه کاسب اقتصادی.
من از نوادگان یعقوب‌لیث صفاری هستم و با نان‌خشک جوین و پیاز قانعم، پس اگر فرصت وزارت و صدارت دارم باید بتوانم هر مدیر و کارشناسی که توان و تجربه و عملکرد داشته و در جامعه کشاورزی و کشاورزان اقبال دارد و وابسته به جناح و گروه و حزب(مستنداً) نیست را در سمت‌های مختلف به کار بگمارم، زیرا کشاورزی نباید به مسایل سیاسی آلوده شود.
کاش به رئیس‌جمهوری گفته باشد؛ وزارتخانه وظیفه سیاست‌گذاری و نظارت را برعهده دارد نه دخالت و اقتصاد دستوری و بله قربان‌گویی!
کاش به رئیسی گفته باشد؛ همه امور از تقاضا تا عرضه و تامین باید توسط تشکل‌ها و بخش خصوصی انجام شود و از طرفی وزیر چند مشاور از بین کارآفرینان و سرمایه‌گذاران موفق کشاورزی در بخش خصوصی داشته باشد.
بیشتر بخوانید: نشست صمیمی دکتر نیکبخت با خبرنگاران حوزه کشاورزی
همانگونه که نیکبخت در روز خبرنگار به خبرنگاران قول داد از تصمیم‌های عجولانه، و بدون مشورت با تشکل‌ها، کارشناسان و… خودداری خواهد کرد (ای کاش در مورد کاشت یک میلیارد اصله نهال و درخت هم چنین می‌کرد).
وزیر در جمع خبرنگاران گفت: تلاش من بر این است که با هیچ قشری خلاف واقع صحبت نکنم و سعی دارم ارتباط موثری با همه فعالان کشاورزی داشته باشم.
وزیر چون کاسب سیاسی و اقتصادی نیست؛ قاعدتا ًحراست، نظارت، بازرسی و همه نهادهای این‌چنینی را پرو و بال می‌دهد که نه با بغض و تسویه‌حساب که با هدف تشخیص سره از ناسره کار کنند و در هر موضوع ملی از نصب و انتخاب مدیران بیرونی یا سفارشی یا تحمیل شدن نیروهای کاسب سیاسی و اقتصادی به هر قیمتی جلوگیری کند.
در این صورت میزان و ناظران چنین تعهداتی نیز رسانه‌ها خواهند بود. رسانه‌هایی که همگی مشاوران با تجربه و بی‌ادعای وزیر هستند.
سرمقاله ماهنامه دام و کشت و صنعت - شماره ۲۷۷ - مرداد ۱۴۰۲
