رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت جهاد کشاورزی گفت: «یک سال پیش، همین روز، وزیر جهاد کشاورزی مأموریتی به من سپردند که با تجربه‌های مدیریتی گذشته‌ام متفاوت بود.»

اخبار سبز کشاورزی؛ واقعاً متفاوت بود؛ چراکه در این مدت علیه چند خبرنگار تخصصی کشاورزی شکایت قضایی مطرح شد. در یک سال گذشته، دست‌کم سه خبرنگار از ورود به وزارتخانه منع شدند و امکان گفت‌وگو با مسئولان را از دست دادند.

اشتراک نشریات تخصصی کشاورزی برای کل وزارتخانه و روابط عمومی لغو شد و معاونان وزارت جهاد کشاورزی عملاً به نوعی ممنوع‌المصاحبه شدند.

در همین دوره، حدود دو میلیارد تومان از کارت‌های هدیه نوروزی خبرنگاران حوزه کشاورزی در «مثلث برمودا» ناپدید شد.

در روزهای حساس جنگ ۱۲روزه که باید مدیر روابط عمومی در سنگر اطلاع‌رسانی حضور می‌داشت، تعطیلات شمال کشور به‌عنوان مقصد انتخاب شد.

با اخراج چند تن از کارشناسان و مدیران روابط عمومی که سرمایه‌های انسانی وزارتخانه محسوب می‌شدند، این سؤال اساسی مطرح است که جایگزین آن‌ها چه کسانی بوده‌اند؟

در نمایشگاه صنعت دام و طیور، هنگامی که دامداران به وضعیت موجود اعتراض کردند، یکی از مدیران روابط عمومی به دوربین صدا و سیما حمله‌ور شد و جهت دوربین را برای پنهان کردن واقعیت تغییر داد.

همچنین یکی از خبرنگاران پیشکسوت کشاورزی توسط اراذل و اوباش تعقیب شد و دفتر نشریه تخصصی مورد حمله قرار گرفت؛ تهدیدات جانی نیز علیه او مطرح شد.

و…

اکنون پرسش اصلی این است که وزیر جهاد کشاورزی باید پاسخ‌گوی این عقب‌گرد باشد. در شرایطی که تورم، نابسامانی امنیت غذایی و انحصار واردات در بخش کشاورزی به اوج رسیده، چه معیارهایی برای انتخاب و انتصاب مدیران در نظر گرفته شده است؟ آیا ملاک، علم و تخصص بوده یا همشهری بودن و رفاقت‌های نزدیک؟

نکته پایانی اینکه شایسته است وزارت جهاد کشاورزی، نهاد ریاست جمهوری و دستگاه‌های نظارتی توضیح دهند که نحوه گزینش و انتقال نیروهای مأمور به مرکز روابط عمومی بر چه مبنایی انجام شده است. آیا این انتخاب‌ها بر اساس معیارهای حرفه‌ای و تخصصی بوده یا روابط شخصی و جناحی؟