کنل کلاب آمریکایی(AKC)

کنل‌کلاب آمریکایی(AKC)، معتبرترین سازمان ثبت شجره فرانژادی سگ در آمریکا است که این باشگاه، علاوه بر حفظ شجره‌نامه سگ‌ها، استفاده از برخی نژادها را ترویج و مانع گسترش برخی نژادهای دیگر می‌شود.

همچنین برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادهای سالانه از قبیل نمایشگاه ملی سگ و مسابقات قهرمانی AKC از دیگر فعالیت‌های این سازمان است.

تاریخچه

در سال‌های آغازین قرن نوزدهم، انگلیسی‌ها توجه خاصی به زیبایی سگ‌ها و همچنین عملکرد آنها نشان دادند. این گرایش به آمریکای شمالی نیز سرایت کرد و در سال 1877، اولین نمایشگاه سگ‌های کلوپ ‌وست‌مینستر آغاز شد. اندکی بعد، خلاء وجود یک نهاد تنظیم‌کننده در کشور آشکار شد.

کنل‌کلاب ملی آمریکایی که در سال 1876 تاسیس شد، از سال 1879 شروع به انتشار و عرضه کتاب‌های عمومی خود کرد. این سازمان علاقه بیشتری به آزمایش‌های میدانی داشت تا نمایش‌های سگ و سرانجام نام خود را به "انجمن آزمایش‌های میدانی ملی" (National Field Trial Association) تغییر داد و میزبانی نمایش‌های سگ را به طور کامل متوقف کرد.

در سال 1884 بود که گروهی متشکل از 13 باشگاه (10 باشگاه آمریکایی و سه باشگاه کانادایی) کنل‌کلاب آمریکایی را تأسیس کردند. این باشگاه‌ها متعهد شدند برای اطمینان از پیشرفت‌های علمی و عملی، ارتقاء نمایشگاه‌ها و حفظ خلوص سگ‌های اصیل، همه کارهای لازم را انجام دهند.

تفاوت AKC با The Kennel Club این بود که افراد نمی‌توانستند مستقیماً به AKC بپیوندند. آنها عضو باشگاه‌های تک‌نژادی کوچک‌تر و جداگانه‌ای می‌شدند که خود اعضای AKC بودند.

هنگامی که در سال 1886 بحث و جدال بین باشگاه‌های آمریکایی و کانادایی آغاز شد، باشگاه‌های کانادایی از این سازمان خارج شدند و دو سال بعد کنل‌کلاب خود را با نام کنل‌کلاب کانادایی تأسیس کردند.

در سال 1906، وزارت‌کشاورزی ایالات‌متحده اعلام کرد که هر سگ وارد شده به آمریکا که در AKC ثبت نشده باشد، باید هزینه عوارض پرداخت کند. این قانون بعدها در سال 1911 تغییر یافت و به هر سگی که در کشور خود در یک کلاب پرورش احشام ثبت‎نام کرده باشد، بدون اجازه ورود و پرداخت عوارض اجازه ورود به کشور داده می‌شد.

بعد از این تاریخ، توافق‌نامه‌هایی ایجاد شد که همه سگ‎ها را واجد شرایط ثبت‌نام در کلاب مخصوص سگ‌های کشور خود می‌کرد و همچنین برای ثبت‌نام در سایر باشگاه‌ها نیز واجد شرایط می‌شد.

سازمان‌های فرانژادی دیگری نیز ازقبیل United Kennel Club یا UKC نیز در آمریکا فعال هستند اما AKC در این کشور دارای بالاترین اعتبار است و با اکثر کنل‎کلاب‌های دیگر نقاط دنیا قراردادهای اعتبارسنجی دوطرفه مدارک سگ دارد. گرچه این سازمان در آمریکا فعالیت دارد اما به دلیل اعتبار بالا، پوشش تعداد زیادی از فعالان و علاقه‌مندان، ارتباط با سازمان‌های مرتبط بین‌المللی و تعدادی از نژادهای متفاوت که تنها توسط این سازمان به رسمیت شناخته می‌شود، جزو سازمان‌های تاثیرگذار در صنعت سگ شناخته می‌شود.

نژادشناسی

این سازمان از سیستم نژادشناسی هفت قسمتی استفاده می‌کند که شامل گروه‌های: چوپان، کاری، شکاری، ورزشی، غیرورزشی، تریر و اسباب‌بازی می‌شود. علاوه بر این گروه‌بندی، دو کلاسه‌بندی غیررسمی نیز در این گروه وجود دارد که شامل Miscellaneous Class و FSS) Foundation Stock Service) می‌شود. نژادهای ثبت شده در FSS نژادهایی هستند که در AKC ثبت نشده‌اند اما در کشور وجود دارند و پرورش آن‌ها انجام می‌گیرد. AKC این سرویس را فراهم می‌کند تا به این نژادهای اصیل اجازه توسعه فعالیت دهد و در همان زمان، حفظ اطلاعات نسل‌کشی و امنیت سوابق آنها را به صورت معتبر به عهده بگیرد.

نژادهای FSS واجد شرایط ثبت‌نام رجیستری در AKC نیستند، اما بیشتر نژادهای FSS برای رقابت در AKC Companion Events تأیید شده‌اند. نژادهایی که در اکنون واجد شرایط شرکت در کلاس Miscellaneous هستند، هنوز در AKC Foundation Stock Service طبقه‌بندی می‌شوند. طبقه‌بندی FSS تا زمانی که هیات‌مدیره AKC نژاد را به صورت کامل به رسمیت بپذیرد، حفظ می‌شود. مقامات اذعان دارند که در سراسر جهان چند صد نژاد سگ متمایز وجود دارد که همه آنها نژادهای شناخته شده AKC نیستند. پس یک مسیر رشد منظم برای یک نژاد جدید فراهم می‌کند که ممکن است منجر به شناسایی کامل آن نژاد و ثبت در Studbook رسمی این سازمان شود.

در حقیقت این دو کلاس‌بندی موقت پایه‌های حضور نژادهای دیگری است که این سازمان هنوز به رسمیت نمی‌شناسد. نژادهای جدید ابتدا وارد کلاس FSS می‌شوند، بعد به وضعیت Miscellaneous تغییر پیدا می‌کنند که در حقیقت یک پل بین بخش FSS و دسته‌بندی‌های اصلی نژادها است. اگر نژاد در این بخش تائیدات لازم را بگیرد، وارد بخش دائمی خواهد شد.

لازم به ذکر است این سازمان بین سازمان‌های فرانژادی پراهمیت، کم‌ترین تعداد نژاد را به رسمیت می‌شناسد (۱۹۷ نژاد) که در این میان تعدادی از نژادها فقط مورد تائید این سازمان در آمریکا هستند. بنابراین نیاز به تعاملات بین‎المللی بیشتر در این زمینه و به رسمیت شناختن نژادهای معتبر دیگر، هر روز بیش از پیش احساس می‌شود.

علی گل‌باف

ماهنامه دام و کشت و صنعت- شماره ۲۴۸