پشم گوسفند؛ سرمایه‌ای که در نبود مشتری هدر می‌رود
طبق آمارها، سالانه ۱۲ هزار تن پشم توسط عشایر تولید می‌شود که به دلایلی مانند نبود زیرساخت‌های صنعتی برای تبدیل به محصول نهایی یا کیفیت پایین این تولیدات
سالانه ۱۲ هزار تن پشم توسط عشایر تولید می‌شود
طبق آمارها، سالانه ۱۲ هزار تن پشم توسط عشایر تولید می‌شود که به دلایلی مانند نبود زیرساخت‌های صنعتی برای تبدیل به محصول نهایی یا کیفیت پایین این تولیدات از نظر نژاد گوسفندان چندان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و این مساله ضرری عمده را متوجه عشایر و دامداران کشور می کند.
به گزارش اخبار سبز کشاورزی ، سالهای اخیر گزارش‌های متعددی از حیات جامعه عشایری کشور و به طور مشخص عشایر ساکن در شهرستان‌های ساوه و زرندیه که حدود ۸۰ درصد از کل جامعه مدنظر در استان مرکزی را شامل می شود، منتشر کردیم که در اغلب آنها به مشکلاتی مانند گرانی یا کمبود نهاده‌های دامی، جولان دلالان و واسطه‌ها که اقدام به خرید ارزان قیمت دام‌های پرواری و بازفروش آنها به قیمت‌های مدنظرشان با هدف سودجویی، می‌کنند و همچنین برخی موارد دیگر از قبیل تامین آب، آرد، آموزش و تحصیل کودکان عشایری و سایر موارد نمودیم.
در این گزارش اما، موضوعی متفاوت و تا حدی عجیب از زندگی زحمتکشان عشایری را پیگیری کردیم و آن هم بیان این مساله عجیب است که سالانه شاید هزاران تن پشم گوسفندی که در فصل پشم چینی تجمیع و گردآوری می‌شود، به دلیل نداشتن مشتری و غیرکاربردی بودن آن توسط دامداران عشایر سوزانده یا دفن می‌شود.
در کشور ایران شمار زیادی از کارخانه‌های ریسندگی و بافندگی ذیل صنعت نساجی در چندین استان کشور فعالیت می کنند و همه امیدواری دامداران عشایری این بود که با فروش پشم گوسفندان خود به این مراکز، بخشی از هزینه ها و شاید هم اندک پس اندازی را برای خود داشته باشند اما در صحبتی که با ۲ تن از سران طوایف عشایری حاضر در مناطق یعقوب حصاری زرندیه و انجیلاوند ساوه داشتیم، نکات تاثربرانگیزی را بیان داشتند.
