از دل کوه تا اوج تولید؛ نقش بانک کشاورزی در پایداری دامپروری ایران
دامدار مازندرانی با وجود سختی‌های تولید بر اهمیت حمایت مالی از تولیدکنندگان و نقش حیاتی بانک کشاورزی در تأمین منابع ارزان‌قیمت دامپروری تأکید می‌کند
میلاد محمدیان، دامدار جوان مازندرانی با وجود سختی‌های تولید، بر اهمیت حمایت مالی از تولیدکنندگان و نقش حیاتی بانک کشاورزی در تأمین منابع ارزان‌قیمت بخش دامپروری تأکید می‌کند. افزایش سرمایه بانک کشاورزی می‌تواند ضامن آینده امنیت غذایی کشور باشد.
اخبار سبز کشاورزی؛ در دل کوه‌های مه‌آلود، جوانی ۳۳ ساله از تبار دامداران مازندران هنوز رویاهای خود را به پای کمبودها ذبح نکرده است.
میلاد محمدیان، دامدار عشایر اهل آلاشت، در سال‌هایی که خشکسالی، گرانی نهاده و بی‌توجهی مسئولان رمق تولید را گرفته، هنوز سرپا مانده است. اما او یک خواسته روشن دارد: حمایت واقعی از تولیدکنندگان توسط بانک کشاورزی.
وقتی تولید با عشق ادامه دارد اما تسهیلات بی‌اثرند
محمدیان می‌گوید: «گرفتن تسهیلات از بانک‌ها راحت است، اما سودشان درمان درد ما نیست.» او بارها برای نوسازی دامداری‌اش اقدام کرده، اما نرخ‌های بالا و بروکراسی سایر بانک‌ها مانع جهش تولیدش شده‌اند. در حالی‌که بانک کشاورزی تنها بانکی است که حاضر به پرداخت تسهیلات تخصصی با هدف پشتیبانی از امنیت غذایی کشور است، دیگر بانک‌ها سرمایه خود را در مسیر تولید قرار نمی‌دهند.
به گفته او، ۷۰ درصد هزینه‌های دامپروری مربوط به خوراک است، و در سال‌های اخیر این هزینه چند برابر شده است. بدون وام‌های کم‌بهره و هدفمند، باید شاهد فروپاشی دامداری‌های کوچک و مهاجرت روستاییان بود.
بانک کشاورزی؛ تنها تکیه‌گاه واقعی تولیدکنندگان
در حالی که بسیاری از بانک‌ها تسهیلات خود را به پروژه‌های غیرمولد اختصاص می‌دهند، بانک کشاورزی تنها بازوی مالی فعال در حوزه دام، کشاورزی و امنیت غذایی ایران است.
افزایش سرمایه این بانک، نه فقط یک ضرورت اقتصادی، بلکه ضامن بقا و پایداری تولید داخلی غذا محسوب می‌شود.
نقش بانک کشاورزی در تثبیت امنیت غذایی کشور انکارناپذیر است؛ چرا که بدون این بانک، جوانانی مانند میلاد محمدی نمی‌توانند دامداری سنتی خود را به صنعتی تبدیل کنند، اصلاح نژاد انجام دهند یا سیستم خوراک‌دهی علمی را پیاده‌سازی نمایند.
از اصلاح نژاد تا حفظ مراتع؛ نگاه علمی یک دامدار تحصیل‌کرده
میلاد محمدیان، با تحصیلات کارشناسی ارشد علوم دامی، سنت آبا و اجدادی خود را با دانش نوین درآمیخته است. وی با اجرای برنامه اصلاح نژاد بر روی دام‌های سیمنتال توانسته میزان تولید شیر را تا ۲۰ کیلوگرم در روز برای هر دام افزایش دهد.
او می‌گوید: «پدرم در آغاز قبول نمی‌کرد، اما وقتی نتایج اصلاح نژاد را دید، تمام‌قد پشتم ایستاد.»
اما در کنار این موفقیت‌ها، مشکلات مالی همچنان بر دوش او سنگینی می‌کند: «افزایش بی‌رویه قیمت نهاده‌ها، نبود دارو در زمان بیماری‌ها و بهره‌های بالا باعث شده ادامه کار فقط با عشق ممکن باشد.»
صدای دامدار جوان برای سیاست‌گذاران
محمدیان خطاب به مسئولان می‌گوید: «اگر دولت می‌خواهد دامدار در طبیعت بماند، باید از او حمایت کند. خوراک دام باید با یارانه واقعی و وام کم‌بهره تأمین شود. بدون کمک بانک کشاورزی و افزایش سرمایه این بانک، تولید در مناطق عشایری عملاً نابود می‌شود.»
او بر این باور است که افزایش سرمایه بانک کشاورزی باید در اولویت تصمیم‌گیری‌ها قرار گیرد، زیرا تنها آن است که می‌تواند تسهیلات واقعی را با نرخ مناسب در اختیار تولیدکنندگان بگذارد.
هم‌افزایی علم، سرمایه و ایمان به کار
داستان میلاد محمدیان، قصه جوانی است که نه امیدش را باخت، نه دام‌هایش را فروخت. او امروز مدلی از «تولید دانش‌بنیان مردمی» است که اگر با تسهیلات مؤثر بانک کشاورزی همراه شود، می‌تواند الگویی ملی برای تحول در دامپروری کشور باشد.
او و دیگر دامداران می‌دانند که بدون حمایت این بانک، تولید پایدار و امنیت غذایی، فقط یک شعار باقی می‌ماند.
جمع‌بندی
در شرایطی که بحران نهاده، تورم و هزینه‌های دارو رمق دامداری را گرفته، بانک کشاورزی تنها نهاد مالی واقعیِ حامی تولید است.افزایش سرمایه این بانک، یعنی افزایش توان تولید، اشتغال روستایی و امنیت غذایی؛ همان چیزی که میلاد محمدی و هزاران تولیدکننده جوان، سال‌هاست برایش تلاش می‌کنند.
