سیستم‌های جدید میراث کشاورزی مهم جهانی در ایتالیا و ژاپن

اخبار سبز کشاورزی؛ سه عنوان جدید GIAHS از فائو - یکی در ایتالیا و دو تا در ژاپن - تنوع زیستی کشاورزی، دانش سنتی و میراث فرهنگی را به نمایش می‌گذارند.

یک معدن شن و ماسه آهن سابق که به یک سیستم کشاورزی-سیلو-دامداری پلکانی تبدیل شده است، چشم‌اندازی از باغ‌های مرکبات با دیوارهای سنگی در ژاپن و یک سیستم پلکانی مدیترانه‌ای نمادین در دامنه‌های ساحلی شیب‌دار ایتالیا، جدیدترین موارد اضافه شده به سیستم‌های میراث کشاورزی مهم جهانی (GIAHS) هستند که تعداد این مکان‌ها را در سالی که فائو هشتادمین سالگرد خود را جشن می‌گیرد، به بیش از ۱۰۰ مورد در سراسر جهان می‌رساند.

این سیستم‌ها رسماً تحت برنامه شاخص سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) در جلسه گروه مشاوره علمی GIAHS در ۲۶ آگوست تعیین شدند. با این سه مورد جدید، شبکه میراث کشاورزی جهانی اکنون شامل ۱۰۲ سیستم در ۲۹ کشور است که ژاپن به ۱۷ سایت و ایتالیا به سومین سایت خود رسیده است.

این سیستم‌های پویا و مقاوم، تنوع زیستی کشاورزی غنی، دانش سنتی، فرهنگ‌های ارزشمند و مناظر را در بر می‌گیرند که به طور پایدار توسط کشاورزان، دامداران، ماهیگیران و جوامع جنگلی به روش‌هایی که از معیشت محلی و امنیت غذایی پشتیبانی می‌کنند، مدیریت می‌شوند.

کاوه زاهدی، مدیر دفتر تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی و محیط زیست فائو، گفت: «فائو مفتخر است که از این مکان‌های جدید استثنایی در خانواده سیستم‌های میراث کشاورزی مهم جهانی استقبال می‌کند. هر مکان به عنوان گواهی بر نبوغ و تاب‌آوری جوامع روستایی و کشاورزی است و شیوه‌های کشاورزی پایداری را نشان می‌دهد که با دقت در طول نسل‌ها حفظ و تطبیق داده شده‌اند.»

باغ‌های لیمو و سیستم کشاورزی پلکانی در آمالفی

جوامع کشاورزی قرن‌ها قدمت، که بر روی پلکان‌های شیب‌دار ساحل آمالفی ایتالیا قرار گرفته‌اند، منظره‌ای چشمگیر از باغ‌های لیمو، درختان زیتون و تاکستان‌های مشرف به دریا را شکل داده‌اند. لیموی نمادین «اسفوزاتو آمالفیتانو» با استفاده از تکنیک‌های دستی در زیر آلاچیق‌های شاه بلوط پرورش داده می‌شود و توسط کسانی که به اصطلاح «کشاورزان پرنده» نامیده می‌شوند، برداشت می‌شود - اصطلاحی که به دلیل نحوه تعادل و راه رفتن آنها در امتداد آلاچیق‌ها در طول برداشت، ابداع شده است.

تراس‌های ساخته شده با دیوارهای خشکه چین از فرسایش جلوگیری می‌کنند، زمین را تثبیت می‌کنند و به تنظیم آب و دما کمک می‌کنند. این منطقه تا ۸۰۰ درخت لیمو در هر هکتار دارد و با استفاده از روش‌های کم‌مصرف و بدون آفت‌کش، تا ۳۵ تن محصول می‌دهد. همچنین با بیش از ۹۷۰ گونه گیاهی، از جمله گیاهان نادر مدیترانه‌ای، از تنوع زیستی غنی برخوردار است.

زنان نقش کلیدی در کار کشاورزی و سنت‌های این سیستم دارند. سیستم تراس‌بندی شده همچنین یک میراث جهانی یونسکو شناخته شده است و به عنوان نمونه‌ای قدرتمند از کشاورزی پایدار کوهستانی مدیترانه‌ای عمل می‌کند.

سیستم باغبانی سنگی میکان در منطقه آریدا-شیموتسو، استان واکایاما، ژاپن

در منطقه کوهستانی آریدا-شیموتسو در استان واکایاما، ژاپن، نسل‌های مختلف خانواده‌های کشاورز بیش از ۴۰۰ سال است که میکان (Citrus unshiu) را کشت می‌کنند. این سیستم سنتی بر روی باغ‌های سنگی تراس‌بندی شده ساخته شده است که با دامنه‌های شیب‌دار و آب و هوای نیمه‌گرمسیری مرطوب منطقه سازگار است. این تراس‌ها عملکردهای حیاتی خاک و آب را حفظ می‌کنند و از بیش از ۳۰ گونه میکان سازگار با ریزاقلیم‌های محلی پشتیبانی می‌کنند.

این سیستم که ریشه در کشاورزی خانوادگی در مقیاس کوچک با استفاده از روش‌های آزمایش‌شده در طول زمان دارد، دانش سنتی، تنوع زیستی و انعطاف‌پذیری در برابر تغییرات اقلیمی را حفظ می‌کند. تکنیک‌های سنتی و دیوارهای خشکه‌چین به تنظیم زهکشی، حفظ گرما و جلوگیری از آسیب سرما کمک می‌کنند، در حالی که زنبورداری، جنگلداری و کشت مخلوط با سبزیجات به امنیت غذایی و انعطاف‌پذیری اقتصادی کمک می‌کنند.

جشنواره‌ها، سنت‌های آشپزی و داستان‌های مرتبط با گونه‌های میکان، منعکس‌کننده شیوه‌های فرهنگی و ارزش‌های جمعی در آریدا هستند.

مدیریت پایدار آب و سیستم کشاورزی، جنگلداری و دامداری برگرفته از آهن‌سازی تاتارا در منطقه اوکوئیزومو، ژاپن

در منطقه اوکوئیزومو ژاپن، خاک‌های تخریب‌شده از معدن سابق شن و ماسه آهن به مزارع برنج پلکانی تبدیل شدند که توسط کانال‌های آبیاری چند صد ساله و تحت مدیریت جامعه تغذیه می‌شدند. در آنجا، کشاورزان یک سیستم دایره‌ای منحصر به فرد را توسعه دادند که ترکیبی از کشت برنج، جنگلداری، چرای گاو و کشت گندم سیاه است که از منابع محلی استفاده مجدد می‌کند.

نقش گاو سیاه ژاپنی در این سیستم، نقشی محوری است که هم از طریق گوشت گاو باکیفیت درآمد کسب می‌کند و هم کود دامی را برای غنی‌سازی خاک شالیزارها تأمین می‌کند. گندم سیاه که با دامنه‌های مرتفع سازگار است، در کنار برنج و سبزیجات به عنوان یک محصول فرهنگی کلیدی عمل می‌کند.

با وجود چالش‌هایی مانند کاهش جمعیت، این سیستم به دلیل پیوندهای فرهنگی قوی، مدیریت منظر و نوآوری‌های ریشه‌دار محلی، همچنان مقاوم است.