پرورش میگو-نارگیل درآمد کشاورزان ویتنام را دو برابر می‌کند
در استان وین لونگ، که بزرگترین منطقه کشت نارگیل کشور را در خود جای داده است، بسیاری از کشاورزان اکنون در حال آزمایش پرورش میگوهای غول پیکر آب شیرین در باغ‌های نارگیل هستند، مدلی که دو تا سه برابر سودآورتر از کشاورزی تک‌محصولی نارگیل بوده است.
اخبار سبز کشاورزی؛ در استان وین لونگ در ویتنام، که بزرگترین منطقه کشت نارگیل کشور را در خود جای داده است، بسیاری از کشاورزان اکنون در حال آزمایش پرورش میگوهای غول پیکر آب شیرین در باغ‌های نارگیل هستند، مدلی که دو تا سه برابر سودآورتر از کشت تک‌محصولی نارگیل بوده است.
سال‌ها، جوی‌های بین ردیف‌های نارگیل صرفاً برای حفظ آب آبیاری و شستشوی اسیدیته و شوری استفاده می‌شدند.
اما نگوین ون تای، کشاورز اهل کمون گیونگ تروم، فرصتی را برای تبدیل آنها به منبع درآمد دید.
او با داشتن یک باغ ۵۰۰۰ متر مربعی که بیش از یک سوم آن پوشیده از آب است، روی تورهای ساده‌ای برای به دام انداختن لاروهای میگوی طبیعی که به جوی‌ها می‌ریزند، سرمایه‌گذاری کرد و در عین حال ۲۰۰۰ میگوی غول پیکر آب شیرین نر را نیز ذخیره کرد.
غذای آنها عمدتاً از نارگیل‌های خرد شده‌ای که بازرگانان آنها را رد می‌کنند و سبوس برنج موجود در محل تهیه می‌شود.
به گفته تای، پرورش میگو به این روش نیاز به سرمایه‌گذاری متوسطی دارد. اگر کشاورزان از منابع بذر طبیعی استفاده کنند، سود می‌تواند حتی بیشتر هم باشد، زیرا میگوهای وحشی به دلیل مقاومت بیشتر در برابر بیماری‌ها شناخته شده‌اند.
پس از حدود ده ماه، می‌توان میگوهایی با وزن ۱۵۰ تا ۲۰۰ گرم را به صورت انتخابی برای فروش با قیمت‌های عالی برداشت کرد.
با ۱۵۰۰ متر مربع سطح آب، او ماهانه ۳ تا ۴ میلیون وان (۱۱۸ تا ۱۵۷ دلار آمریکا) درآمد کسب می‌کند که برای پوشش هزینه‌های زندگی خانواده‌اش کافی است، در حالی که باغ نارگیل او طبق معمول به باردهی ادامه می‌دهد.
یکی دیگر از کشاورزان، نگوین وان نگوی، که او نیز اهل گیونگ تروم است، مزایای دوگانه را تأیید کرد.
در حالی که نارگیل درآمد ثابتی به همراه دارد، افزودن میگو به طور قابل توجهی بازده را افزایش می‌دهد.
به طور متوسط، یک هکتار کشاورزی تلفیقی سالانه سودی معادل ۷۰ تا ۸۰ میلیون وون نروژ (۲۷۵۰ تا ۳۱۵۰ دلار) به همراه دارد که تقریباً دو برابر سود حاصل از کشت نارگیل به تنهایی است.
وی خاطرنشان کرد که تاج درختان نارگیل بر روی آب سایه می‌اندازد، دما را تعدیل می‌کند و رشد میکروارگانیسم‌هایی را که غذای طبیعی میگوها را فراهم می‌کنند، تشویق می‌کند.
برگ‌های افتاده و بقایای آلی، محیط آب را غنی می‌کنند، هزینه‌های تغذیه را بیشتر کاهش می‌دهند و از یک اکوسیستم متعادل پشتیبانی می‌کنند.
به گفته لام ون تان، مدیر اداره کشاورزی و محیط زیست استان، وین لانگ در حال حاضر بیش از ۱۲۰ هزار هکتار زمین زیر کشت نارگیل دارد.
وی گفت که کشت مخلوط میگو در باغ‌های نارگیل "مزایای دوگانه" به همراه دارد، افزایش درآمد و در عین حال استفاده کارآمد از منابع طبیعی.
با گسترش کشت ارگانیک نارگیل در استان، مدل ترکیبی میگو-نارگیل در مقایسه با کشت تک‌محصولی، هم ارزش اقتصادی بالاتر و هم پایداری بیشتری را ارائه می‌دهد.
کارشناسان کشاورزی به کشاورزان توصیه می‌کنند که پروتکل‌های امنیت زیستی را رعایت کنند، به کیفیت آب توجه ویژه داشته باشند و از منابع بذر قابل اعتماد استفاده کنند.
آنها همچنین از طریق تعاونی‌ها و گروه‌های کشاورزی، سازماندهی جمعی را برای به اشتراک گذاشتن دانش و تقویت دسترسی به بازار تشویق می‌کنند.
با افزایش تقاضای مصرف‌کنندگان برای محصولات مبتنی بر نارگیل و میگوهای آب شیرین، سیستم تلفیقی میگو-نارگیل به عنوان یک گزینه معیشتی امیدوارکننده در حال ظهور است.
به حداکثر رساندن مزایای محیط طبیعی به کشاورزان کمک می‌کند تا ضمن تضمین توسعه پایدار روستایی، به درآمد بالاتری دست یابند.
