ششم فروردین؛ زادروز زرتشت و روز امید و شادباش نویسی+ تاریخچه
ششم فروردین هر سالروز شادباش نویسی و روز امید است. ۶ فروردین به گفته اکثر موبدان سالروز ولادت زرتشت، پیامبر ایران باستان است.
به گزارش اخبار سبز کشاورزی، روز شادباش نویسی از آئین‌های فراموش شده در میانه روزهای نوروزی که از دیرباز در تاریخ ایران به جای ماند است. روز ششم از هر ماه در تقویم شمسی، خرداد روز نام دارد.
خرداد روز از فروردین ماه، با نام‌های هودرو یا هفدور به معنی روزی که هفتاد و دو رویداد سرنوشت ساز در تاریخ ایرانیان رخ داد، می‌شناسند. شاید از همین رو است که ششم فروردین را روز نوروز بزرگ نیز نامگذاری کرده‌اند.
ششم فروردین در تقویم ایران باستان
از جمله وقایعی که در تقویم ایران باستان ششم فروردین ثبت شده است می‌توان به: روز پیدایی کیومرث و هوشنگ، روئیدن مشی و مشیانه، اختراع خط به دست جمشید اشاره کرد.
تقویم ایران باستان برای روز ششم فروردین اتفاقات دیگری چون: بر تخت نشستن جمشید، زادروز آشو زرتشت، غلبه سام بر اژدهاک، تیراندازی آرش شیواتیر، تولد کیخسرو جاودان شاه ایران و روز همپرسگی زرتشت با اهورامزدا را نیز به ثبت رسانده است.
ششم فروردین؛ روز امید
از آنچه در منابع تاریخی بر می‌آید زرتشتیان بر این عقیده هستند که زرتشت در روز ششم فروردین توفیق پیدا کرد که با خداوند مناجات کند.
زرتشتیان معتقدند در این روز برای ساکنان کره زمین سعادت تقسیم می‌کنند و به همین خاطر است که ایرانیان ششم فروردین را روز امید نامگذاری کرده‌اند.
ایرانیان باستان معتقد بودند که امید به داشتن امری، باعث می‌شود که هر آنچه شما بدان امید دارید، در اختیار شما قرار گیرد، حتی اگر آن چیز وجود نداشته باشد!
ایرانیان باستان معتقد بودند در روز امید، شاهد پیدایی مجدد کیخسرو جاودان و نجات بخش خواهند بود. در متون ایران باستان نوید داده شده که سوشیانت در روز امید ظهور می‌کند، جهان را پر از عدل و داد می‌کند تا ظلم و ستم ریشه کن شود.
ششم فروردین؛ روز شادباش نویسی
ششم فروردین علاوه بر روز امید روز شادباش نویسی نیز نامگذاری شده است اما از علت این نامگذاری اطلاعات چندانی در دست نیست شاید علت این نامگذاری را بتوان به اختراع خط به دست جمشید ارتباط داد!
آئین روز امید و شادباش نویسی
ششم فروردین روز امید است؛ در این روز اسپند دود می‌کنند و دف می‌زنند. از دیگر آئین‌های به جامانده در این روز آب پاشیدن است. از آنجایی که آب نماد روشنایی و پاکی است مردم با پاشیدن آب روی یکدیگر در واقع روشنایی را برای یکدیگر آرزو می‌کنند.
مهم‌ترین آئین روز امید و شادباش نویسی نوشتن آرزوی نیک برای دیگران بر روی کاغذ است و در ادامه شخص گیرنده باید این آرزوها را تا سال دیگر نزد خود نگه دارد.
