برداشت محصول فقیرترین مناطق به صفر رسید

به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ مارتین فریک گفت که برخی از مناطق محروم اکنون به نقطه اوج رسیده‌اند که برداشت «صفر» باقی مانده است، زیرا آب و هوای شدید زمین‌های تخریب‌شده را از استفاده خارج می‌کند. او گفت که در نتیجه بخش‌هایی از آفریقا، خاورمیانه و آمریکای لاتین اکنون به کمک‌های بشردوستانه وابسته هستند.

آقای فریک هشدار داد که بدون تلاش برای معکوس کردن تخریب زمین در سطح جهان، کشورهای ثروتمندتر نیز از شکست محصول رنج خواهند برد.

موسسه جهانی محیط زیست تخمین می زند که 95 درصد از زمین های جهان ممکن است تا سال 2050 تخریب شود و سازمان ملل می گوید که 40 درصد در حال حاضر تخریب شده است. وقتی خاک تجزیه می شود، مواد آلی که آن را به هم متصل می کند از بین می رود. این بدان معنی است که کمتر قادر به حمایت از زندگی گیاهی، کاهش عملکرد محصول و جذب کربن از جو است. خاک پس از اقیانوس ها دومین مخزن کربن بزرگ است و توسط سازمان ملل به عنوان ابزاری کلیدی برای کاهش تغییرات آب و هوایی شناخته شده است.

آقای فریک گفت: «کربن بیش از حد در هوا و کربن بسیار کم در خاک وجود دارد. با هر اینچ خاکی که در حال رشد هستید، مقدار زیادی کربن را از جو خارج می کنید. بنابراین خاک های سالم و خاک های غنی از کربن، پیش نیازی برای اصلاح تغییرات آب و هوایی است.»

تخریب زمین می تواند ناشی از تکنیک های کشاورزی مدرن باشد که محتوای ارگانیک را از خاک حذف می کند، اما همچنین خشکسالی های طولانی مدت همراه با بارندگی های ناگهانی و شدید. دانشمندان می گویند که بسیاری از رویدادهای شدید آب و هوایی در نتیجه تغییرات آب و هوایی مکرر و شدیدتر می شوند. در حالی که ارتباط دادن تغییرات آب و هوایی به خشکسالی های خاص دشوار است، دانشمندان می گویند گرم شدن زمین باعث شده است برخی از خشکسالی ها، مانند خشکسالی اخیر در شرق آفریقا، بیشتر شود. در بوروندی، در شرق آفریقا، ماه‌ها باران شدید و جاری شدن سیل به 10 درصد از زمین‌های کشاورزی آن آسیب رسانده و آن را برای فصل برداشت آینده غیرقابل استفاده کرده است. محصولات غلات در منطقه دارفور سودان 78 درصد کمتر از میانگین پنج سال گذشته در بحبوحه جنگ داخلی و خشکسالی بوده است.

در همین حال، سیلاب های ناگهانی در افغانستان در اوایل سال جاری تخمین زده می شود که 24000 هکتار از زمین هایی را که قبلاً به شدت تخریب شده بود، ویران کرده است. محیط بانان انتظار دارند که با تخریب خاک، محصولات ناموفق، منابع غذایی جهانی را تحت فشار قرار دهند و مهاجرت از مناطق آسیب دیده را افزایش دهند.

پراوینا سریدار، مدیر ارشد علمی گروه محیط زیست Save Soil، گفت: "این برای انسان ها فاجعه خواهد بود. انسانیت وجود نخواهد داشت. خیریه وجود نخواهد داشت. هیچ انصافی وجود نخواهد داشت... تنها چیزی که به شما اجازه می دهد بقا است."

آقای فریک گفت که به عنوان پدر سه فرزند، "از طرفداران سناریوهای روز قیامت" نیست، اما اعتراف کرد که "آنچه می بینیم بسیار نگران کننده است".  اما او استدلال کرد که می توان از چنین احتمالی با حرکت به سمت کشاورزی محلی که به دنبال تقویت زمین است، جلوگیری کرد.

رئیس آژانس مواد غذایی گفت: در حال حاضر یک "وابستگی ناسالم" به محصولاتی مانند گندم، ذرت و برنج و کشورهای معدودی که صادرکنندگان بزرگ آنها هستند وجود دارد، باعث کمبود مواد غذایی می شود که به ویژه در زمان برداشت این کشورها بر کشورهای در حال توسعه تاثیر می گذارد. او اشاره کرد که چگونه حمله روسیه به اوکراین باعث کمبود غلات در مناطقی مانند شرق آفریقا شده است.

آقای فریک گفت که برای مقابله با گرسنگی و تخریب زمین به طور همزمان، فقیرترین اقشار جهان باید تشویق شوند تا زمین های تخریب شده را از طریق شیوه های احیاء احیا کنند - از جمله با واجد شرایط شدن برای دریافت بودجه از طرح های اعتبارات کربن. او به پروژه WFP در نیجر اشاره کرد که در آن زنان محلی سدهای کوچکی را در زمین های خشک ایجاد کردند تا حرکت آب را کند کنند، سپس از سرگین و کاه برای ایجاد حوضچه ای استفاده کردند که در آن درختان کاشته شوند. درختان از خورشید سایه ایجاد می کردند و به زنان اجازه می دادند میوه و سبزیجات بکارند.

وی گفت: ناگهان در عرض سه تا پنج سال، مکانی که واقعاً کویر بود، به عنوان زمین تولید کشاورزی بدون آبیاری مصنوعی برمی گردد.

آنها مجبور نیستند نگران تورم باشند زیرا می توانند آنچه را که در غیر این صورت نیاز به خرید دارند را در باغ های خود جایگزین کنند. و یک باغ اجتماعی در بریستول می تواند دقیقاً همین کار را انجام دهد.

اما خانم سریدار گفت که هرچه اجرای این نوع تکنیک‌های کشاورزی احیاکننده بیشتر طول بکشد، بازیابی تنوع زیستی خاک از دست رفته سخت‌تر خواهد بود و انسان‌ها را به طور فزاینده‌ای در برابر شوک‌های ناشی از عرضه غذا آسیب‌پذیر می‌کند.

در یک کنفرانس سازمان ملل در سال 2015، پیشنهاد شد که تنها 60 برداشت باقی مانده است تا خاک بیش از حد تخریب شود تا بتواند از محصولات قابل دوام حمایت کند - اگرچه کارشناسان با برآوردهای سخت مخالف هستند زیرا میزان تخریب و وضعیت خاک در سراسر جهان متفاوت است.

آقای فریک گفت: "تعداد محصولی که برای شما باقی مانده است تا حد زیادی تابعی از این است که چگونه تولید مواد غذایی خود را با واقعیت های این سیاره هماهنگ می کنیم."