عزم ملی برای نجات کشور

اخبار سبز کشاورزی؛ اخیرا و درپی فشارهای حداکثری دولت ترامپ به بدنه اقتصادی کشور معافیت گازی و گازی که به عراق صادر می‌شد در تاریخ 18 اسفندماه به پایان می‌رسد و دیگر عراق از ایران گاز نمی‌خرد و به جای آن قطر و الجزایر به عراق گاز می‌دهند.

البته این در حالی است که صادرات نفت ایران هم طبق پیش‌بینی‌های انجام شده به زیر 100هزار بشکه یا حتی صفر نیز خواهد رسید.

ظاهرا این اتفاقات که تا چندی قبل و قبل از روی کار آمدن دولت ترامپ نشدنی بود، هم اکنون به واقعیت تبدیل شده است و سال آینده برای کشور سال بسیار سخت و بحرانی خواهد بود.

اگرچه که این محدودیت‌ها با توجه به ناترازی‌ها و کمبودها به‌خصوص در بخش انرژی بار گزاف آن بر دوش مردم خواهد بود، ولی از طرف دیگر به دلیل گرانی‌ها و تورم افسارگسیخته، بدنه اقتصادی دولت نیز شاهد فشارهای مضاعف و بغرنجی خواهد بود.

اکنون سوال اصلی آن است که وقت آن نرسیده که دولت در برخورد با سیاست‌های خارجی خود تجدیدنظر کند. از طرفی هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه، طی هشداری به ایران گفته که ایران نباید مداخله در امور سوریه و دیگر کشورها منطقه کند.

پر واضح است که این مداخلات و دیگر سیاست‌هایی که به تنش در منطقه اضافه می‌کند نه برای دولت و نه برای مردم ایران سودی دربر دارد.

و در سال آینده با توجه به هجوم مشکلات، ناترازی‌ها و مسائل عدیده اقتصادی توجه دولت باید به روی این مسائل باشد و رفاه و معیشت مردم در اولویت اول دولت باشد.

در حال حاضر اوضاع اقتصادی و بخش انرژی در بحرانی‌ترین وضع قرار دارد و با سیاست‌های خصمانه آمریکا و اعمال فشارها و تحریم‌های کمرشکن منطقی‌ترین راه مصالحه و تعامل است.

دیروز و درپی دیدار ترامپ و زلنسکی در کاخ سفید و در جلوی دوربین‌ها و صدها خبرنگار و میلیون‌ها بیننده تلویزیونی در سراسر دنیا دیدیم که ترامپ با متحد و کشور دوست خود چگونه برخورد کرد و البته قبلا هم زلنسکی را دیکتاتور و شروع کننده جنگ خوانده بود و بعد هم علنا و واضح خواستار سهیم شدن در منابع کشور اوکراین تا حجم 500 میلیارد دلار شد.

این اتفاقات باید برای ما درس عبرتی باشد که آمریکا هیچ نیت خیری برای ما ندارد و رئیس‌جمهوری که با کشورهای دنیا کاسب‌کارانه و از دید مالی برخورد می‌کند چگونه با ما برخورد خواهد کرد.

بنابراین به‌جای سیاست‌های لجبازانه و درگیری‌های لفظی و چنگ و دندان نشان دادن باید راه تعامل و همکاری را پیش گرفت و بیش از این کشور را در آستانه جنگ یا فقر و فلاکت بیش از حد قرار ندهیم.

سیاست‌گذاران اقتصادی و نفتی کشور به جای اینکه در فکر دور زدن تحریم که در این چند سال تنها راه حل دانسته‌اند، باشند باید در پی سازوکار منطقی و ایجاد هم‌افزایی باشند تا کشور البته جایگاه خود را به‌عنوان یکی از صادرکنندگان مهم نفت، گاز و پتروشیمی از دست ندهد که جبران آن اگر غیرممکن نباشد بسیار سخت است.