آیا ترامپ به اندازه کافی عاقل است؟

اسرائیل روزهای سختی را پشت سر می‌گذراند، هر چند سانسور شدیدی بر جریان اطلاعات از این کشور اعمال می‌شود و رسانه‌های رسمی و بین‌المللی در مورد انتشار اطلاعات دقیق و عکس و تصویر درباره نقاط مورد هدف قرار گرفته شده، هشدار دریافت کرده‌اند، اما همین قدر که اخبار و تصاویر به‌ویژه از سوی فلسطینی‌های ساکن حیفا، قدس و تل آویو منتشر شده، نشان می‌دهد که حجم تخریب و آسیب به اماکن اسرائیلی و بالاخص اماکن حساس زیاد و برای رهبران این رژیم، غیرقابل تحمل بوده است.

به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ نکته مهم در این باره آن است که اگرچه حمله به اهداف نظامی و هسته‌ای ایران در ابتدا در دستورکار این رژیم بوده و آنچه اعلام شده بود، به مورد اصابت قرار دادن این اهداف اکتفاء می‌کرد؛ اما در روزهای اخیر نه فقط اماکن غیر نظامی، مانند خوابگاه دانشجویان در بلوار کشاورز تهران، مورد هدف قرار گرفته بلکه آسیب رساندن به اهداف اقتصادی، مانند انبارهای سوخت در شهران تهران، هم در فهرست اهداف ارتش اسرائیل جای گرفته است.

برخلاف ادعاهای نتانیاهو درباره ورود هواپیماهای جنگی این رژیم به تهران و نابودسازی کامل پدافند هوایی ایران، اکنون و همان گونه که نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال نوشته‌اند، بسیاری از اهداف در ایران از طریق پهپادها، ریزپرنده‌ها و بمب هایی که به داخل ایران قاچاق شده و از طریق کماندوهای موساد منفجر یا منهدم شده است.

اتفاقا در همین روزهای گذشته برخی روزنامه‌های اسرائیلی به طنز مسیر ایران تا اسرائیل که به وسیله پهپادها و موشک‌های ایرانی طی می‌شود را اتوبان تهران – تل آویو نام‌گذاری کرده و از این بابت قدرت پدافندی کشورشان را به استهزا گرفته‌اند.

در این میان اگرچه طرف اسرائیلی مدعی نابودسازی همه قدرت پدافندی ایران است اما دست کم زدن چند پهپاد و ریز پرنده اسرائیلی نشان می‌دهد که ادعای دشمن در این باره چندان هم صحیح نیست و نمی‌تواند مورد استناد قرار گیرد.

کشف چندین کارگاه ساخت و یا خودروی حامل پهپادها و یا قطعات آن و نیز دستگیری تعدادی از عوامل همکار موساد در ایران، به نحو قابل توجهی بر تعداد عملیات‌های انجام شده علیه اهداف ایرانی تاثیر گذاشته است.

در یک عملیات روانی و برای ایجاد هراس میان مردم و شهروندان، برخی از عوامل با آتش زدن لاستیک خودرو به تعداد انبوه و در نزدیکی مراکز حساس، این گونه القاء می کنند که آن مرکز مورد هدف واقع شده است.

این امر نشان می‌دهد که دشمن در زدن و نابودی اهداف در ایران، ناتوان بوده و از این طریق می‌خواهد خود را موفق و پیروز جلوه دهد.

روشن است که اگر واقعا اسرائیل می‌توانست به اهدافی در ایران به طور منظم حمله و آنها را نابود سازد، نیازی به این گونه صحنه سازی‌ها نداشت.

در عین حال اگرچه از تعداد پرتابه‌هایی که ایران به سوی اسرائیل گسیل می‌دارد، کاسته شده اما روشن است که ضربات وارد شده به صهیونیست‌ها، برابر آنچه رسانه‌های عربی گفته و رسانه‌های انگلیسی هم برخی از آن را تائید کرده اند، قوی‌تر و دردناک‌تر شده است، یعنی ایران از دارایی‌های خود به نحو موثرتری استفاده کرده است.

نکته مهم در این باره آن است که برخلاف انتظار تل آویو، ایران نه فقط مانند لبنان، سوریه و یمن در برابر حملات اسرائیل دست و پا بسته نبوده، بلکه آن را جواب داده و حتی تلاش‌هایی که برخی کشورها برای میانجی گری و یا دعوت به خویشتن داری انجام داده‌اند را رد کرده است.

گمان می‌رود در تل آویو کسی منتظر نبوده که ایران تا این حد در مقابل حملات اسرائیل ایستادگی کند و حتی ورق جنگ را به نفع خود برگرداند.

به همین دلیل نتانیاهو اکنون بیش از گذشته در صدد کشاندن آمریکا به حضور در این جنگ است و در روزهای اخیر نخست وزیر رژیم صهیونیستی پنهان نکرده که علاقه‌مند است تا آمریکا برای هدف قرار دادن تاسیسات هسته‌ای ایران وارد عمل شود.

او می‌داند که اگر ایالات متحده وارد این منازعه نشود، احتمال ناچیزی وجود دارد که اسرائیل در برابر حملات ایران تاب بیاورد.

 به همین دلیل و چون اسرائیلی‌ها نمی‌خواهند با شکست این جنگ را ترک کنند، علاقه شدیدی دارند تا واشنگتن را از عنصر یاری دهنده در پشت صحنه و تدارکاتچی، به روی صحنه بیاورد و در مقام یک جنگجوی تمام عیار از او کمک بگیرند.

کاملا قابل درک است که اگر آمریکا به نام هدف قرار دادن فردو یا نطنز وارد جنگ شود؛ در واقع وارد همه جنگ شده و نمی‌تواند پس از آنجام یک عملیات صحنه را ترک کند.

البته توانایی و خردمندی مقامات و نظامیان ایرانی تاکنون اوضاع را اداره کرده و برای واشنگتن بهانه‌ای به وجود نیاورده تا در این نزاع شرکت کند، ایرانیان تجربه درگیری با ایالات متحده آمریکا را در جریان جنگ نفتکش‌ها در خلیج فارس را دارند و نمی‌خواهند در مقطع کنونی به پرسوناژهای فعال در جنگ اضافه کنند. اما در مقابل این خردمندی در نزد آمریکایی‌ها و بالاخص دونالد ترامپ وجود ندارد و همین امر موضوع را نگران کننده می‌سازد.

اکنون پرسش اینکه با وجود لفاظی‌ها و تهدیدهایی که این روزها از زبان ترامپ شنیده می‌شود، چنانکه در مورد حماس و ورود به جنگ غزه مشاهده شد، آیا او آنقدر عاقل هست که دست به انجام بازی ویرانگر و خطرناک نزند؟

برخی نمایندگان کنگره در صدد هستند تا با وضع قانون جلوی ترامپ را بگیرند، اما او در جریان وضع تعرفه‌ها که سرانجام از آن عقب نشست، ابتدا رفتار نامتعادل از خود نشان داد و بعد از موضع خود عقب نشینی کرد.

البته اگر آن تجربه این بار و در مورد ورود به جنگ با ایران تکرار شود، ممکن است امکان عقب نشینی وجود نداشته باشد.