«واردات برنج»: تیغ دولبه‌ای که گلوی کشاورزان شمالی را می‌بُرَد!
آیا واردات بی‌رویه برنج، آینده کشاورزان شمالی را به خطر انداخته است؟ سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس، «واردات برنج» در فصل برداشت را تخلف قانونی می‌داند
رضا حاجی‌پور، سخنگوی دغدغه‌مند کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، بی‌پرده و صریح، واردات برنج را “تخلف قانونی” می‌داند.
اخبار سبز کشاورزی؛ او در حاشیه نشست شورای کشاورزی مازندران در ساری، آب پاکی را روی دست همه ریخت: “به هیچ عنوان نباید اجازه داد با افزایش عرضه و کاهش قیمت این محصول راهبردی، کشاورز شمالی متضرر شود.”
بیشتر بخوانید: چرا یک میلیون تن برنج وارداتی گم شد؟
قانون شفاف است، اما اجرا چه؟
آقای حاجی‌پور به صراحت به مصوبه سال گذشته مجلس اشاره می‌کند؛ مصوبه‌ای که بر اساس آن، واردات برنج باید دو ماه پیش از برداشت و دو ماه پس از آن، به طور کامل ممنوع باشد. هدف از این قانون، روشن است: حمایت از بازار داخلی در فصل برداشت و جلوگیری از آسیب به کشاورزان. اما سوال اینجاست که چرا این قانون، آن‌طور که باید و شاید، اجرا نمی‌شود؟
اعداد و ارقام چه می‌گویند؟ نیاز کشور در برابر تولید ملی
برآوردهای اولیه از کشت اول، نوید تولیدی بین 2 میلیون و 200 تا 2 میلیون و 500 هزار تن برنج سفید را می‌دهد. با یک حساب سرانگشتی، اگر سرانه مصرف برنج را 35 کیلوگرم و جمعیت کشور را حدود 90 میلیون نفر در نظر بگیریم، حداکثر نیاز سالانه کشور حدود 3 میلیون و 200 هزار تن برنج خواهد بود. این یعنی، بخش عمده‌ای از نیاز کشور، توسط کشاورزان زحمتکش داخلی تأمین می‌شود.
چرا «واردات برنج» سود کشاورز را می‌بَلعد؟
این روزها اگر برنج با قیمت 180 هزار تومان در هر کیلوگرم به فروش برسد، سود خالص کشاورز تنها 20 هزار تومان است؛ رقمی که در برابر زحمات و هزینه‌های تولید، به هیچ وجه چشمگیر نیست. حاجی‌پور با اشاره به شرایط تورمی کشور، تأکید می‌کند: “نباید اجازه داد که قیمت حبابی 350 هزار تومانی در بازار برنج ایجاد شود و از طرف دیگر نباید قیمتی تعیین شود که کشاورز حتی به سود منطقی نیز نرسد.” اینجاست که مدیریت هوشمندانه بازار، بیش از هر زمان دیگری، ضروری به نظر می‌رسد.
دولت چگونه می‌تواند ناجی کشاورزان باشد؟
نماینده مردم آمل راهکار را در “خرید تضمینی” و “دخالت هوشمندانه در بازار” می‌بیند. او پیشنهاد می‌دهد که دولت از طریق شبکه‌های مصرفی مانند میادین میوه و تره‌بار و همچنین خرید سازمان‌ها و نهادهای پرمصرف، کنترل بازار برنج را در دست بگیرد تا کشاورزان بیش از این متضرر نشوند.
مازندران؛ قطب برنج کشور، قربانی بی‌تدبیری؟
نباید فراموش کنیم که برنجکاری، شریان حیاتی اقتصاد کشاورزی مازندران است. این استان، با تولید بیش از یک میلیون تن برنج، 42 درصد نیاز کشور را تأمین می‌کند. مازندران با تنها 2.5 درصد از زمین‌های کشاورزی کشور، سالانه 7 درصد از تولیدات کشاورزی و 11 درصد از ارزش اقتصادی محصولات کشاورزی ایران را به خود اختصاص داده است. حفظ این پتانسیل عظیم، نیازمند حمایت قاطع دولت و پایان دادن به سیاست‌های آسیب‌زای «واردات برنج» در زمان نامناسب است.
«واردات برنج» در فصل برداشت، نه تنها یک تخلف قانونی است، بلکه ضربه‌ای مهلک به پیکره اقتصاد کشاورزی کشور و معیشت هزاران کشاورز زحمتکش شمالی وارد می‌کند. زمان آن رسیده که با تصمیمی قاطع و اجرایی شدن قوانین موجود، از این صنعت حیاتی حمایت کنیم و اجازه ندهیم که حاصل دسترنج کشاورزانمان، قربانی بی‌تدبیری‌ها شود.
