از روسیه تا تانزانیا؛ ایران به دنبال غذا، اقتصاد و صادرات در یک گام

وزیر جهاد کشاورزی از آغاز مرحله اجرایی دستورالعمل کشت فراسرزمینی خبر داد و گفت: توافق اولیه برای کشت حدود ۱.۷ میلیون هکتار زمین کشاورزی در روسیه، کنیا و تانزانیا صورت گرفته است. به گفته غلامرضا نوری قزلجه، سهم روسیه ۲۰۰ هزار هکتار، کنیا ۵۰۰ هزار هکتار و تانزانیا یک میلیون هکتار است. این اقدام می‌تواند به عنوان راهبردی مهم در تأمین امنیت غذایی و کاهش فشار بر منابع داخلی ارزیابی شود.

اخبار سبز کشاورزی به نقل از ایرنا؛ در کنار توسعه کشاورزی فرامرزی، وزیر جهاد کشاورزی بر برخورد قاطع با گران‌فروشی تأکید کرد و اعلام نمود که نظارت بر بازار خرده‌فروشی با همکاری تمام دستگاه‌های ذی‌ربط شدت خواهد یافت. کمیته تنظیم بازار شب عید و ماه رمضان نیز برای حفظ تعادل قیمتی فعال شده است تا نوسانات بازار کنترل شود.

همچنین اصلاح قیمت شیر خام در روزهای اخیر انجام شد و انتظار می‌رود قیمت چهار محصول لبنی دیگر نیز به زودی توسط سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان اعلام شود. این اقدام می‌تواند ثبات بازار لبنیات و رضایت مصرف‌کنندگان را به دنبال داشته باشد.

وزیر جهاد کشاورزی ضمن اشاره به رشد ۳۰ درصدی حوزه شیلات، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مرتبط را فرصتی برای توسعه اقتصاد دریا محور دانست. او بر لزوم استفاده حداکثری از ظرفیت‌های طبیعی و آبی کشور تأکید کرد و این اقدامات را بخشی از راهبرد کلان وزارتخانه برای توسعه پایدار و افزایش تولید داخلی ارزیابی کرد.

چرا کشت فراسرزمینی؟

دلیل اصلی اجرای کشت فراسرزمینی از سوی ایران چند وجهی است و عمدتاً به مسائل امنیت غذایی، اقتصادی و راهبردی مربوط می‌شود:

1.تأمین امنیت غذایی:با افزایش جمعیت و محدودیت زمین کشاورزی داخلی، ایران برای جلوگیری از وابستگی به واردات محصولات استراتژیک، به دنبال منابع کشاورزی خارج از مرزهاست. با کشت در کشورهای دیگر، بخشی از نیازهای داخلی تأمین می‌شود و ریسک کمبود غذا کاهش پیدا می‌کند.

2.صرفه‌جویی ارزی و کاهش فشار بر منابع داخلی:خرید زمین و کشت در کشورهای دارای منابع کشاورزی فراوان، به ایران اجازه می‌دهد بدون صرف هزینه سنگین ارزی برای واردات، محصولات اساسی تولید کند و ذخایر ارزی را حفظ کند.

3.تنوع‌بخشی و توسعه صادرات:کشت فراسرزمینی می‌تواند به تولید محصولات صادراتی با کیفیت بالا منجر شود و به اقتصاد کشور کمک کند. مثلاً تولید میوه، غلات یا محصولات شیلاتی در کشورهایی که شرایط بهتری دارند، قابل صادرات به ایران و کشورهای دیگر خواهد بود.

4.استفاده از ظرفیت‌های زمین و آب سایر کشورها:ایران با محدودیت آب و زمین روبه‌روست؛ با کشت در کشورهای دارای زمین و منابع آبی فراوان مثل روسیه، کنیا و تانزانیا، می‌تواند از ظرفیت‌های طبیعی دیگر کشورها بهره ببرد.

5.راهبرد سیاسی و اقتصادی منطقه‌ای:سرمایه‌گذاری در کشاورزی کشورهای دیگر می‌تواند به تقویت روابط اقتصادی و سیاسی ایران با این کشورها کمک کند و دست ایران را در بازارهای منطقه‌ای بازتر کند.

به نظر می‌رسد وزارت جهاد کشاورزی با ترکیب راهبردهای داخلی و فراسرزمینی، درصدد ایجاد تعادل میان تأمین امنیت غذایی، کنترل قیمت‌ها و توسعه صادرات است؛ اقدامی که می‌تواند اثرات مثبت اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی داشته باشد.