مدیرعامل شرکت شیرین وطن: دولت، مشکلات تولید را کمتر کند، نه اضافه!
مهندس جلیل وطن‌دوست، تولیدکننده برجسته شیرینی و شکلات، از مشکلات تولیدکنندگان شیرینی و شکلات در ایران می‌گوید.
مهندس جلیل وطن‌دوست، تولیدکننده برجسته شیرینی و شکلات، از مشکلات تولیدکنندگان شیرینی و شکلات در ایران می‌گوید. از وابستگی به واردات شکر و نوسانات بازار تا بوروکراسی طاقت‌فرسا؛ دولت باید از بار تولیدکنندگان بکاهد تا صنعت قنادی تبریز جهانی بماند.
اخبار سبز کشاورزی؛ صنایع غذایی، با مخاطبی به وسعت تمام مردم، نقش راهبردی و حیاتی در زندگی روزمره ما دارد. از تولیدکنندگان مواد اولیه و ماشین‌آلات گرفته تا عرضه‌کنندگان محصولات نهایی، این صنعت به طور مستقیم یا غیرمستقیم با عموم جامعه در ارتباط است و اهمیت آن بر کسی پوشیده نیست.
در این میان، استان آذربایجان شرقی و به‌ویژه شهر تبریز، به قطب تولید شیرینی، شکلات، بیسکویت و محصولات مشابه تبدیل شده است. کارخانه‌های مستقر در این استان، نه تنها نیاز داخلی کشور را تامین می‌کنند، بلکه محصولات صادراتی آن‌ها از مرزهای جغرافیایی فراتر رفته و به بازارهای خاورمیانه، آسیا، اروپا و حتی ایالات متحده نیز راه یافته‌اند. طعم و تنوع بی‌نظیر محصولات تبریز، طرفداران جهانی پیدا کرده و کام مردم دنیا را شیرین کرده است.
شرکت "شیرین وطن" به مدیریت مهندس جلیل وطن‌دوست، یکی از همین تولیدکنندگان موفق تبریزی است که با سرمایه‌گذاری 5000 میلیارد تومانی در سال 1395، توانسته محصولاتی با کیفیت جهانی تولید کند.
مهندس وطن‌دوست در این باره می‌گوید: "این شرکت را از سال 1384 افتتاح کردیم، اما بالاترین سرمایه‌گذاری که توانستیم انجام دهیم از سال 1395 و به مبلغ نزدیک به 50 میلیون دلار بود. در آن هنگام، اقدام به نوآوری، واردات و نصب تجهیزات و ماشین‌آلات کردیم و تمام کارهایی که برای توسعه یک شرکت عظیم باید انجام داد را به انجام رساندیم."
او همچنین از طرح توسعه کارخانه خبر می‌دهد و می‌افزاید: "الان با توجه به سرمایه‌گذاری انجام شده در این کارخانه، به فکر انجام طرح توسعه آن هستیم و به محض مهیا شدن برخی موارد، آمادگی داریم که 2000 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری جدید انجام دهیم."
مهندس وطن‌دوست با یادآوری اینکه تبریز از جهت صنعت قنادی و شیرینی‌پزی قطب ایران محسوب می‌شود و محصولات آذربایجان شرقی و تبریز در صادرات و دستیابی به بازارهای کل دنیا، در این گونه محصولات، حرف اول را می‌زنند، درباره نوع محصولاتی که شرکت شیرین وطن تولید می‌کند، توضیح می‌دهد: "تولیدات ما بیشتر آردی است و بیشتر روی تولید کیک بیسکویت، کیک‌های لایه‌ای، کاپ‌کیک، ویفر و بیسکویت‌های مارشمالودار فعالیت می‌کنیم که بیسکویت‌های مارشمالودار برای سلامتی خیلی مفید است و نیاز مفاصل دست و پا و غیره به ژلاتین را تامین می‌کند."
او در این باره اضافه می‌نماید: "چون بدن آقایان قادر به تولید ژلاتین طبیعی نیست و این می‌تواند به تأمین ژلاتین مورد نیاز بدن انسان کمک کند."
او می‌گوید: "ما در این راستا برای سلامتی جامعه اهمیت زیادی قائلیم و همه چیز را بر اساس سلامت‌محوری، کیفیت و نوآوری انجام داده‌ایم. الان هم از هوش مصنوعی برای دستیابی به اهداف بزرگی که داریم استفاده می‌کنیم."
مدیرعامل شرکت شیرین وطن درباره سایر محصولات این شرکت هم می‌گوید: "به غیر از محصولات آردی، محصولات شکری هم داریم مثل شکلات‌ها، تافی، آب‌نبات‌ها، پشمک، پشمک شکلاتی و محصولات مشابه آن."
معضلات تولید: نوسانات، وابستگی و بوروکراسی طاقت‌فرسا
با این حال، مشکلات تولیدکنندگان شیرینی و شکلات در ایران کم نیست. مهندس وطن‌دوست با گلایه از سیاست‌ها و اوضاع پرچالش و پرنوسان کشور، توجه مقامات و تصمیم‌گیران کشور را به برنامه‌ریزی‌هایی که برای تولید در یک سال انجام می‌شود، جلب می‌کند و اضافه می‌کند: "هرچه این نوسان‌ها، مانند نوسانی که مثلاً در نرخ شکر به چشم می‌خورد را نداشته باشیم، بهره‌وری بالاتر و فرآیند تولید بهتر خواهد شد."
او تاکید می‌کند: "می‌توانیم با برنامه‌ریزی خوب به کل کشورهای جهان خدمات ارائه کنیم."
- وابستگی به خارج: وطن‌دوست، وابستگی به خارج از کشور را مشکلی می‌داند که گریبان‌گیر همه تولیدکنندگان و نه فقط تولیدکنندگان شیرینی و شکلات است و می‌گوید: "در برخی مواد اولیه مانند شکر و در سایر موضوع‌ها وابسته هستیم چون هیچ مجموعه‌ای نمی‌تواند مثلاً خودش دام درست کند، کشاورزی کند، درو کند و... یعنی هیچ مجموعه‌ای نمی‌تواند همه کارها را خودش انجام دهد، هیچ صنعتی نداریم که خودش مکمل خودش باشد، بالاخره وابستگی هست و این وابستگی‌ها متاسفانه همیشه برنامه‌ریزی‌ها را مختل می‌کند."
وی می‌افزاید: "آسیب‌های بزرگی که از این موضوع به واحدهای تولیدی وارد می‌شود، آسیب‌های خیلی بزرگی است که همه تولیدها و تولیدکنندگان، و نه فقط صرفاً صنایع غذایی، که همه صنایع با این مشکل مواجه هستند."
-بحران تأمین شکر: وی در مورد تولید شکر در ایران و پاسخ به تقاضای صنعتی این محصول در کشورمان می‌گوید: "ما در ایران به آن صورت شکر تولید داخلی نداریم؛ شکر ما فقط حدود 20 درصد از نیاز بازار را تأمین می‌کند و حدود 80 درصد شکر مصرفی در ایران از خارج کشور وارد می‌شود. این شکر خام است که تصفیه می‌شود و همه صنایع نیز از آن 80 درصد شکر وارداتی و 20 درصد که از چغندر و نیشکر در داخل شکر تولید می‌شود، استفاده می‌کنیم."
او این را هم اضافه می‌کند: "یعنی شکر تولید داخل کفاف مصرف ما را نمی‌کند."
این تولیدکننده شیرینی و شکلات در مورد حضور محصولات واحد تولیدی‌اش می‌گوید: "ما به بیشتر کشورها صادرات داریم؛ عراق و کشورهای همسایه ایران و دیگر کشورها. موفقیت در این باره، البته به برنامه‌ریزی باز می‌گردد. ما وقتی در تأمین مواد اولیه با مشکل مواجه می‌شویم، به طور طبیعی به صادرات ما لطمه می‌خورد یعنی هیچ امری در این باره مستثنی و یا مجزا نیستند و همه موضوع زنجیروار به یکدیگر پیوسته اند. مثلاً اکنون مشکل برق پیش آمده و گریبان‌گیر همه صنایع شده است، تأمین مواد هم گریبان‌گیر همه تولیدکننده‌ها است، بانک و یا هر مشکل دیگری که پیش می‌آید به برنامه‌ریزی‌های تولید لطمه می‌زند."
وی با بیان این که بزرگترین هنر واحدهای تولیدی برنامه‌ریزی است، اضافه می‌کند: "اگر در برنامه‌ریزی به مشکل بر بخوریم، کل سیستم و ساختار تولید به مشکل بر می‌خورد. به همین دلیل دولت باید تلاش کند که از صنایع حمایت کند."
کلید گشایش: حمایت‌های دولتی و کاهش بوروکراسی
وی تأکید می‌کند: "صنایع می‌تواند خودگردان باشد و فقط حمایت‌های معمولی و نه حمایت‌های زیاد لازم است که این حمایت‌های اولیه را هم، همه دولت‌ها به عهده می‌گیرند و برخی دولت حتی با حمایت‌های ثانویه هم به کمک صنایع می‌آیند. صنایع ما اگر همان حمایت‌های اولیه را داشته باشند، می‌توانند روی پای خودشان بایستند و بهترین بهره‌وری صادرات و کیفیت را ارائه کنند."
مدیرعامل شرکت شیرین وطن در پایان می‌گوید: "ملت ما واقعاً ملت خوبی است، مردم‌مان فهیم، کاری و با درک هستند و امکان هر نوع پیشرفت در کشورمان وجود دارد. بزرگترین مشکلی که در عرصه تولید داریم، این بوروکراسی طولانی و بلاتکلیف است که الان برای ثبت سفارش روند 5 تا 6 ماهه طی می‌کند، شما وقتی می‌خواهید روندی 6 ماهه را برای انجام یک کار اداری و مالی طی کنید، موضوع کلاً عوض شده است. در این خصوص، ما حداکثر زمانی که بایستی برای انجام یک پروسه صرف کنیم، نباید بیشتر از 15 تا 20 روز باشد. به همین خاطر باید تعدد فعالیت‌ها و زمان انجام فرآیند را کوتاه کنیم و در این باره دولت به کمک صنایع بیاید و نه فقط مشکلات را بیشتر نکند، بلکه آن را کمتر کند و با تولیدکنندگان همراهی نماید."
