وزارت میراث فرهنگی یا شهرداری یا هر دو، در شهر تاریخی شیراز به دنبال خرید زمین‌های بافت فرسوده اطراف حرم شاهچراغ علیه السلام هستند تا با تجدید بنا و توسعه اطراف حرم زمینه را برای توسعه صنعت گردشگری فراهم کنند.
اخبار سبز کشاورزی؛ سیدرضا طباطبایی، وکیل دادگستری| با اجرای این طرح از جهت اجبار مردم به فروش زمین‌های خود به شرح ادامه مطلب، مخالف هستم.
۱. مردم بر اموال خود مسلط هستند و کسی نمی‌تواند با لطائف‌الحیل آنان را از هرگونه تصرف در ملک خود منع کند. این قاعده با عنوان قاعده تسلیط مورد قبول فریقین و عموم حقوقدانان است.
احترام به مالکیت خصوصی اقتضا می‌کند که مردم را در شرایط اجبار برای فروش املاک خود قرار ندهیم.
۲. معمولا بین خرید زمین و انجام طرح سال‌ها فاصله می‌افتد و سابقه ندارد که طرحی بلافاصله بعد از تملک زمین ها شروع شده باشد یا اگر شروع نشد امکان الزام به انجام طرح فراهم باشد.
۳. از زمان خرید زمین توسط شهرداری یا هر نهاد دیگر افزایش قیمت زمین در مالکیت خریدار رخ می‌دهد و مالک اولیه خانه یا زمین چنانچه نتواند بلافاصله ملکی خریداری کند، برای همیشه امکان خرید زمین یا خانه را از دست می‌دهد.
۴. پیشنهاد می‌کنم مجری طرح همانند سازندگان با مالکان توافق کند و برای آنها در بنای جدید حقوقی قائل شود تا برای همیشه بتوانند از آن بهره‌مند شوند، تا این که با رضایت خود حقوق خود را انتقال دهند.
تا وقتی حقوق مردم محترم شمرده نشود آب خوش از گلوی هیچکس پایین نمی‌رود. فاعتبروا یا اولی الابصار!
۵. فرض کنیم در آینده در آنجا قبری فروخته شود یا هتلی به بهره‌برداری برسد، چه ایرادی دارد که مالک زمین به نسبت قدرالسهم خود در آن شریک باشد؟ و این به عدالت نزدیک‌تر است.
۶. یک نمونه عملی و واقعی هم در‌این‌باره وجود دارد و به قول ابن سینا بهترین دلیل بر امکان امری، وقوع آن است. اداره اوقاف زمین‌های خود را نمی‌فروشند و تا قیام قیامت مالکیت خودش بر زمین‌ها را حفظ می‌کند و صرفا حق انتفاع از آنها را منتقل می‌کند. تصور کنید مالک زمین‌های اطراف حرم اداره اوقاف است.
