اخبار سبز کشاورزی؛ ایران و عربستان سرانجام پس از هفت سال و چندین دور مذاکره با میانجیگیری عراق و عمان و با وساطت چین در پکن به توافق رسیدند تا بار دیگر روابط دیپلماتیک خود را از سر بگیرند؛ اقدامی که با استقبال گسترده داخلی و کشورهای خارجی همراه و باعث شد بسیاری از مردم به حوادثی که به قطع روابط ایران و عربستان منجر شد رجوع کنند و این سوال مطرح شود که پس از هفت سال جنگ و ویرانی در کشور یمن و صرف میلیاردها دلار پول از جیب مردم ایران و عربستان و هجوم به سفارت این کشور و… اکنون چه چیز تغییر کرده است؟
چه شد آن همه یال و کوپال مهاجمان سفارت عربستان سعودی و فریادهایی که به ظاهر با پیروزی حملهکنندگان همراه بود؛ چه شد از تکیه کلامهای وهابی و نسبتهایی که به رسانههای عربستان وارد میشد و میگفتند اینها نابود میشوند.
اینکه آمریکا مبتکر نشستهای دو طرف ایران و عربستان باشد یا چین و اینکه محلهایی مانند عراق یا عمان صحنه گردان باشند و حتی اینکه امیر عبداللهیان، وزیر امور خارجه کشورمان به عنوان مجری به جلسه مذاکره دعوت نشد، فرقی در اصل موضوع نمیکند؛ چراکه احمد خاتمی گفته بود: «ملت ما دستی را که برای آشتی با عربستان دراز شود قطع میکند».
ایران اینترنشنال یک _ صدا و سیما صفر
مهم باخت صفر در مقابل یک جنگ رسانهای با عربستان سعودی است و مهمتر اینکه آنقدر با خبرنگاران، گزارشگران، نویسندگان و تحلیلگران در ایران بد برخورد شد و محدودیتهای فراوان، اتهامات، دستگیریها، زندانی شدن و ممنوع الکار کردن برایشان ایجاد شد تا نخبگان رسانه قصد مهاجرت کردند و در دیار غربت برای تامین معاش راهی جز کار حرفهای نداشتند و به دلیل اینکه زبان مادری آنها فارسی است (زبان دوم عمدتا انگلیسی) مجبور به کار در رسانههای فارسی زبان دیار بیگانه شدند.
در این صورت همانگونه که خبرنگار صدا و سیما، کیهان و… موظف به رعایت دستورالعملهای نحوه نگارش و لحاظ کردن خط قرمزهای کارفرما هستند، آنها نیز در BBC، VOA، Iran International و… چنین میکنند.
بیتدبیری و گریز خبرنگاران از وطن
بگذریم از خانواده برخی خبرنگاران شاغل در رسانههای بیگانه که بهدلیل مشکلات و معضلات کاری مجبور به ترک وطن شدهاند، زیرا در ایران با محدودیتهای فراوان روبهرو بودهاند؛ به واقع بیتدبیری مدیران ارشد کشور در اکثر بخشها، موجب هجرت ناخواسته اهل رسانه شده است.
در بین مهاجران، قلمزنان و هنرمندان رسانهای ازجمله سردبیر برخی روزنامههای مطرح، لغو امتیاز و توقیف شده و در حال کار تا مترجم، خبرنگار، عکاس، گزارشگر، تحلیلگر، ویراستار، حتی مدیران کل وقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و… دیده میشود که جمع آنها از عدد 100 میگذرد؛ یعنی بیش از 100 نخبه و کارکشته روزنامهنگار که میتوانستند با کار حرفهای (نه فقط حرکتهای نپخته و ضدخبری صدا و سیما و روزنامههای دولتی و خبرگزاریهای هیجانی و حزبی) که می گفتند: ننگ رابطه با آل سعود از دامن ایران پاک شد، در مقابل موضع گیریهای غلط رسانههای بیگانه قلم فرسایی کنند، اما چنین نشد و مسئولان کشور بر شاخ بن رسانههای کشور نشسته و بن میبریدند.
حال چنین شده که عَلَم تسلیم بالا رفته و گویا یکی از شروط ایران، عدم حمایت عربستان سعودی از رسانه ایران اینترنشنال است و عربستان در مقابل، گفته است که ایران نیز باید دست از حمایت حوثیها بردارد و در آن صورت عربها حمایت از رسانه مورد نظر خود را فقط کم خواهند کرد.
جای خالی تعقل، تدبیر و مدیریت عقلانی
حرکتهای ناشیانه مدیران ما همیشه موجب دوباره کاری، تحمیل ضرر و زیانهای فراوان است که نمونه آن جبران مافات خسارت به سفارت انگلیس و حتما بعدا سفارت عربستان و بلوکه شدن داراییهای ایران و برداشت ذخایر ملت بهدلیل گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا و ادعای زندانیان دو تابعیتی و خارجی پس از آزادی و دریافت غرامتهای هنگفت از محل ذخایر و ثروت کشور و حق الناس و بیت المال و بدون دریافت مجوز از مردم صورت گرفت.
اکنون هم با آمریکا (حتی غیرمستقیم) مذاکره میکنیم و هم با عربستان سعودی به دنبال تعامل، رفاقت و بازگشایی سفارتخانههای هستیم و هم سفارت انگلیس فعال است و غرامت خود را دریافت کرده یا میکند و هم جاسوسان زندانی را با سلام صلوات (جالب است جاسوس با عنوان انساندوستانه آزاد میشود) رها مینماییم.
گشتهام در جهان و آخر کار
به نظر میرسد ایران (قوه قضائیه، شوای عالی امنیت ملی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و…) میتواند در بیانیهای آزادی و بازگشت بدون انگ و اتهام زدن به تمامی اهالی رسانه (مهاجرین) را ضمانت و حکم بر عدم اذیت، بازداشت و متهم کردن آنها را صادر کنند و البته به یک نهاد بینالمللی نیز ضمانت بدهند که در آینده به بهانههای واهی و اتهامات معمول کیهانی و صدا و سیما خانوادههای فعالان رسانهای را گرفتار چالش و معضل ننمایند و با حمایت یارانهای یا واقعی از نشریات مستقل، نه صرفا رسانههای زرد حکومتی، امکان اشتغال و پرداخت حقوق مکفی به فعالان رسانهای را فراهم کرده، باب انتقاد و ارائه راهکار را باز بگذارند؛ چراکه دیر یا زود شاید مجبور شویم درخواست مشابه اینترنشنال را از VOA یا BBC و.. داشته باشیم.