دونگ نای به سمت دامداری در مقیاس بزرگ حرکت می‌کند
استان دونگ نای، که مدت‌هاست یکی از استان‌های کلیدی کشاورزی کشور محسوب می‌شود، با تکیه بر منابع فراوان زمین و شرایط طبیعی مساعد خود، در حال تبدیل شدن به مرکزی برای تولید دام در مقیاس بزرگ و مدرن است.
اخبار سبز کشاورزی، استان دونگ نای، که مدت‌هاست یکی از استان‌های اصلی کشاورزی کشور محسوب می‌شود، با تکیه بر منابع فراوان زمین و شرایط طبیعی مساعد خود، خود را به عنوان مرکزی برای دامپروری در مقیاس بزرگ و مدرن معرفی می‌کند.
این استان با بیش از یک میلیون هکتار زمین کشاورزی، خاک نسبتاً حاصلخیز، منابع آب فراوان و یک شبکه آبیاری بزرگ، پایه و اساس محکمی برای توسعه دامپروری در مقیاس صنعتی دارد.
در حال حاضر، دونگ نای میزبان حدود ۲۰۰۰ مزرعه دام است.
تعداد گله‌های خوک استان نزدیک به ۴.۲ میلیون راس است که ۹۲ درصد از کل تولیدات مزرعه‌ای را تشکیل می‌دهد.
تعداد کل طیور تقریباً ۳۶.۵ میلیون راس است که شامل نزدیک به ۳۲.۹ میلیون مرغ می‌شود و ۸۴ درصد آنها در مزارع پرورش می‌یابند.
این استان همچنین بیش از ۳.۶ میلیون پرنده آبزی و حدود ۱۷۰۵۰۰ گاومیش و گاومیش را گزارش می‌کند.
به گفته گابور فلیت، رئیس EuroCham و مدیرعامل De Heus Asia، بخش غربی دونگ نای، که قبلاً بخشی از استان سابق بین فوک بود، فرصت‌های سرمایه‌گذاری جذابی را برای پروژه‌های کشاورزی، آبزی‌پروری، فرآوری مواد غذایی و تولید در مقیاس بزرگ ارائه می‌دهد.
با توافق‌نامه تجارت آزاد اتحادیه اروپا و ویتنام (EVFTA) که تقریباً ۹۹ درصد تعرفه‌ها را در دهه آینده کاهش می‌دهد، این استان در موقعیت خوبی برای بهره‌مندی از دسترسی گسترده‌تر به بازار مصرف ۵۰۰ میلیون نفری اتحادیه اروپا قرار دارد.
نگوین هوتون، معاون مدیر موسسه ملی دامپروری و رئیس شعبه جنوبی آن، گفت که دونگ نای در منطقه اقتصادی کلیدی پویای جنوبی قرار دارد و از نزدیکی خود به شهر HCM بهره می‌برد.
او خاطرنشان کرد که این استان در سال‌های اخیر شاهد تحول و رشد چشمگیری در دامداری بوده و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی بزرگی مانند CP Việt Nam، Japfa، Green Feed، De Heus، New Hope، Emivest Feedmill، Hùng Nhơn، Dabaco، CJ، Masan، Koyu Unitek، Phú Sơn، Dolico و Bình Minh را به خود جذب کرده است.
در میان این شرکت‌ها، مشارکت بین De Heus و Hùng Nhơn سالانه حدود ۱.۶ میلیون مرغ سالم برای بازار تولید می‌کند.
به گفته Vũ Mạnh Hùng، رئیس Hùng Nhơn، این مشارکت بیش از یک دهه است که تولید پایدار و رو به رشد را نه تنها در Đồng Nai، بلکه در Central Highlands و سایر استان‌های جنوب شرقی نیز حفظ کرده است.
استراتژی این گروه برای سال ۲۰۳۰، سرمایه‌گذاری در مزارع مدرن و بزرگ‌مقیاس است که مطابق با استانداردهای پیشرفته بین‌المللی باشند و شرکت De Heus دام‌های اصلاح نژاد شده با کیفیت بالا را تأمین کند.
کارشناسان و دانشمندان گفتند که دونگ نای باید دام را به عنوان ستون اصلی بخش کشاورزی خود در نظر بگیرد و خوک و مرغ را به عنوان محصولات اصلی در نظر بگیرد.
آنها بر اهمیت مدل‌های مزرعه‌ای و بزرگ‌مقیاس که از فناوری پیشرفته برای افزایش ارزش و در عین حال حفاظت از محیط زیست استفاده می‌کنند، تأکید کردند.
تولید باید با مصرف مرتبط باشد، ایمنی مواد غذایی، قابلیت ردیابی را تضمین کند و مدل‌های ارگانیک و چرخشی را ترویج دهد.
همچنین انتظار می‌رود کشتار مدرن، فرآوری و فرآوری عمیق، محصولات را متنوع کرده و ارزش را افزایش دهد.
دو فو تران تین، مدیر مؤسسه توسعه سیاست تحت دانشگاه ملی شهر HCM، گفت که این استان بر مدل‌های اقتصاد مزرعه‌ای مدرن و شرکت‌های اقماری در اطراف مزارع بزرگ تمرکز دارد که فناوری و پایداری را برای افزایش بهره‌وری و رعایت استانداردهای بین‌المللی ترکیب می‌کنند.
معاون مدیر هو تونه همچنین پیشنهاد کرد که دونگ نای باید برنامه‌های اصلاح نژاد برای گونه‌های کلیدی ایجاد کند، با هدف تشکیل یک قطب اصلاح نژاد منطقه‌ای با استفاده از فناوری پیشرفته.
این امر در دو جهت توسعه خواهد یافت: کشاورزی صنعتی در مقیاس بزرگ و کشاورزی ارگانیک در مقیاس کوچک که با کشاورزی اکولوژیکی ادغام شده است.
علاوه بر این، استان قصد دارد کشاورزی اکولوژیکی را در اطراف دریاچه‌های آبیاری و مخازن طبیعی ترویج دهد و مدل‌های مرغداری ارگانیک در مقیاس کوچک را با فناوری خودکار، هوش مصنوعی و فعالیت‌های گردشگری، از جمله آموزش حرفه‌ای، توسعه دهد.
در یک جلسه کاری اخیر با اداره کشاورزی و محیط زیست استان، نگوین تو هوانگ، نایب رئیس کمیته مردمی دونگ نای [اداره]، گفت که پس از ادغام اداری با استان سابق بین فوک، دونگ نای امروزه همچنان قطب پرورش خوک و مرغ ویتنام است.
به گفته این مقام رسمی، این استان قصد دارد برای سال‌های 2026 تا 2030، بخش دام خود را صنعتی و مدرن کند و تولید در مقیاس بزرگ، مقاومت در برابر بیماری، ایمنی مواد غذایی و کشاورزی ارگانیک را تضمین کند.
هدف، دستیابی به رشد سالانه 4 تا 5 درصدی در ارزش تولید است، به طوری که گله خوک به حدود 5 میلیون و گله‌های طیور به حدود 48 میلیون افزایش یابد.
زنجیره‌های ارزش بسته در حال شکل‌گیری هستند که پرورش، فرآوری و مصرف را به سمت صادرات پیوند می‌دهند.
این استان 35 زنجیره گوشت خوک و فرآوری دارد که سالانه حدود 550،000 تن گوشت خوک تأمین می‌کنند که 65.5 درصد از کل تولید استان را تشکیل می‌دهد.
همچنین 10 زنجیره گوشت مرغ، که عمدتاً توسط شرکت‌های بزرگ اداره می‌شوند، تأسیس کرده است که حدود 143،000 تن در سال یا 50.4 درصد از کل تولید مرغ استان را تولید می‌کنند.
استان‌های چین سالانه بیش از ۳۶۰ میلیون تخم مرغ تولید می‌کنند، در حالی که یک زنجیره تخم بلدرچین حدود ۴۸ میلیون تخم مرغ را برای مصرف داخلی و صادرات عرضه می‌کند.
دونگ نای همچنین در حال افزایش تبلیغات تجاری و برندسازی برای گسترش بازارها در داخل و خارج از کشور است.
این استان در حال تثبیت کانال‌های توزیع پایدار از طریق بازارهای مواد غذایی ایمن، فروشگاه‌های رفاه و سوپرمارکت‌ها است، در حالی که بازارهای مصرف جدید، به ویژه شهر HCM را هدف قرار می‌دهد.
صادرات، به ویژه برای محصولات مرغ فرآوری شده به مقصد ژاپن، یک هدف اصلی است.
برای بهبود ایمنی مواد غذایی، استان در حال سازماندهی مجدد کشتارگاه‌ها به تأسیسات متمرکز تأیید شده و حذف تدریجی عملیات غیرقانونی یا بدون نظارت است.
همچنین فرآوری عمیق را برای تنوع‌بخشی و ارتقاء ارزش محصول مطابق با تقاضای بازار تشویق می‌کند.
از تولیدکنندگان برای فروش بیشتر از طریق پلتفرم‌های تجارت الکترونیک حمایت می‌شود، وابستگی به واسطه‌ها را کاهش می‌دهد و از تنگناهای عرضه جلوگیری می‌کند.
از پلتفرم‌های دیجیتال برای ارائه داده‌های مربوط به بازارها، پیش‌بینی بیماری‌ها و ظرفیت تولید به کشاورزان استفاده می‌شود تا برنامه‌ریزی منطقی‌تری را هدایت کند.
همزمان، این استان در حال ترویج فناوری‌های پیشرفته، از جمله سیستم‌های خودکار تغذیه و آبیاری، نژادهای جدید، محصولات بیولوژیکی، واکسن‌ها و نوآوری‌های فرآوری است.
همچنین از کیت‌های آزمایشی برای تشخیص بقایای آنتی‌بیوتیک و مواد ممنوعه در غذاهای مشتق شده از حیوانات استفاده می‌کند.
با این استراتژی‌ها، دونگ نای مصمم است نقش خود را به عنوان نیروگاه دام ویتنام تقویت کند و کشاورزی در مقیاس صنعتی، فناوری پیشرفته و شیوه‌های پایدار را برای تأمین بازارهای داخلی و صادراتی ترکیب کند.
