کدام «عده»؟: تحلیل سخنان مسعود پزشکیان و پاسخ احمد زیدآبادی
مسعود پزشکیان گفته است: «هرکس می‌تواند مشکلات را حل کند، این گوی و این میدان!» احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی، به این سخن واکنش نشان داده
مسعود پزشکیان گفته است: «هرکس می‌تواند مشکلات را حل کند، این گوی و این میدان!» احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی، به این سخن واکنش نشان داده و این سوال را مطرح کرده است: «منظور او از "عده" چه کسانی هستند؟» آیا رقبای سیاسی یا متخصصان منتقد و دلسوز جامعه؟ در این متن به تحلیل این موضوع می‌پردازیم.
کدام «عده»؟: پاسخی به اظهارات مسعود پزشکیان
سخنان اخیر مسعود پزشکیان، نامزد انتخابات ریاست جمهوری، مبنی بر اینکه «عده‌ای می‌گویند اینها بلد نیستند؛ هر کس می‌تواند مشکلات را حل کند، این گوی و این میدان!» واکنش‌های متفاوتی را در پی داشته است. اما سوال اصلی که احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی، به درستی آن را مطرح می‌کند، این است که منظور آقای پزشکیان از «عده‌ای» دقیقاً چه کسانی هستند؟
این ابهام، دو تفسیر متفاوت از این سخن را امکان‌پذیر می‌کند که هر یک، پیامدها و نتایج خود را دارد.
تفسیر اول: «عده» رقبای سیاسی هستند
اگر منظور آقای پزشکیان از «عده»، رقبای اصولگرا و تندرو او باشد، کسانی که خودشان سال‌هاست در بخش‌های مختلف قدرت حضور دارند و به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، مسبب بسیاری از مشکلات کنونی کشور هستند، این سخن او کمی عجیب به نظر می‌رسد. این افراد مدت‌هاست که «گوی و میدان» را در اختیار دارند و اگر توانایی حل مشکلات را داشتند، باید تاکنون کاری از پیش می‌بردند. بنابراین، به چالش کشیدن آن‌ها که خودشان در این وضعیت سهم داشته‌اند، تناقضی آشکار است.
تفسیر دوم: «عده» متخصصان منتقد هستند
اما اگر منظور آقای پزشکیان، کارشناسان و متخصصان دلسوز و منتقدی باشد که سال‌هاست به دلیل داشتن دیدگاه‌های متفاوت یا عدم وابستگی به جریان‌های سیاسی خاص، از دایره تصمیم‌گیری‌ها کنار گذاشته شده‌اند، آن وقت این پرسش جدی‌تر می‌شود: «کجاست آن گوی و آن میدان؟»
این متخصصان سال‌هاست که از صحنه مدیریت کشور حذف شده‌اند و حتی یک نفر از آن‌ها نیز در وزارتخانه‌ها و نهادهای دولتی تحمل نمی‌شود.
بنابراین، مطرح کردن شعار «این گوی و این میدان» برای کسانی که عملاً هیچ میدانی برای فعالیت در اختیار ندارند، یک تناقض است. اینجاست که سوال احمد زیدآبادی اهمیت پیدا می‌کند: آیا آقای پزشکیان حاضر است فرصتی واقعی برای این متخصصان فراهم کند؟
نتیجه‌گیری: شفافیت یا شعار؟
در نهایت، این اظهارات آقای پزشکیان، به جای روشن کردن مسیر، پرسش‌های بیشتری ایجاد می‌کند. آیا این سخن، یک شعار سیاسی برای جذب رأی است یا واقعاً نشانه‌ای از تمایل به ایجاد تغییرات بنیادین و استفاده از تمام ظرفیت‌های کشور، حتی آن‌هایی که تاکنون در حاشیه بوده‌اند؟ پاسخ به این سوال، مسیر آینده را مشخص خواهد کرد.
