صدای جاودانه رشت؛ روایت زندگی و آواز ناصر مسعودی، بلبل گیلان

وقتی نخستین تحریرهای گرم و روان ناصر مسعودی در رادیو طنین می‌انداخت، کسی تصور نمی‌کرد که این صدا روزی به «هویت شنیداری گیلان» بدل شود؛ صدایی که بوی رشت، دریا و جنگل را با خود داشت و نسل‌های مختلف را شیفته خود کرد.

بلبل گیلان؛ آغاز راه یک صدای ماندگار

اخبار سبز کشاورزی؛ استاد ناصر مسعودی که به‌حق «بلبل گیلان» لقب گرفته است، در اواخر سال ۱۳۳۹ یا اوایل ۱۳۴۰ فعالیت حرفه‌ای خود را در رادیو ایران آغاز کرد. نخستین آثار مشهور او با سنتور استاد رضا ورزنده ضبط شد و همکاری با ارکسترهایی با تنظیم‌های زنده‌یاد حبیب‌الله بدیعی، مسیر هنری او را تثبیت کرد.

روایتی از ۹۰ سال زندگی پربار

زندگی هنری مسعودی، ۹۰ سال تلاش، عشق، مردمداری و حضور ماندگار در موسیقی ایران بود. در سال ۱۳۸۴، زمانی که راوی این متن تنها نوزده سال داشت، مراسم یادمانی برای شادروان کامران داروغه برگزار شد و مسعودی مهمان ویژه آن برنامه بود.

در همان روزها فرصتی دست داد تا از نزدیک با او گفت‌وگوی مفصل و صمیمانه‌ای انجام شود؛ گفت‌وگویی که گرچه نوار ضبط‌شده‌اش امروز در دسترس نیست، اما خاطره کلام او همچنان زنده مانده است.

استادانی که مسیر او را ساختند

مسعودی با احترام و دقت از استادانی یاد می‌کرد که او را در مسیر موسیقی ایرانی شکل دادند: «من و زنده‌یاد محمودی‌خوانساری دوستان صمیمی بودیم و گاهی از ایشان نکات مهمی می‌آموختیم؛ مخصوصاً در منزل سلیمان‌خان امیرقاسمی.»

او مدتی نیز نزد حاج علی‌اکبرخان شهنازی به فراگیری مشغول بود؛ تجربه‌ای که نقش مهمی در شکل‌گیری روح آواز او داشت.

صدایی گرم، احساس‌محور و متفاوت

صدای ناصر مسعودی همیشه با حرارت، وضوح و تحریرهای روان شناخته می‌شد. او از معدود خوانندگانی است که توانست میان موسیقی ردیفی و ترانه‌های محلی پلی دلنشین بسازد.

جالب‌تر اینکه مدتی نیز موسیقی مردمی یا «کوچه‌بازاری» را آزمود و با همکاری با آهنگسازانی چون حسین صمدی و ناصر تبریزی به موفقیت‌های قابل توجهی دست یافت.

از احمد عبادی تا گل‌های رادیو

آشنایی با استاد احمد عبادی فصل تازه‌ای در کار او ایجاد کرد و باعث شد فعالیت رسمی‌اش در آواز رادیویی گسترش یابد. هرچند مسعودی هیچ‌گاه ادعایی در آواز نداشت، اما اجراهای احساسی او جایگاه ویژه‌ای ساخت.

یکی از آثار شنیدنی‌اش آواز «من عاشق دیوانه‌ام، از خویشتن بیگانه‌ام» در دستگاه شور است که با سه‌تار احمد عبادی ضبط شد.

سکوتی کوتاه، بازگشتی تاریخی

پس از انقلاب، مانند بسیاری از هنرمندان هم‌دوره‌اش، مدتی سکوت اختیار کرد اما سرانجام با ترانه مشهور سریال «کوچک جنگلی» دوباره به صحنه بازگشت؛ اثری که نسل تازه‌ای از مخاطبان را با صدای او آشنا کرد.

روزی که صدای گیلان جاودانه شد

شخصیت هنری ناصر مسعودی تنها در خوانندگی خلاصه نمی‌شد؛ او انسانیتی روشن، رفتاری مردمی و لحن و اجرایی پر از حس داشت. صدای او نه فقط در گیلان بلکه در حافظه موسیقایی ایران ماندگار شد.

روحش شاد و یادش گرامی؛ صدایی که هرگز از دل مردم بیرون نمی‌رود.