آقای وزیر! صندلی شما به قیمت نابودی سفره مردم چنده؟!
پشتپرده نمایشهای تبلیغاتی در وزارت جهاد کشاورزی؛ بازی با سفره مردم یا فرار از استیضاح؟+ویدئو
مجتبی عالی، مدیرعامل سابق اتحادیه دامداران، از پشتپرده نمایشهای تبلیغاتی وزارت جهاد کشاورزی پرده برداشت. آیا سفرهای استانی وزیر، تنها راهی برای فرار از استیضاح است؟
«آقای وزیر خودش هم میداند که من چه میگویم!» این جملهی تکاندهنده مجتبی عالی، مدیرعامل سابق اتحادیه دامداران ایران، لرزه بر تن ساختار اداری وزارتخانهای انداخته که قرار بود متولی امنیت غذایی مردم باشد. اما گویا به جای سفره مردم، فعلاً اولویت با «صندلی وزیر» است!
اخبار سبز کشاورزی؛ در حالی که دامدار و مرغدار زیر بار گرانی نهادهها کمر خم کردهاند، دوربینهای رسانهای وزارتخانه، روایت دیگری را برای ما فاکتور میکنند.
ستون به ستون فرج است؛ تکنیک وزیر برای خرید وقت!
شاید برای شما هم سوال باشد که چرا دقیقاً در آستانه شب عید یا ماه رمضان، حجم خبرهای «افتتاحیه» و «بازدیدهای سرزده» به شدت بالا میرود؟ مجتبی عالی در گفتگوی اخیر خود به نکته ظریفی اشاره کرد: «ستونی به ستونی میچرخانند تا شب عید برسد و مانع استیضاح وزیر شوند.»
این یعنی به جای حل ریشهای مشکل نهادههای دامی و قیمت گوشت و مرغ، شاهد یک «مهندسی زمان» هستیم. سفرهای نمایشی به بنادری مثل بندر ماهشهر برای نشان دادن تخلیه بار، در حالی انجام میشود که ماههاست تشکلهای تولیدی با نامهنگاریهای بیپاسخ، فریاد میزنند که انبارها خالی است و نهادهای به دست تولیدکننده واقعی نمیرسد.
مافیای نهان؛ سدی محکم در برابر خودکفایی تشکلها
یکی از کلیدیترین بخشهای افشاگری مدیرعامل سابق اتحادیه دامداران، مربوط به حق واردات نهادهها توسط خودِ تولیدکنندگان است. سوال اینجاست: چرا وقتی اتحادیه دامداران آمادگی دارد خودش نهاده مورد نیاز را وارد کند، دولت اجازه نمیدهد؟
پاسخ تلخ است: مافیای نهان. عالی معتقد است که اگر تشکلها خودشان واردات را انجام دهند، دیگر دولت نمیتواند بهانهای بیاورد و نظارت مستقیم مردم بر کیفیت و قیمت بار، منافع عدهای خاص را به خطر میاندازد. او میگوید: «اگر جوِ بد یا گران بیاوریم، خودمان آوردیم و دیگر اعتراضی به دولت نداریم؛ اما چرا این اجازه را نمیدهند؟ چون گنج نهان نهادهها دست کسانی است که اجازه ورود غریبهها را نمیدهند.»
از وعده ۱۰۰ هزار تومانی تا واقعیت تلخ سفرهها
وزیر جهاد کشاورزی در مصاحبههای خود از کاهش قیمتها و وفور کالا سخن میگوید، اما واقعیت در قصابیها و مرغفروشیها چیز دیگری است. مجتبی عالی با کنایه به تغییر موضعهای ناگهانی در وزارتخانه اشاره میکند؛ جایی که دشمنان دیروز، ناگهان تبدیل به شرکای تجاری امروز میشوند و کشتیهای ذرت و سویا به جای توزیع عادلانه، سر از جاهای دیگری درمیآورند.
چرا این بازی رسانهای خطرناک است؟
وقتی مسئولین به جای حل چالشهای ساختاری، به «روابط عمومیبازی» روی میآورند، دو اتفاق خطرناک میافتد:
1-ناامیدی تولیدکننده: دامداری که شاهد خودخوری دامهایش به دلیل نبود علوفه است، با دیدن لبخندهای وزیر جلوی دوربین، انگیزهاش را برای تولید از دست میدهد.
2-بیاعتمادی عمومی: مردم وقتی تفاوت فاحش میان آمارهای دولتی و قیمتهای بازار را میبینند، سرمایه اجتماعی نظام سلامت اداری را زیر سوال میبرند.
سخن پایانی کشاورزی و دامداری، ویترینِ تبلیغاتی نیستند؛ رگ حیاتی یک کشورند. تا زمانی که شفافیت جایگزین نمایشهای رسانهای نشود و تشکلهای تخصصی اجازه ورود به فرآیندهای اصلی را پیدا نکنند، مشکل گرانی و کمبود به صورت ریشهای حل نخواهد شد. آقای وزیر، وقت آن رسیده که به جای جابهجا کردن ستونها، زیربنای فرو ریختهی اعتماد تولیدکنندگان را ترمیم کنید.
