چهارم خرداد، روز درفول ناشکسته

چهارم خرداد روز ملی دزفول در تقویم ایران است، روز مقاومت و پایداری که به پاس پایمردی‌ها، حمایت‌های بی‌دریغ مردم آن شهر از پشت جبهه صحنه‌های نبرد جنگ هشت ساله در خوزستان، زنده نگه داشتن شهر، علی‌رغم بمباران‌های هواپیماهای بعثی، موشک باران‌های شبانه‌روزی ساکنان، زنان و کودکان و منازل مسکونی، مدارس، ساجده تاسیسات شهری و بسیاری رشادت‌های دیگر، به این نام خوانده شده است.

دزفول در شمالی‌ترین نقطه خوزستان، گلوگاه ارتباطی این استان از سایر نقاط کشور از طریق جاده و راه آهن سراسری است که در صورت موفق شدن صدام در به دست گرفتن این گلوگاه، تمام استان خوزستان در دست مهاجمان بعثی قرار می‌گرفت، اما با وجود شدت بمباران‌های مستمر و شبانه‌روزی لشکریان صدام با هدف خارج کردن مردم شهر و تخلیه آن، این آرزو و به دل صدام ماند به گونه‌ای که تا آخرین روزهای جنگ، هواپیماهای صدام نقاطی از شهر و اطراف آن را بمباران می‌کردند.

علاوه بر تمام حملات هوایی که از بعدازظهر 31 شهریور 1359 آغاز و در تمام طول جنگ تا زمان پذیرفتن قطعنامه خاتمه جنگ ادامه داشت، این شهر بیش از 200 بار مورد اصابت موشک‌های اسکاد روسی هدیه شده به صدام قرار گرفت و هزاران انسان بی‌گناه در زیر آوار خانه‌ها و یا در کوچه‌ها و خیابان‌ها به خاک و خون کشیده شدند. هزاران بار مورد گلوله باران توپخانه صدامیان قرار گرفت و چه بسیار انسان‌های بی‌گناهی که بدون هیچ علتی کشته شدند.

شهر دزفول در دوران جنگ افزون بر 2500 کشته و بیش از 7 هزار زخمی و مفقود الاثر در جبهه‌ها را تقدیم کرد تا نام دزفول برای همیشه در تاریخ جنگ هشت ساله باقی بماند. در اخبار کشورهای عربی به آن «موشک شهر» یا شهر موشک‌ها می‌گفتند.

بدون شک خوزستان و به ویژه شهرهای مجاور مرز آن نظیر خرمشهر، آبادان، اهواز، سوسنگرد، شوش، اندیمشک و دزفول و…. در طول جنگ هشت ساله بیشترین آسیب‌ها را دیدند و علی‌رغم تمام تعریف و تمجیدهای شفاهی و تعارفات دولتمردان و گذشت 32 سال از پایان جنگ، هنوز بعضی ازنقاط خوزستان از چهره آسیب‌دیدگی جنگ خارج نشده و اعطای یک لوح زرین مرهمی بر زخم‌های به جا مانده آن سال‌ها نخواهد بود. آنهایی که موشک‌ها و یا بمباران‌ها، آجری از خانه‌هایشان را تخریب نکرده هیچ درکی از انفجار یک موشک اسکاد 12 متری و پودر شدن بدن آدم‌ها در کوچه و خیابان‌ها ندارند. مردم خوزستان و به ویژه دزفول به قول آیت این‌که.. خمینی، دین خود را به انقلاب ادا کردند اما مسئولان حداقل وظایف خود را در مقابل آن ایثارگری‌ها و از جان گذشتگی‌ها انجام ندادند.

خوزستانی‌ها بر این اعتقادند که حکومت، به عمد و پس از پایان جنگ، خوزستان را به حال خود رها کرد و تنها به چاه‌ها و لوله‌های نفت آن محبت دارد تا بتواند به نداشته‌های خود دست یابد. قطعا خوزستان و به ویژه دزفول، بزرگترین قطب تولیدکننده محصولات کشاورزی در چهارفصل سال است، اما هنوز تحولی که شایسته این خطر زرخیز باشد در آن دیده نشده است. کشاورزان آفتاب سوخته دزفولی سزاوارتر از یک «قهرمان» و یا «ایثارگر» خشک و خالی خواندن از سوی فراموشکاران آن هم سالی یک بار است.

هنوز صدای انفجار موشک‌ها و بمب‌های هواپیماها و گلوله‌های توپخانه آن روزها از ذهن بسیاری از مردم دزفول است و آنها را از یاد نمی‌برند، آن چنانکه بی‌مهری‌های دولت‌های برآمده و به تاریخ پیوسته را فراموش نمی‌کنند. چهارم خرداد فقط یک روز برای مردم دزفول نیست بلکه بخشی از تاریخ آن‌ها است.

مهندس مهدی رجول دزفولی