وزیر جهاد کشاورزی و چالش‌های پیش روی امنیت غذایی: وزارتخانه به ملک‌الطوایفی تبدیل شده است؟

 غیبت‌های مکرر وزیر محترم در وزارتخانه، واگذاری مسئولیت‌ها به نیروهای غیرمتخصص و بی‌برنامگی‌های موجود، منجر به مشکلات عدیده‌ای برای کشاورزان شده است.

اخبار سبز کشاورزی؛ انباشت گوشت در دست دامداران، فساد سیب‌زمینی‌های کشاورزان گرگانی و جیرفتی، و از بین رفتن پیازهای پیازکاران در گرمای طاقت‌فرسا، تنها بخشی از این معضلات هستند.

در حالی که کشاورزان یک روز با قیمت‌های نجومی و روز دیگر با ضرر و زیان دست و پنجه نرم می‌کنند، وزیر محترم به سفرهای خارجی می‌پردازند و تنها به این نکته بسنده می‌کنند که کشاورزان الگوی کشت را رعایت نکرده‌اند. آیا سرنوشت لشکریان امنیت غذایی کشور نباید برای ایشان مهم باشد؟

ناامیدی کشاورزان؛ تهدیدی برای امنیت غذایی

جناب آقای رئیس جمهور، شاید از این واقعیت تلخ آگاه نیستید که ناامیدی، ورشکستگی و رویگردانی کشاورزان از کشت محصولات، چه تبعات جبران‌ناپذیری برای کشور به همراه دارد. تخلیه روستاها و مراکز کشاورزی، مهاجرت بی‌رویه به شهرها و حاشیه آن‌ها، افزایش جمعیت مصرف‌کننده، وابستگی بیشتر به واردات و در نهایت، به خطر افتادن امنیت غذایی، تنها بخشی از این پیامدها هستند.

راهکارهای نجات کشاورزی ایران

• حضور فعال و مستمر وزیر در وزارتخانه: حضور وزیر و نظارت مستقیم ایشان بر امور، می‌تواند گره‌گشای بسیاری از مشکلات باشد.
• استفاده از نیروهای متخصص و کارآمد: سپردن مسئولیت‌ها به افراد شایسته و متخصص، گامی مهم در جهت بهبود عملکرد وزارتخانه است.
• تدوین برنامه‌های مدون و کارآمد: برنامه‌ریزی دقیق و توجه به نیازهای واقعی کشاورزان، می‌تواند از بروز بحران‌های مشابه جلوگیری کند.
• حمایت از کشاورزان و تولیدکنندگان داخلی: ارائه تسهیلات، آموزش‌های لازم و تضمین خرید محصولات، می‌تواند انگیزه کشاورزان را برای ادامه فعالیت افزایش دهد.