غایب بزرگ امور بین‌الملل وزارتخانه و انقلاب فلفلی

مزرعه سبز : 20 آذر 1400 خبرگزاری صدا و سیما کلکسیونی از اطلاعات ضد و نقیض ارائه شده از سوی مسئولان را در رابطه با چرایی برگشت خوردن فلفل‌های صادراتی که صدها میلیارد تومان ضرر به تولیدکنندگان و ثروت ملی زد، منتشر کرد.

کیخسرو چنگلوایی، رئیس وقت سازمان حفظ نباتات: سوم آذر ماه روسیه طی نامه‌ای ورود فلفل به کشور خود را ممنوع اعلام کرده و دلیل آن ثبت نشدن چهار نوع سم در روسیه بوده که مورد استفاده ایران است.

پیمان پاک، رئیس سازمان توسعه تجارت: روسیه چهل بار نامه‌نگاری با وزارت جهاد کشاورزی داشته و درخواست کرده تا استانداردهای مورد نظرش رعایت شود، اما (احتمالاً وزارتخانه توجه لازم را با این مکاتبات نشان نداده است) نامه اصلی در کشوی مدیر حفظ نباتات یا معاون مانده و مدتی بعد در پاسخ نامه خطاب به امور بین‌الملل یا واحدی از این دست نوشته است: «به ما ربطی ندارد».

روسیه از خرداد ماه امسال مکاتبات خود را برای تعییر استاندارد محصولات کشاورزی ایران به کشورش شروع کرده بود.

بلاغی رئیس پیشین انجمن محصولات گلخانه ای، نورانی، رئیس انجمن صادرات محصولات کشاورزی و همچنین انجمن گلخانه داران معتقدند این نوع عدم هماهانگی هر زور مبلغی بالغ بر 200 میلیارد تومان ضرر روی دست تولیدکنندگان و صادرکنندگان فلفل دلمه ای می گذارد.

به همین سادگی

حال داستان همیشگی من نبودم موجب شده تا صدور فلفل دلمه‌ای ایران به روسیه ممنوع شود. فلفل‌هایی که قریب به اتفاق آنها دارای باقی‌مانده سموم غیرمجاز نیستند و از فلزات سنگین در آنها خبری نیست و البته روسیه سندی یا اعتراضی مبنی بر آلوده بودن آنها ارائه نکرده است.

براساس موارد ذکر شده، نهاد ذی‌ربط روسی از وزارت جهاد کشاورزی ایران خواسته تا استانداردهای مورد نظر وی درمورد صدور محصولات کشاورزی به روسیه بر مبنای درخواست طرف روسی اصلاح یا تغییر یابد. شوربختانه امروز بحث فلفل دلمه‎ای است، فردا خیار سبز و کاهو و… را دربر خواهد گرفت.

اما یک سوال بی‌جواب و یک جواب ناصواب

قاعده قانونی و بین‌المللی کار این است که هر نامه‌ای که از سوی مجموعه اداری و دولتی روسیه برای هر سازمانی از وزارت جهاد کشاورزی ایران ارسال گردد، حتماً به امور بین الملل وارد می شود و دکتر علیمراد سرافرازی که سابقه چند دهه فعالیت در سازمان حفظ نباتات کشور را داشته و اینک یکی ـ دو سالی است امور بین‌الملل وزارتخانه را مدیریت می‌کند نیک می‌داند که نامه دریافتی از روسیه و آن هم در مورد مسئله ملی خرید محصولات کشاورزی ایران و درخواست رعایت استانداردهای مورد نظر خریدار، حتی اگر خطاب به سازمان حفظ نباتات باشد، حداقل باید به سه ـ چهار اداره، معاونت و سازمان رونوشت و به آنها زمان پاسخ و اقدام اعلام شود.

سوال این است که آیا نامه روسیه برای

ـ معاونت باغبانی (متصدی و مسئول امور گلخانه‌ها و توسعه آنها)،

ـ سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت و درمان برای اعلام نظر، همکاری، رفع عیوب و یا آماده شدن برای تغییر استانداردهای و سنجش‌ها،

ـ برای مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی جهت پیگیری خبرهای حاشیه‌ای و هدایت رسانه‌ای برای سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی (صادر کننده مجوز و پروانه بهره‌برداری گلخانه‌ها) جهت یادآوری به ناظرین و بهره‌برداران، برای روسای سازمان‌ها جهاد کشاورزی استان‌ها جهت اطلاع‌رسانی به گلخانه‌داران، بهره‌برداران، صادرکنندگان،

ـ به انجمن تولیدکنندگان محصولات گلخانه‌ای جهت اطلاع و هماهنگی با تولیدکنندگان و حتی برای اداره کل حراست جهت پیگیری و بازخواست سازمان حفظ نباتات و هر سازمان مرتبط دیگری تا حصول به نتیجه ارسال شده است.

چقدر زود دیر شد

این بی‌تعهدی و سهل‌انگاری از سوی معاون یا رئیس سازمان حفظ نباتات با رئیس معزول آن قابل ردگیری و پیگیری است؛ اما سوال دیگر این است که وقتی معاونت امور باغبانی و همچنین مسئولان گلخانه‌ها انجمن تولیدکنندگان محصولات صادراتی و… و دیگران رونوشتی از این نامه حساس دریافت نکرده‌اند، آیا عذر امور بین‌الملل تنها نامه رسان و پیک مامور معذور مطرح بوده است؛ در حالی که اعتبار صادراتی کشور، هزاران اشتغال و حتی خطوط تولید صادارتی در معرض نابودی قرار گرفته است و حتی پاسخ به ما ربطی ندارد، سازمان حفظ نباتات برای مقامات بالاتر جهت کسب تکلیف ارسال نشده است؟

چه بسا اگر امور بین‌الملل رونوشتی از همین یک نامه روسیه به انجمن محصولات گلخانه‌ای می‌داد، بخش خصوصی به خاطر احساس مسئولیت بیشتری که نسبت به مسائل ملی دارد و «به من چه مربوطه» نمی‌گوید شاید همان هفته اول یا دوم گلخانه‌داران را موظف می‌کرد خود را با استانداردهای طرف روس هماهنگ کنند.

حال که وجهه کشاورزی ایران در بازارهای صادراتی محصولات کشاورزی خراب شده، چه کسی پاسخگو است.

اینک که رئیس وقت و مرتبط با این درخواست در سازمان حفظ نباتات تغییر یافته مشخص نیست امور بین الملل وزارتخانه تا چه میزان قبول مسئولیت می‌کند.