توان افزایی زنان، پیشران توسعه پایدار‌

اندیشمندان حوزه توسعه بر این باورند که زنان توانمند در رهایی خانواده از تله فقر‌ موفق‌تر و بهتر از مردان عمل می‌کنند؛ چراکه ترجیح زن توانا در ابتدا تغذیه کودک و سپس تامین پوشاک، سرپناه و آموزش و پرورش مناسب فرزند خود است.

اخبار سبز کشاورزی ؛ نوشته مهندس بهزاد نیکخواه، لیسانس مهندسی کشاورزی، فوق لیسانس MBA(گرایش مدیریت استراتژیک) | اگرچه تاثیر زنان‌ در تمامی جوامع اعم از شهری و روستایی بی‌بدیل است، ولی نقش و جایگاه زنان در مناطق روستایی به‌ویژه در بخش تولیدات کشاورزی کاملاً متفاوت و چشمگیرتر است.

قریب به 70درصد از تولیدات کشاورزی جهان از طریق کشاورزی خانوادگی تامین می‌شود که در این شیوه تولید نقش و سهم زنان‌ مشخصاً‌ بسیار بیشتر از مردان است.

با وجود این، سهم زنان از درآمد، رفاه، مدیریت خانواده، فرصت‌های شغلی و اجتماعی و مخصوصاً حقوق اجتماعی‌ به‌صورتی کاملاً فاحش اندک است. از این رو، اکثریت قریب به اتفاق زنان‌ به‌ویژه در مناطق روستایی اختیاری در چگونگی پرورش و آموزش فرزندان نداشته و نمی‌توانند‌ نقش اهرمی خود را در فرآیند توسعه ایفا کنند.

بیشتر بخوانید: پارادوکس فراوانی و فقر

توان‌افزایی زنان با یک نگاه جامع و سیستمیک به‌ویژه از نظر ارتقاء سطح آموزش، خوداتکایی مالی، آگاهی‌های مرتبط با حقوق اجتماعی می‌تواند این کاستی را جبران کند.

لذا ضرورت دارد که قانون‌گذاران و‌ سیاست‌گذاران علاقه‌مند به منافع ملی و توسعه پایدار بالاخص در مناطق روستایی در سیاست‌های خود در مناطق روستایی بازنگری و در تخصیص منابع، توازن و تعادل جنسیتی را از نظر ایجاد دسترسی‌ برابر به امکانات ملی اعم از آموزش، فرصت‌های شغلی و… مدنظر داشته باشند.

در عین حال، ساماندهی تولیدات روستایی و شناسایی معیشت‌‌های جایگزین به‌ویژه در مناطق بحرانی که عملاً کمبود آب و فرونشست‌ دشت‌ها و کشاورزی را غیرممکن ساخته است می‌تواند از جهت تامین معاش خانوارها و پیشگیری از مهاجرت‌ بسیار اثربخش باشد.

در بسیاری از روستاها تولیدات و فرآورده‌های باغی، زراعی و دامی و تاکیداً دست آفریده‌های زنان، نیازمند‌ توجه و بازمهندسی از جهت‌ ارائه و معرفی مدرن این محصولات به بازارهای‌ ملی و جهانی است.

شناسایی این ظرفیت‌ها، تعریف پروتکل‌هایی برای بهبود کیفیت، قیمت تمام شده و ایجاد ارزش افزوده بیشتر در کنار اقدامات بازارسازی، بازاریابی،‌ برندینگ و بسته‌بندی متناسب با‌ ذائقه و سلیقه بازارهای هدف‌ یک اولویت استراتژیک است.

استاندارسازی محصولات محلی و سازماندهی انکوباتورهای خودجوش کسب و کار و به‌کار گیری دانش‌آموختگان روستا در این‌ کانون‌های کسب و کار و الگوگیری از اقدامات کشورهای توسعه یافته نظیر‌ پروژه (OVOP) ‌یک روستا، یک محصول کشور ژاپن و برنامه‌‌های موفق کشورهای در حال توسعه نظیر پروژه BRAK کشور بنگلادش به تصمیم‌گیران‌ حوزه روستا توصیه می‌گردد.

پیشنهاد می‌گردد به منظور تبادل آراء و همفکری اتاق فکری‌ به این منظور راه‌اندازی شود.