نقش محوری کشاورزی در تحقق شعار سال

به گزارش اخبار سبز کشاورزی؛ کسی تردید نمی‌کند که بخش کشاورزی شامل زیربخش‌های دام و طیور، کشت و شیلات می‌شود و وظیفه اصلی و غیرقابل جایگزین تامین و توزیع غذا را بر عهده دارد.

این بخش نه فقط به لحاظ اهمیت و ارزش راهبردی که به لحاظ گردش اقتصادی و ایجاد اشتغال، پویاترین بخش اقتصاد در جهان است و نه فقط در حال حاضر، بلکه در آینده هم چشم‌اندازی وجود ندارد که جایگاه بخش کشاورزی در جهان – و در ایران – افول کند و بخش‌های دیگر در زمینه پویایی اقتصادی و تاثیرگذاری اقتصاد اجتماعی، بتواند جای کشاورزی را بگیرد.

از این بابت، کاملا قابل انتظار است که در اجرا و تحقق شعار سال، به‌ویژه در بخش مشارکت عمومی و مردم در پدید آمدن جهش تولید، کشاورزی در معنای عام که شامل بخش‌های پیش گفته می‌شود و علاوه‌بر آن صنایع بالادستی و پائین دستی آن از اهمیت و مقام ارشد و بالایی برخوردار باشد.

به‌ویژه آنکه تحریک روستائیان و روستانشینان به انجام اقدامات موثرتر اقتصادی و کمک به فعالان این حوزه در بخش‌های شیلات، کشاورزی و دام و طیور و علاوه‌بر ایشان توجه به فعالان و تولیدکنندگان حوزه کشاورزی در بخش‌های بالادستی و پائین‌دستی، نه فقط تعداد زیادی از شهروندان ایرانی درگیر فعالیت اقتصادی می‌شوند، بلکه ثروت و ارزش افزوده قابل توجهی تولید می‌شود و تولید این حوزه واقعا جهش پیدا می‌کند.

نمی‌توان انکار کرد که وقتی رهبری درباره جهش تولید با مشارکت مردم صحبت کردند، به نتایج این اقدام یعنی تبعات اقتصادی آن توجه کردند.

از این بابت، وقتی جهش تولید با مشارکت مردم رخ می‌دهد حتما جهش تولید ثروت، تنظیم توزیع ثروت و منظم نشدن چرخه توزیعی برای درآمدها باید رخ دهد، چراکه جهش تولید به سرانجام و نتیجه پیایانی نرسد حتما ناکام و ناتمام مانده و نمی‌توان پذیرفت که انجام اقدامی ناقص و بی‌نتیجه هدف مقامات جمهوری اسلامی ایران باشد.

در این صورت به نظر می‌رسد که توجه بیشتر به بخش کشاورزی ضرورتی غیرقابل انکار داشته باشد. البته برخی ناظران اقتصادی با بیان این که ارزش افزوده، بالا وزین‌تر به صنایع با تکنولوژی بالا تعلق دارد و به جای کشاورزی بهتر است کشور درگیر توسعه، ارتقا و به سود رساندن صنایع  و تولیدهایی شود که دارای تکنولوژی و فناوری ارشد هستند و اصطلاحا های‌تک خوانده می‌شودند، ابراز عقیده می‌کنند که در اولویت قراردادن کشاورزی برای تحقق شعار سال امسال چندان ضرورتی ندارد.

اما آیا در کشاورزی نمی‌توان شرکت‌های دانش بنیان را فعال کرد و این بخش را در زمره صنایع و بخش‌های با فناوری بالا (های تک) قرارداد؟

تجربه دنیا نشان می‌دهد که اتفاقا اهمیت تولید غذا (غذای انسان، دام یا گیاه) به‌کارگیری صنایع های‌تک در این بخش ضروری و بلکه لازم است و کسانی که از این مهم با سهل‌انگاری یا عامدانه غفلت می‌کنند، در واقع دل‌شان می‌خواهد که کشاورز در عصر پارینه سنگی و گاوآهن متوقف شود، آنگاه همین افراد انتظار دارند کشاورزی که هنوز در عصر گاوآهن به سر می‌برد برای جمعیت سال 2024 (1403) غذا تامین کند. آیا این انتظار با آن خواسته توقف، می‌تواند جمع شود؟