راز موفقیت آنها چیست؟ مقایسه رویکردها و درس‌هایی برای ما+ویدئو
مقایسه وضعیت امروز خود با کشوری که زمانی در آغاز راه بود آیا رویکرد عمل‌گرایانه آنها در استفاده از منابع و فناوری الگوی بهتری از بلندپروازی‌های ماست؟
دهه‌ها پیش، زمانی که ما سازمان عمران قزوین و شرکت‌های سهامی زراعی پرشماری داشتیم، آنها در آغاز راه بودند و تازه آداب شهرنشینی را می‌آموختند. اما امروز، خود را از قید و بند سنت رها کرده و با سرعتی چشمگیر در حال مدرن شدن و بهره‌مندی از فناوری‌های روز هستند.
اخبار سبز کشاورزی؛ در مقابل، ما با وجود فقدان آب و انرژی، همچنان به رویکردهای گذشته دل خوش کرده و حرف‌های غیرواقع‌بینانه می‌زنیم. آنها را تنبل و نوکر غرب می‌پنداریم، در حالی که خودشان در حال کسب دانش نوین برای بهره‌برداری حداکثری از منابع پایه محدود (آب و خاک) برای آیندگان و تأمین رفاه و آسایش مردم خود هستند.
آیا این رویکرد عمل‌گرایانه آنها بهتر است یا بلندپروازی‌ها و اتکا به نفس ما (که در واقع غفلت از ملت است) که ما را برای بار دوم به ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد کشانده است؟ قرار بود ما با جغرافیای بزرگ ایران، دنیای مردم را ارتقا بخشیم!
امید است با طنین سرود ملی ایران (که کلید حل مسائل کشور است!)، شاهد بازنگری در پارادایم حکمرانی نیز باشیم و دوباره به تنظیمات کارخانه در دوران پیش از تجاوز وحشیانه اسرائیل بازنگردیم.
با توجه به مراتب فوق، به نظر می‌رسد متهم کردن بخشی از دولت برای خودکفایی، منصفانه نباشد؛ چرا که این مقوله نیز جزئی از همان حکمرانی است. (۷ شهریور ۱۴۰۴)
